Sponsoring van de Universiteit Groningen Hockey: Een Diepgaande Blik op G.C.H.C.

Inleiding

De Groninger Studenten Hockey Club (G.C.H.C.) is een begrip in de Nederlandse hockeywereld, en in het bijzonder in Groningen. Van een bescheiden begin in de jaren '20 van de vorige eeuw is de club uitgegroeid tot de grootste studentenhockeyvereniging van Nederland. Dit artikel duikt in de rijke historie van G.C.H.C., de relatie met de Universiteit Groningen en de mogelijkheden voor sponsoring.

De Vroege Jaren: Van Stadspark tot Esserweg

De hockeyclub G.C.H.C. werd op 20 september 1929 opgericht door een groep vrienden met als doel het beoefenen van de hockeysport in de winter en het beoefenen van de cricketsport in de zomer. Mede dankzij de prestatie van Nederland, die in 1928 zilver behaalde op de Olympische Spelen met hockey, heeft een groepje vrienden besloten om G.C.H.C. op te richten. De vereniging werd op 12 april 1933 goedgekeurd bij Koninklijk Besluit en op 2 en 3 juni 1933 werd dit gepubliceerd in de Staatscourant.

Hoewel de officiële oprichting in 1929 plaatsvond, gaat er een gerucht dat de wortels van G.C.H.C. verder teruggaan in de tijd. Bij de verbouwing van een perceel in de Pausgang in 1938 werden er in een nis boeken en documenten gevonden. Een van deze documenten behoorden toe aan een van de bestuursleden van een hockeyclub, .G.C.H.C. genaamd. Deze club was in 1724 opgericht en de letters stonden voor Groeningher Caets ende Hockii Cluph.

In de beginjaren bestond G.C.H.C. uit een aantal families en wat vrienden. In totaal waren dit zo'n 40 leden. Er werd gehockeyd op een overgebleven stukje gras in het Stadspark, dat in de winter als ijsbaan diende. Mede dankzij de ijsbaan was het grasveld erg slecht en zo werd er verhuisd naar het Oosterpark. Echter bleek deze grasmat zo slecht dat G.C.H.C. naar de Harense Holt ging en de grasmatten ging delen met GHBS. In de beginjaren beschikte G.C.H.C. nog niet over een clubhuis, dit probleem werd echter vrij snel opgelost door het plaatselijke café: café Bolhuis. Dit café werd omgetoverd tot G.C.H.C. clubhuis, dat vooral in de weekenden goed bezet was.

Voor zover mogelijk werd er in de winter gewoon doorgehockeyd, maar dan met een rode bal, want een witte was niet te zien in de sneeuw. In de winter trainden de Dames niet. Zij bleven gewoon binnen lekker voor de kachel zitten in het café. Tot ergernis van de Heren die zich van het weer niets aantrokken. Op een gegeven moment werd het de Heren teveel en hebben ze de dames uit de club gegooid. Dit heeft echter niet lang geduurd, want onder leiding van Petra v.d. Baan-Edzes werd het Damesteam ook weer toegelaten. Het Damesteam werd dan ook in 1935 ingeschreven voor de competitie.

Lees ook: Volleybal in Utrecht: een overzicht

Tijdens de Tweede Wereld Oorlog werd er tot 1941 doorgehockeyd op het weiland bij de Harendermolen. Toen is G.C.H.C. verhuisd naar een braakliggend terrein aan de Esserweg. Het tweede veld was bijna klaar toen de bezetters kwamen en er loopgraven van gingen maken, dus al het werk was voor niets geweest. Na de oorlog veranderde de clubkleuren oranje-zwart naar groen-grijs-oranje. In 1948 werd het veld aan de Esserweg weer hersteld en er was weer een mooi terrein. Eind jaren '40 kreeg het hockeykrantje de definitieve naam de Knuppelbode, Dit werd bedacht door het duo MAx en ANton (MAAN). Eind jaren '40 werd het idee geboren om elk jaar voordat de competitie begon een toernooi te houden voor Noordelijke teams. Dit initiatief werd genomen door de hockeyclub LHC. Er werd gestreden voor de Van Sminia-beker, vernoemd naar de bedenker van het toernooi.

De Transitie naar een Studentenvereniging

Halverwege de jaren '60 ging het tij keren. De families die GCHC hadden opgericht waren er nog steeds, met als gevolg dat de club ging vergrijzen. In 1965 waren er nog maar 30 leden. Het probleem was dat alleen familieleden lid mochten worden en verder mocht men alleen meespelen als men geintroduceerd werd door een familielid. Toch gingen ze leden van buitenaf aantrekken en studenten bleek de juiste doelgroep te zijn. De studenten die geen lid waren van Vindicat, waren aangewezen op burgerclubs en dat werkte niet geheel. Toen Albertus Magnus een nieuwe hockeystudentenvereniging wilde oprichten was de KNHB hier fel op tegen. De KNHB wilde geen 2e studentenvereniging in 1 stad. Een vriendenclub van Albertus Magnus en een roeiteam van Aegir besloten naar GCHC te gaan om lid te worden, mits ze 1 team zouden blijven. Dit was geen probleem en in het seizoen 1965-1966 werd op de ALV besloten dat studenten lid mochten worden. De studenten hadden verder niets in te brengen.

Het aantal studenten nam toe en in het seizoen 1966-1967 vonden de studenten het welletjes. Ze zijn massaal naar de ALV gegaan en hebben de voorzitterweggestemd en hun eigen er neer gezet. In het seizoen '67-'68 werden de 1e studenten in het bestuur gezet. In 1967 werd er bij de ACLO erkenning als studentenvereniging aangevraagd en verleend. De voorzitter van GCHC werd opgenomen in het algemeen bestuur. De erkenning was in principe ongewoon, aangezien GCHC geen pure studentenclub was, maar de ACLO had GCHC nodig. De reden hiervoor was dat de ACLO een heel sportcentrum had aangelegd inclusief hockeyvelden, alleen de Groninger Studenten wilden daar niet komen hockeyen. In de seizoenen '67-'68 en '68-'69 maakte GCHC gebruik van zowel de velden aan de Esserweg als de velden van de ACLO. De velden aan de Esserweg werden zo slecht dat in 1969 GCHC definitief verhuisd is naar Paddepoel.

Sportieve Hoogtepunten en Clubhuisperikelen

Door de stijging van het ledenaantal gingen de prestaties van GCHC ook omhoog. De Heren en Dames werden kampioen en de Heren kwamen in het seizoenen '72 en '73 dan ook uit op het NK. Het NK van '73 had nog een positief punt, want in het seizoen '73-'74 werden de hoofdklassen ingevoerd en dankzij het behalen van het NK ging GCHC Heren 1 door naar de hoofdklasse. GCHC had niet voorzien dat zij in het seizoen '72-'73 naar het NK zouden gaan en hadden zich al opgegeven voor het prestigieuze toernooi in Barcelona. Uiteindelijk zouden ze wel het NK halen, maar Barcelona kon niet meer worden afgezegd. Het bestuur heeft toen ook besloten om het 2e team naar het NK te laten gaan.

Hoe fijn het ook was bij Café Bolhuis, G.C.H.C. moest op een gegeven moment toch een eigen clubhuis hebben. Dit werd gemaakt door de leden die een clubhuis van hout maakten en dit clubhuis werd De Barak genoemd. Het eerste clubhuis was er echter niet lang: de velden aan de Esserweg verzakten en moeste daarom worden opgehoogd. Dit betekende dat er twee jaar niet op gespeeld kon worden. Het gevolg was dan ook dat G.C.H.C. voor de vijfde keer opzoek moest naar een nieuwe locatie.

Lees ook: Sport en gezelligheid: Rugby aan de UT

De jaren '74-'78 waren rustige jaren voor GCHC. In het seizoen '75-'76 was er voor het eerst een vrouw als voorzitter: Marijke Buursink. In 1977 werd de ACLO-kaart ingevoerd. Het seizoen '79-'80 was een extra feestelijk seizoen. Niet alleen bestond GCHC 50 jaar, er werd ook een nieuw clubhuis geopend. De bouw van het clubhuis was niet eenvoudig. In 1979 waren de mensen al op ideeen gekomen, maar er was geld voor nodig. GCHC ging obligaties uitdelen, maar het aantal werd niet gehaald en de gemeente wilde ook geen subsidie verlenen.

Uitdagingen en Groei in de Jaren '80 en '90

De verstandhouding tussen de ACLO en de RUG was altijd rustig geweest totdat de RUG besloot geen subsidies meer te geven aan verenigingen die niet alleen studenten van de RUG als leden hadden. Nu zat GCHC met een probleem. In 1977 werd dan ook een intentieverklaring opgesteld waarin werd afgesproken dat GCHC zich verplichtte bij wijze van afvloeiing de burgerleden uit haar gelederen te weren. Het gevolg was dat er illegale burgerleden waren. In 1979-1980 waren er weer officiële leden en deze betaalden een hogere contributie. Door dit alles wilde GCHC op zoek gaan naar een ander complex, buiten de ACLO om. In het collegejaar '82-'83 werd er een versterkte controle van burgerleden uitgevoerd en er werd een HBO-commissie in het leven geroepen. 5% van de leden mocht een HBO studie doen, maar wel als opvulling, dus de RUG-studenten hadden voorrang. Eveneens was er besloten dat het lidmaatschap bij het einde van de studie zou komen te vervallen. Hiermee barstte de bom, GCHC kwam met het idee een burgersectie op te richten, maar de ACLO zag hier geen heil in. Tot eind jaren '80 heeft GCHC nog 1 burgerteam gekend.

In de begin jaren'80 waren er verscheidene hockeyclubs bezig met het aanleggen van een kunstgrasveld. De ACLO vond in '83 dat GCHC ook deze kans mocht krijgen, dankzij de inzet van Dhr. Tilstra werd in 1985 de opening van het kunstgras gevierd, tijdens het lustrum van 1985. Door het aanleggen van dit kunstgras groeide het ledenaantal snel. De berekening van een kunstgrasveld is gemaakt voor 250 leden, maar GCHC had er al 300. Dhr. Tilstra stelde voor om een groter clubhuis te bouwen. In overleg met de ACLO en dankzij de geldsteun van de RUG werd er op de ALV besloten een nieuw clubhuis te bouwen. De geldsteun van de RUG was weliswaar een lening, het nieuwe clubhuis zou er komen. Er werd besloten om het oude clubhuis te vervangen, ook de gemeente gaf een schenking van fl. 22.000,-. Op 9 mei 1986 was het nieuwe clubhuis dan ook een feit. Door het nieuwe clubhuis is GCHC overgegaan op Bavaria bier in plaats van Heineken.

De ACLO werd nog strenger, waardoor het ledenaantal van GCHC kleiner werd en dat van GHBS sterk groeide. Dankzij het promoten en de doelstellingen van de besturen ging het ledenaantal weer stijgen. GCHC was nu echt een studentenclub. Er werd een Technische Commissie opgericht en zo werd GCHC ook een prestatieclub. Voor het groeiende aantal leden was het niet meer mogelijk dat het bestuur alles regelde, met als gevolg dat er commissies in het leven werden geroepen. In het jaar '88-'89 zijn er verschillende commissies ingesteld, zoals de TC, de barcommissie en de redactie. Elke commissie zat in het bestuur en het bestuur hield wekelijks een vergadering. Het bestuur wilde niet alleen maar oog hebben voor de prestatie teams, maar ook voor de recreatieve teams. Zo werd eind jaren '80 de eerste actieve ledendag georganiseerd, het Martini toernooi werd professioneler aangepakt en er kwamen 4 keer per jaar LiBo's.

Het seizoen '90-'91 was voor GCHC zeer speciaal. Het aantal leden had de 400 overschreden. Dit had ook nadelige gevolgen, zo moest er een ledenstop worden ingesteld, aangezien de veldcapaciteit op zijn max. zat. Daarnaast moest er weer een nieuw clubhuis komen. Dit maal moest het aantrekkelijker zijn en met een ABR-hok. Hiervoor was geld nodig, de penningmeester was het niet mee eens met de plannen en is opgestapt. Het hele seizoen ' 91-'92 werden er acties georganiseerd om de bouwkas te spekken. Zo waren er mogelijkheden om een deel van de bar te kopen en dat zou dan voor altijd jouw deel zijn. Zelfs de Groninger Studenten hebben GCHC gesponsord. Tijdens het lustrum van 1989 is er een nieuw logo ontworpen voor GCHC, het welbekende hockeymannetje. Na de bouw van het clubhuis is 1992 werd echter besloten om met het oude logo door te gaan. In het seizoen '93-'94 zijn er veel veranderingen geweest. Zo werd de bewaar-KB ingeruild voor de almanak. Deze had echter 3 jaar nodig voordat dit officieel werd. (1996)) Er werden ook prijzen verbonden aan verschillende dingen, zoals de John Frederikstaat-bokaal. Deze bokaal wordt uitgereikt aan het team dat het meeste doelpunten scoort in 1 jaar.

Lees ook: Tonny van Leeuwen: Een legende

Martini Toernooi

Het Martinitoernooi is jarenlang een van de grootste evenementen geweest van GCHC en daarbij ook het oudste evenement. Het eerste Martinitoernooi dateert uit het seizoen 1969-1970. De lustrumcommissie wilde toen in het kader van het 8e lustrum, een toernooi organiseren dat meer op plezier gebaseerd was dan op prestatie. Hierbij werd er niet alleen aan hockey gedaan, maar ook spelletjes zoals touwtrekken en balgooien. Het was de bedoeling dat dit een eenmalige gebeurtenis zou worden, maar het toernooi wordt nu al 30 jaar gespeeld. Tot 1972 werd het het Mixed Toernooi genoemd en vanaf 1972 werd de naam veranderd in Martini on the Rocks. De hoofdprijs werd toen een aantal magnum flessen van de sponsor. Tot eind jaren '80 was het een klein toernooi en toen besloten ze het wat professioneler aan te pakken, onder andere door een tent naast het clubhuis te zetten. Het Martinitoernooi werd zelfs een international toernooi. Er is zelfs een team dat elk jaar uit Glasgow komt.

Sponsoring van G.C.H.C.: Een Win-Win Situatie

G.C.H.C. biedt een aantrekkelijk platform voor bedrijven die hun naamsbekendheid willen vergroten en een jonge, dynamische doelgroep willen bereiken. Sponsoring van G.C.H.C. is een investering in de toekomst, niet alleen van de club, maar ook van de Groningse studentengemeenschap.

Waarom G.C.H.C. sponsoren?

• Grootste studentenhockeyvereniging van Nederland: Bereik een groot en divers publiek.
• Actieve en betrokken leden: Profiteer van de loyaliteit en het enthousiasme van de leden.
• Breed scala aan activiteiten: Verbind uw merk aan diverse evenementen, van sportieve toernooien tot gezellige feesten.
• Positieve associatie: Draag bij aan de ontwikkeling van studentensport en een gezonde levensstijl.

Sponsoring mogelijkheden

Er zijn verschillende manieren om G.C.H.C. te sponsoren, afgestemd op de behoeften en budgetten van verschillende bedrijven:

• Hoofdsponsor: Exclusieve exposure op alle clubuitingen, zoals tenues, website en clubhuis.
• Teamsponsor: Ondersteun een specifiek team en profiteer van exposure tijdens wedstrijden en trainingen.
• Eventsponsor: Verbind uw merk aan populaire evenementen zoals het Martini Toernooi of de LiBo's.
• Materiaalsponsor: Lever hockeymaterialen of andere benodigdheden in ruil voor exposure.
• Reclamebordsponsor: Adverteer langs het hockeyveld en bereik een breed publiek tijdens wedstrijden.
• Sponsor motorcoureur: Naamsbekendheid via een nog wat onbekende sport met veel potentie.

Naamsbekendheid:* Trainings- en wedstrijddag teamkleding: Logo's op de kleding van een team.

• Kleding sponsor: Logo's op de kleding van een onderzoeksteam dat zich richt op het professioneel onderzoeken van paranormale verschijnselen in binnen- en buitenland.

Wat kan een sponsor verwachten?

Naast de directe exposure biedt G.C.H.C. sponsors de mogelijkheid om:

• Relatiemanagement: Nodig relaties uit voor wedstrijden en evenementen en versterk de band met uw klanten.
• Personeelsvoordelen: Bied uw medewerkers de mogelijkheid om te sporten bij G.C.H.C. en stimuleer een gezonde levensstijl.
• Maatschappelijke betrokkenheid: Toon uw betrokkenheid bij de lokale gemeenschap en draag bij aan de ontwikkeling van studentensport.

Voorbeelden van succesvolle sponsorships:

• BDO: Organiseert hockeyclinics voor de kinderen van cliënten met de befaamde international Taeke Taekema.
• Berk Accountants en Belastingadviseurs: Sponsort naamgenoot Sander Berk, triatleet die zich nomineerde voor Beijing. De triatleet verzorgt loop- en fietsclinics voor de medewerkers van Berk.
• PricewaterhouseCoopers: Sponsor van het Nederlands Elftal (voetbal).
• Accon avm: Sponsort veel voetbalclubs, waaronder FC Groningen.
• KPMG: hoofdsponsor van de wintertentoonstelling ‘Verborgen Afghanistan’ in de Nieuwe Kerk.

De ACLO en G.C.H.C.

G.C.H.C. is nauw verbonden met de ACLO, de sportstichting van de Rijksuniversiteit Groningen en de Hanzehogeschool Groningen. De ACLO biedt G.C.H.C. faciliteiten zoals velden en een clubhuis, en ondersteunt de vereniging bij de organisatie van evenementen. In ruil daarvoor is G.C.H.C. een belangrijke aanbieder van studentenhockey in Groningen. De ACLO biedt verschillende soorten abonnementen aan.

tags: #sponsoring #universiteit #groningen #hockey