De Geschiedenis van het SMC Golf Toernooi en Voetbal Club Snel (VCS)

Inleiding

Dit artikel duikt in de geschiedenis van het SMC Golf Toernooi, en belicht een interessante connectie met de voetbalclub Voetbal Club Snel (VCS). We onderzoeken de vroege oorsprong van VCS, de successen en uitdagingen door de jaren heen, en werpen een blik op de recente edities van het Link Magazine Golf Tournament, mede mogelijk gemaakt door SMC, en de prestaties van deelnemers.

De Vroege Jaren van Voetbal Club Snel (VCS)

Halverwege 1908 kwamen enkele jonge vrienden regelmatig samen om te voetballen. Deze informele bijeenkomsten evolueerden al snel naar georganiseerde wedstrijden tegen andere jeugdgroepen uit de buurt. De wedstrijden versterkten de banden tussen de vrienden, wat leidde tot het besluit om een officiële voetbalvereniging op te richten. De exacte oprichtingsdatum is helaas niet historisch vastgelegd.

Van de heldendaden en wedstrijdresultaten behaald in de beginjaren is weinig bekend. Wel staat vast dat Swift in het seizoen 1910-1911 deelnam aan de toenmalige "Volkscompetitie". Deze competitie, destijds ingesteld door de HVB, kan worden beschouwd als een voorloper van de gewone competitie, een soort leerschool voor beginnende clubs en elftallen.

Swift vond een nieuw terrein in de buurt van het Valkenbosplein, een complex tussen de huidige Fahrenheitstraat, Laan van Meerdervoort en Ieplaan, waar destijds een groot aantal verenigingen zoals U.N.I. en V.V.D.H. waren gevestigd. In die tijd kende het voetbal nog geen spertijd en werd er in de zomermaanden meer gevoetbald dan in het eigenlijke seizoen. Swift boekte grote overwinningen in vriendschappelijke ontmoetingen en was vooral succesvol in een toernooi georganiseerd door het Rotterdamse Transvalia, waaraan onder andere Feijenoord, Excelsior en R.F.C. deelnamen. Swift wist zelfs de eerste prijs te winnen en de terugkeer naar Den Haag werd een ware zegetocht.

Naamsverandering en Competitie Successen

Omdat de naam Swift al in het clubnamenregister van de NVB voorkwam, moest de naam Swift veranderd worden. In eerste instantie werd gedacht aan de naam V.C.Swift, maar dit bleek niet mogelijk. Besloten werd om de "S" in V.C.S. niet als "Swift" maar als "Snel" te lezen, waardoor de officiële naam Voetbal Club Snel werd. De betekenis van de initialen raakte echter al snel op de achtergrond en de vereniging stond bekend als V.C.S.

Lees ook: Duik in de geschiedenis van het prestigieuze Dutch Open.

Op 1 oktober 1911 vond de eerste officiële competitiewedstrijd van V.C.S. in de HVB plaats. Het was op een stormachtige zondag tegen het 2e elftal van Celeritas, eindstand 1-1. Ondanks de afwezigheid van een overwinning werd het seizoen 1911-1912 een groot succes. Met uitzondering van een gelijkspel (2-2 tegen U.N.I. 2) werden alle andere wedstrijden door V.C.S. gewonnen, waardoor aan het einde van het seizoen het eerste kampioenschap gevierd kon worden.

Voor promotie naar de 1e Klasse moest V.C.S. het opnemen tegen D.V.C. uit Delft, de kampioen van de andere 2e Klasse-afdeling. V.C.S. sleepte in de uitwedstrijd een 4-4 gelijkspel uit het vuur en de thuiswedstrijd leverde een ruime 7-2 overwinning op, waardoor V.C.S. promoveerde naar de 1e Klasse. In 1912 was er nog een succes voor V.C.S. In het eerste jaar dat er om de HVB-beker werd gespeeld, won V.C.S. ook deze prijs. Achtereenvolgens werden U.N.I. (2-0), A.D.O. (1-0), V.U.C. 2 (7-0) en in de finale Celeritas (1-0) verslagen.

Verhuizingen en Oorlogstijd

Door de uitbreiding van Den Haag naar het Westen moesten de velden bij het Valkenbosplein verdwijnen. V.C.S. kreeg een nieuw terrein aan de Laan van Meerdervoort, ongeveer ter hoogte van de huidige HTM-remise bij de Lijsterbesstraat. De voetbalverenigingen B.M.T.

In het seizoen 1912-1913 bleek al snel hoe groot het verschil was tussen de 1e- en 2e-Klasse. V.C.S. had het moeilijk en eindigde uiteindelijk in de middenmoot. De vereniging breidde zich steeds meer uit, het ledenaantal nam toe en daarmee ook het aantal lagere elftallen. Dit leidde tot terreinmoeilijkheden en zodoende moest V.C.S. het veld bij de tramremise verlaten. De Nederlandse Bond van Lichamelijke Opvoeding kreeg van de gemeente de beschikking over een complex terreinen, de zgn. Bondsvelden. Deze waren gelegen tussen de duinen en de terreinen van Quick en D.V.V. achter de hoeve "Hanenburg" en hier kon V.C.S. terecht.

Op 1 augustus 1914 brak de Eerste Wereldoorlog uit en voor alle voetbalverenigingen braken moeilijke tijden aan. De land- en zeemacht werden gemobiliseerd en vele spelers gingen tijdelijk, andere voorgoed verloren. Voetbalvereniging U.N.I., de buren van V.C.S., had zozeer van de mobilisatie te lijden, dat het onmogelijk werd haar bestaan voort te zetten. Zodoende werd U.N.I. ontbonden en enkele goede spelers traden tot V.C.S. toe. Op den duur bleek de verlofregeling der militairen zodanig dat de meeste onder de wapenen zijnde spelers min of meer geregeld voor de wedstrijden konden overkomen. Dit kwam de prestaties van V.C.S. ten goede en in het seizoen 1915-1916 (het eerste jaar na de noodcompetitie 1914-1915) behaalde men het kampioenschap van de 1e Klasse HVB. Om het algehele kampioenschap (en promotie) moest toen de strijd worden aangebonden met T.O.G.O. V.C.S. won zowel uit als thuis van T.O.G.O.

Lees ook: Van beginner tot competitief golf

Jaren in de N.V.B. en Titelstrijd

In het seizoen 1916-1917 werd V.C.S. in de 3e Klasse (de 4e Klasse bestond toen nog niet) van de N.V.B. ingedeeld. Bij aanvang van dit seizoen werd overigens het clubkostuum van V.C.S. veranderd. Echter wegens de toen heersende textielschaarste werd toegestaan dat men met het huidige zwarte shirt mocht blijven voetballen mits er twee verticale witte banen waren aangebracht. De eerste twee seizoenen in de N.V.B. werd er door V.C.S. met wisselend succes gespeeld.

In het seizoen 1918-1919 werd V.C.S., samen met TOGO, in een afdeling met veel Rotterdamse clubs ingedeeld. Al spoedig bleek dat de titelstrijd tussen Leonidas en V.C.S. zou gaan. Beide rivalen bleven ongeslagen en tegen elkaar werd twee maal gelijk gespeeld. Het doelgemiddelde moest dus gaan beslissen over het kampioenschap. Leonidas was al klaar met de competitie en V.C.S. had het onmiskenbare voordeel haar laatste wedstrijd nog te moeten spelen, maar moest wel met maar liefst 10-0 winnen van Saturnus om Leonidas te passeren. V.C.S. begon furieus aan de wedstrijd en bij rust was de stand reeds 7-0, vooral dankzij vijf doelpunten van rechtsbinnen Nico Mensink. Na de rust trad echter grote vermoeidheid op bij V.C.S. Bij een 9-0 voorsprong bleef echter het 10e doelpunt uit en kwam Saturnus zelfs meermalen gevaarlijk voor het V.C.S.-doel. Enkele minuten voor het einde van de wedstrijd verzilverde V.C.S.

Verdere Competitie Resultaten en Jubileum

De slechts zes clubs in de 1e Klasse A van de HVB in seizoen 1924-1925 waren; DOV 1, HBS 4, Hoek van Holland 1, Laakkwartier 1, Quick 3 en VCS 1. Hoek van Holland was dit seizoen oppermachtig en werd met 19 punten kampioen. VCS zien we op de tweede positie van de eindranglijst terug. Van de 10 wedstrijden wist men er 4 te winnen, 3 gelijk te spelen en 3 te verliezen. Voor VCS 1 werd het een seizoen om snel te vergeten want van de 16 competitiewedstrijden werden er slechts 2 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en 9 verloren. Bovendien kreeg men ook nog eens 2 punten in mindering omdat VCS niet kwam opdagen in de wedstrijd tegen Vredesteijn. ONA was dit seizoen oppermachtig want van de 16 competitiewedstrijden wist men er 15 in winst om te zetten en 1 te verliezen. De mannen van VCS speelden ook een uitstekend seizoen want van de 16 competitiewedstrijden werden er 11 gewonnen, 3 gelijk gespeeld en 2 verloren. Het vlaggenschip van VCS werd op maandag 14 mei 1951 (2e Pinksterdag) met overmacht kampioen van de zondag 3e Klasse A van de KNVB. Het verblijf in de 2e Klasse duurde voor VCS slechts één seizoen want de rood-witte formatie eindigde uiteindelijk op de laatste plaats van de ranglijst en degradeerde hiermee dus naar de 3e Klasse. Van de 20 competitiewedstrijden werden er slechts 5 gewonnen, 3 gelijk gespeeld en 12 verloren. VCS speelde dit seizoen met maar liefst 8 basisspelers die het de eigen jeugdopleiding kwamen. Op zondag 14 juni 1953 lukte het VCS definitief om na één jaar terug te keren naar de 2e Klasse KNVB.

VCS kende een constant seizoen, waarin men verder geen rol van betekenis speelde en keurig in de middenmoot eindigde. Van de uiteindelijk 22 competitiewedstrijden wist men er 9 te winnen, 3 gelijk te spelen en werd er 10 maal verloren. Het werd een uiterst moeizaam seizoen voor VCS want van 22 competitiewedstrijden wist men er 7 te winnen, 3 gelijk te spelen en werd er 12 maal verloren. Met 17 punten, en een doelsaldo van 34-47, eindigde VCS, samen met RFC, op de voorlaatste plaats in de eindrangschikking van de 1e Klasse A. Voor 4.000 toeschouwers wist VCS-keeper Wim Doesburg 90 minuten lang zijn doel ‘schoon’te houden en scoorde VCS via Thijs Barendse en De Fouw. Bij aanvang van het jubileumseizoen bestond het bestuur van VCS uit de volgende personen: C. den Buurman (voorzitter), A.W. Metz, H.T. Uges, C.J. Bouwmeester, K. v.d. Berg, A.B. Daniels, W. v.d. Sande, J.H. van Rossum, C.L. de Bruyn en M.M.

Op 1 oktober 1958 bestond VCS exact 50 jaar en was de club inmiddels van een klein onbekend clubje uitgegroeid tot één van de belangrijkste en grootste sportverenigingen van Den Haag met liefst een ledenaantal van 1600. Eén van de festiviteiten van het 50-jarige bestaan was de jubileumwedstrijd VCS - SHS (Scheveningen Holland Sport).

Lees ook: Elst Golf Bitterballen Toernooi Details

Degradatie en Herstel Pogingen

Hing het eersteklasseschap vorig seizoen voor VCS al aan een zijde draadje, in het seizoen 1958-1959 degradeerden de rood-broeken alsnog naar de 2e Klasse. Een onmachtig VCS wist van de 22 competitiewedstrijden er slechts 2 te winnen en 2 gelijk te spelen. Alle overige (18) wedstrijden gingen verloren. Bij het pas gedegradeerde VCS zagen we dit seizoen ingrijpende maatregelen. Krassenburg, die lange tijd het technische werk bij de roodbroeken voor zijn rekening had genomen, werd vervangen door een staf van niet minder dan vijf nieuwe medewerkers. In eerste plaats contracteerde het VCS-bestuur de CIOS-trainer Zwaanswijk. Daarnaast ging de heer Van der Steen assisteren bij het opvoeren van de lichaamstechniek. De heer Steuer ging speciaal aandacht besteden aan de looptechniek, terwijl de sportjournalist Herman Nelissen met sportpraatjes, films en dergelijke propaganda zal voeren om het bezoek van de training te stimuleren. Ondanks al deze veranderingen wist VCS zich dit seizoen ternauwernood te handhaven voor de 2e Klasse. Van de uiteindelijk 22 competitiewedstrijden wist men er 7 te winnen, werd er 4 keer gelijk gespeeld en 11 maal verloren. Met 18 punten, en de doelcijfers 31-41, eindigde VCS op een negende positie van de ranglijst.

In de tweede seizoenshelft begon het voor het vlaggenschip steeds somberder er uit te zien. VCS vocht tegen degradatie en aan het slot van de competitie bleek deze opgave steeds zwaarder te worden. Alleen als de resterende wedstrijden zouden worden gewonnen had VCS nog een geringe kans om degradatie te ontlopen. Van de uiteindelijk 22 competitiewedstrijden wist VCS er slechts 3 in winst om te zetten, speelde men 5 x gelijk en er werd maar liefst 15 x verloren. Het team van trainer Koos Krassenburg wilde zo snel mogelijk het verloren terrein herstellen en terugkeren naar de 2e Klasse. In die laatste competitiewedstrijd (de kampioenswedstrijd dus) tegen ‘s-Gravenzande won VCS met 3-2 maar omdat het bestuur van de Westlandse club direct na de wedstrijd twee protesten indienden kon VCS geen kampioenschap vieren. VCS was nu dus officieus kampioen van de zondag 3e Klasse B maar de protestcommissie moest nu gaan uitmaken of de protesten van ‘s-Gravenzande gegrond waren. Het gebeurt niet vaak dat een voetbalvereniging het kampioenschap behaalt achter de groene tafel maar VCS overkwam dit dus wel. Van de 22 gespeelde wedstrijden had VCS er 15 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en slechts 2 verloren.

Promotie Pogingen en Groei

Het kampioenselftal van VCS bestond uit de volgende spelers: Doel; Wim Doesburg. Achter; Jaap Roos en Joop Schenk. Midden; Anton de Fouw (aanvoerder), Jan Kleyn en Aad van Katwijk. Voor; John Rietveld, Frank van Hagen, Jan de Koning, Dick v.d. Steen en Aad Rovers. In de eerste wedstrijd van de promotiewedstrijden moest VCS thuis aantreden Kranenburg. Na een 1-0 rustand (doelpunt Jan de Koning) eindigde de wedstrijd uiteindelijk in 1-1. ODS tegen VIOS werd 2-1. Vervolgens eindigde de wedstrijd VIOS - VCS in 2-2 . Voor ruim 4.000 toeschouwers scoorde Frank van Hagen tweemaal namens VCS. Kranenburg verloor thuis met maar liefst 4-0 van ODS. Toen VCS in de volgende wedstrijd in Dordrecht met 3-1 van ODS verloor was de promotie naar de 2e Klasse zo goed als verkeken. VIOS won met 2-1 van Kranenburg. Toen op zaterdagavond 30 juni 1962 de wedstrijd VCS - VIOS in 1-1 eindigde was het lot voor VCS bezegeld en bleef men derdeklasser.

De zondag 1 van VCS kende een redelijk seizoen maar al snel bleek dat een kampioenschap er dit jaar niet in zat. Van de uiteindelijk 22 competitiewedstrijden wist VCS er 9 te winnen, speelde 5 keer gelijk en werd er 8 keer verloren. Met 23 punten, en de doelcijfers 36-29, eindigde men op de vijfde positie van de ranglijst. De zondag 1 van VCS kende een uitstekend seizoen want van de uiteindelijk 22 competitiewedstrijden wist VCS er 9 te winnen, speelde 7 keer gelijk en werd er 6 keer verloren. Met 25 punten, en de doelcijfers 39-31, eindigde VCS keurig op de tweede positie van de zondag 4e Klasse E van de KNVB. VCS bleef maar groeien en het fraaie clubgebouw bleek inmiddels te klein te zijn om het drukke bezoek en de vele activiteiten te kunnen verwerken. Men besloot om het bestaande clubgebouw met zo’n 10 meter uit te breiden.Vele VCS-ers bundelden de krachten en met zoveel mogelijk werk in eigen beheer werden deze werkzaamheden uitgevoerd.

Dieptepunten en Handhaving

De vette jaren, voor VCS, blijken ook in de jaren die volgen niet te zijn teruggekeerd. Integendeel zelfs, in 1978 bereikte VCS haar dieptepunt in de laatste wedstrijd van dat seizoen werd gelijk gespeeld en degradatie naar de 4e Klasse was een feit. De zaterdag 1 van VCS deed het in competitie prima. Van de uiteindelijk 22 competitiewedstrijden wist men er 9 te winnen, 7 gelijk te spelen en 6 te verliezen. Met 25 punten, en een doelsaldo van 34 voor en 32 tegen eindigde men op een keurige vijfde positie van de ranglijst. Negen zeges, zes wedstrijden een gelijk spel en negen nederlagen, 30 treffers gescoord en 24 tegendoelpunten. De situatie van de drie KNVB elftallen bleef zorgelijk. Het seizoen 1981-1982 wisten alle drie de elftallen in de KNVB, zich te handhaven. In het jaar waarin VCS haar 75 jarig bestaan vierde, draaide VCS weer volop mee en werd genoemd tot de gedoodverfde kampioen, wat helaas niet gebeurde. Niet in het jubileum jaar, maar het seizoen daarop kon bij VCS de vlag in top. De zaterdag 1 van VCS kende een…

Het Link Magazine Golf Tournament: Een Nieuw Hoofdstuk

Ondanks het wat tegenvallende weer zijn de deelnemers aan het Link-golftoernooi begin juni op de banen van Best Golf in Best in opperbeste stemming. Meedoen is belangrijker dan winnen, maar op de diverse holes is toch ook duidelijk een winning mood te bespeuren. En dat elke slag telt, blijkt aan het eind van de dag…

Desgevraagd verteld HENRY OVER (Q-Sys) dat zijn flight helemaal geen last heeft van het regenachtige weer. ‘Wij zitten lekker in de wedstrijd. De clinic beleeft dit jaar zijn primeur. De 24 deelnemers verzamelen zich als de wedstrijdspelers al even in de baan zijn. Ze luisteren vol aandacht naar de tips en tricks van de twee pro’s, die hen deze middag inwijden in de golfsport. Na de algemene uitleg over sport en veiligheid wordt er druk geoefend om de clubs op de juiste manier vast te houden en start de ene helft van het gezelschap met het putten: de bal daadwerkelijk met een putter - de speciale club voor deze fase van het spel - over de green in de hole krijgen. Op de vraag hoe het gaat, geeft ROB SCHOUTEN (SELMERS) aan dat hij moeite heeft met het loslaten van zijn hockeytechnieken, maar zeker nog eens op de golfbaan zal verschijnen. CEES JOPPE (WISSEKERKE) roept enthousiast dat hij het een moeilijk spelletje vindt, maar wel zo leuk dat de kiem gelegd is: ‘Ik ga hier zeker mee door na deze geslaagde middag.’ Na verloop van tijd wisselen de groepen door en leert pro Bas zijn groepje nog de fijne kneepjes op de driving range. En dat klopt. Zo vraagt CARL BERLO (247Tailorsteel) even later aan zijn flightgenoten: ‘Zeg maar waar je de bal wilt hebben’, om de bal vervolgens precies naar wens neer te leggen.

Texas Scramble en Individuele Prestaties

Ook tijdens deze vierde editie van het Link Magazine Golf Tournament wordt gespeeld volgens de regels van Texas Scramble: alleen de beste slag van de vier personen in een flight telt. SJORS DE ROOIJ (SMC) is allerminst een fervent golfer. ‘Het was even zoeken naar de afslagen die ik voor mijn rekening kon nemen’, zegt hij lachend. De flight van RICHARD THOMPSON, ROB VAN EEKELEN (beiden CEMATEC), ROGIER BURGEMEESTRE (SMC) en JOHN VAN GINKEL (LINK MAGAZINE) heeft vandaag de beste score neergezet. Het Link Magazine Annual Golf Tournament 2025 op 5 juni werd mede mogelijk gemaakt door FELLOWMIND, LM SYSTEMS en SMC.

‘Als mijn bal nét niet was doorgerold hadden wij ’m gehad’‘Hij heeft ons een birdie bezorgd!’ Jason Kant (LM Systems) roept het meteen als de journalist vanLink zich bij zijn flight voegt. ‘Hij’ blijkt Henry Over (Q-Sys). Die heeft enige holes eerder op degolfbaan in Best een put gemaakt over een afstand van 14 meter. Dat is voor elk mens een mooieprestatie, maar voor Over, die het moet stellen met de hoogst mogelijke handicap (hcp 54), is hetwerkelijk fenomenaal. Die hoge hcp heeft hij omdat hij al vijftien jaar niet gespeeld heeft, zo laat hijongevraagd weten. ‘Beginnersgeluk’ is dan de voor de hand liggende conclusie maar, legt Jan Rook(AGAR) uit, geluk bestaat misschien in het voetbal, niet in het golf. ‘Zonder techniek sla je niets.Maar, als je net begint, verwacht niemand wat van je. Dan ben je het meest ontspannen en dat is weleen heel belangrijke factor.’

Een analyse die gebaseerd moet zijn op een ruime golfervaring, want Rook heeft een hcp van slechts12,2. In de holes erna wordt ‘het bewijs’ geleverd. De best ball (de bal die het dichtst bij de holegeslagen is) en waar vandaan verder geslagen wordt richting vlag, is meestal voor Rook. Ook al doenKant (hcp 16,4) en het vierde flightlid Gerhard van Meurs (Van Dongen Engineering, hcp 21) ookregelmatig een duit in het zakje. Maar een top-flight is dit niet, wordt wat later duidelijk als hetgrootste deel van zestien andere flights al aan het bier in de zon op het terras zit. Dat heeft zijnreden, legt de marshall van Best Golf uit: ‘Hoe meer slagen je nodig hebt, hoe langer het duurt. Maar,ze hebben ook veel plezier. Dat haalt het tempo er ook uit.’

Netwerken en de Competitieve Geest

De spelers die hij vanaf een afstandje in de peiling houdt, zijn de deelnemers aan het eerste LinkMagazine Annual Golf Tournament dat begin juni is gehouden in Best. 68 Man (en een enkele vrouw,Femke van der Horst, Balans Group, hcp 24) verdeeld over 17 flights van vier personen nemen in eenuurtje of vier à vijf de achttien holes. Als we Edward Voncken (KMWE) treffen, staat hij met zijngezelschap in de bosjes, in golftermen de rough. ‘We zijn tot nog toe vooral op zoek geweest naaronze ballen’, vertelt hij met een grijns op het bezwete gezicht. Maar omdat je bij hetkwijtraken van je eigen bal nu eenmaal altijd die van een ander vindt, zit niemand zonder en kan erdus geslagen worden. Voncken maakt zijn relatief lage handicap (36) niet waar en slaat een kluit weg,de bal in kwestie komt nauwelijks van zijn plek. Natuurlijk krijgt de schamper lachende journalist deschuld. Die moet het zelf maar eens doen. Gewapend met wat midgetgolf-ervaring slaat ook hij in degrond, maar de bal rolt toch net wat verder door. Dat dan weer wel.

Met een gesterkt ego op weg naar de flight van Alex Molenbroek (SMC, hcp 24,5). De tussenstandschat hij op bogey+1. Alle reden tot tevredenheid. De groepjes, zo maakt Edwin Leenders (VDL ETG,hcp 40) desgevraagd duidelijk, zijn niet at random samengesteld. Zelf is hij inkoper, de andere driezijn (potentiële) toeleveranciers. Maar over zaken gaat het tijdens het spelen niet veel. ‘Dat komtstraks wel.’ Tijdens de borrel en het diner na afloop die volop worden benut om te netwerken.Enthousiast worden werkervaringen, businesskaartjes of - als die vergeten zijn - 06-nummersuitgewisseld. ‘Volgende week bel ik je.’

In een competitieve wereld als de industrie kan het wedstrijdelement niet ontbreken, dus benut Link-uitgever Mireille van Ginkel het diner ook om de winnaars uit te roepen. In flink wat categorieën. Zois de longest drive (de verste slag) van - naar eigen zeggen - 230 meter geslagen door Frank Mulders(AAE, hcp 23). Toshiki Matsuda (THK GmbH, 18) heeft vanaf de afslag de bal nearest to the pingeslagen. De leary hole 14 (de beste score op die hole na de afslag) is voor flight 5 met Pieter deRuijter (Link, 9,5), Bas Post (Sonneveld Group, +1,5!), Dennis Hardenbol (Back9Golf, 7,3) en WouterKothuis (ABS, 25,7). ‘Als mijn bal nét niet over heuveltje was doorgerold hadden wij ’m gehad’, kanRon Willems (Sioux, 23) kan niet nalaten op te merken.

Winnaars en Sponsoring

De wedstrijd is gewonnen door flight 4, met John van Ginkel (Link, 22), Frank Mulder, Ronald vanWeelderen (Gejoma, 54]) en Gerlof van der Haak (Lely, 36,1), een overwinning die door de vier metwoest gejuich wordt ontvangen. De tweede en derde prijs zijn voor respectievelijk flight 2, met Ruudde Vos (LM Systems, 10,7) Jeroen Slobbe (VMI, 54), Stefan van den Nieuwenhof (SandersMachinebouw, 40) en Toshiki Matsuda, en flight 6 met Gijs Meulenman (Sensorfy, 54), Pieter-JanRovers (Acal Bfi, 17,7), Guido Bergman (Matas Electronics, 34) en Hans Dings (Alfa Makelaardij, 36).

Het Link Magazine Annual Golf Tournament 2022 op 2 juni op de baan van Best Golf is mede mogelijk gemaakt door Fellowmind, LM Systems en SMC.

tags: #smc #golf #toernooi #geschiedenis