Lang geleden, toen de stoomtram nog door de Haagse straten daverde en voetbalclubs nog "footballclubs" heetten, werd RVC geboren. Kort na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog durfden drie jonge mannen, H. de Lusenet, W. Versteeg en H. Hardorff (ongeveer 18 jaar oud), het aan om onder moeilijke omstandigheden met enkele kameraden een club op te richten die zich zou toeleggen op het steeds populairder wordende voetbalspel. Vervolgens werd er een oprichtingsvergadering belegd in Café "De Kroon" in de Boekhorststraat in Den Haag. De nieuwe voetbalvereniging mocht zich als buurtclub, omgeving Scheepersstraat te Den Haag, al spoedig in een grote belangstelling verheugen. Het eerste bestuur, bestaande uit B. Peeters, W. Versteeg, H. de Lusenet, P. Brakke en L. Hardorff, zat dan ook niet stil en tal van spelers traden als lid toe.
In dit artikel duiken we in de honkbalcarrière van Rodney Michel, een speler die zijn stempel heeft gedrukt op het Nederlandse honkbal. We bekijken zijn prestaties, de teams waarvoor hij speelde en de impact die hij heeft gehad op het spel. We komen ook meer te weten over de context van het Nederlandse honkbal, met een focus op de club RVC en andere relevante teams en spelers.
De Vroege Jaren van RVC
De beginjaren van RVC waren zeer succesvol. Het voorzitterschap kwam in handen van Ben Peeters, die niet alleen een goed voetballer was, maar ook over zeer bekwame bestuurlijke kwaliteiten bleek te beschikken. Al snel moest RVC. RVC speelde in het begin alleen maar vriendschappelijke wedstrijden, maar omdat het eerste elftal van RVC. In deze jaren waren de speelvelden nog geen modern, gedraineerd en met zorg onderhouden terrein. Het waren meer braakliggende gronden, bestemd voor de toekomstige stadsuitbreiding. Bij aanvang van het seizoen 1917-1918 moest RVC. Voor aanvang van het seizoen 1918-1919 volgde er de volgende verhuizing. RVC trok samen met de voetbalverenigingen ADO en SVC naar het mooie complex in het Westbroekpark. Dit betekende dus voor RVC de vierde verhuizing in 4 jaar tijd! Op dit complex begon RVC.
Doorbraak en Successen
Voor het 1e elftal van RVC braken vervolgens glorietijden aan. In het seizoen 1917-1918 behaalde men het kampioenschap van de 2e Klasse A HVB binnen en promoveerde hiermee naar de 1e Klasse. Het seizoen 1918-1919 daaropvolgend kon er wederom een kampioenschap gevierd worden, ditmaal van de 1e Klasse B van de HVB en deed het elftal hiermee zijn intrede in de 3e Klasse der N.V.B.
Het succesverhaal van het 1e elftal hield maar niet van ophouden, want tot stomme verbazing van geheel sportlievend Den Haag werd RVC in seizoen 1919-1920 ook nog eens kampioen van de 3e Klasse B van de NVB. Maar niet alleen het 1e elftal van RVC maakte in het seizoen 1919-1920 furore! Ook het 2e- en 3e- elftal werden kampioen, respectievelijk in de 2e- en 3e Klasse van de HVB en promoveerden beide naar een hogere Klasse. In het vijfde levensjaar van RVC kwam de voorzittershamer in handen van Joh.
Lees ook: Het leven van Harry Kruyssen
In het eerste jaar dat RVC1 in de 2e Klasse van de N.V.B. uitkwam, kreeg de club het gelijk moeilijk. In deze 2e Klasse, die in die tijd slechts één verdieping lager was dan het voetbal-walhalla van de jaren twintig, moest men o.a. de strijd aangaan tegen clubs als Unitas, Excelsior en DHC. Na twee beslissingswedstrijden werd er, zij het met minimaal verschil, verloren van DHC en zodoende degradeerde RVC in 1921 alweer uit deze 2e Klasse. RVC zou tot de jaren zestig meestal in de 3e klasse van de (K).N.V.B.
Verhuizingen en Crisis
In 1922 volgde er voor de club een volgende verhuizing. RVC moest het Westbroekpark verlaten en vond nu een terrein aan de Laan van Meerdervoort. Er werd voor dit terrein een houten tent gekocht van de toen nog bestaande Rijswijkse Wielerbaan. Er was echter één probleem, want vervoer per vrachtwagen bleek voor de club te duur uit te komen, want RVC had met financiële moeilijkheden te kampen. Voorzitter Duiveman kwam vervolgens met het idee om deze houten tent per schuit te gaan vervoeren. Zo gezegd zo gedaan en met Joh. Grote teleurstelling heerste er nog steeds na de degradatie van het 1e elftal naar de 3e Klasse. De eerste taken binnen de club waren nu om ervoor te zorgen dat RVC.
In 1923 brak er binnen RVC ook nog eens een periode van moeilijkheden aan. De club verkeerde in een crisis, want de sfeer binnen de vereniging was niet best. Het RVC-bestuur kwam bij elkaar en vond een algehele reorganisatie noodzakelijk. Tijdens deze vergadering vonden er bestuurswijzigingen plaats en maar liefst een 20-tal leden, welke volgens het bestuur het bestaan van RVC.
Zoals eerder al gezegd, bijna alle voetbalterreinen in die tijd waren meer braakliggende gronden, bestemd voor de toekomstige stadsuitbreiding. Hierdoor werd dus ook het verblijf van RVC aan de Laan van Meerdervoort van korte duur. RVC vond een veld op Houtrust, dat echter alleen ter beschikking stond van het 1e elftal. Wegens het alsmaar toenemende aantal aspiranten (jeugdleden) moest RVC.
De verhuizing van RVC naar het Zuiderpark, tijdens het seizoen 1925-1926, leek eindelijk een einde te maken aan de crisisverschijnselen binnen de club. RVC kreeg in het Zuiderpark de beschikking over twee velden, voldoende dus om uit te groeien. Desondanks de maatregelen binnen de club en de zoveelste verhuizing waren de moeilijkheden bij RVC nog steeds niet ten einde. Er was ook nog eens narigheid van financiële aard ontstaan. Al het kasgeld van de club was n.l. belegd in Staatsstukken die helemaal niet bestonden.
Lees ook: Wendy Bussum Honkbal: Jouw nieuwe team?
Sportieve Resultaten in de Jaren '30
Gouda was dit seizoen oppermachtig en werd dan ook uiteindelijk met 23 punten kampioen. RVC wist van de 14 competitiewedstrijden er 8 te winnen, 2 gelijk te spelen en 4 te verliezen. De zondag 1 van RVC mocht het dit seizoen in de 3e Klasse A van de N.V.B. In dit jaargang kwam het vlaggenschip van RVC niet al te best voor de dag. Van de 14 competitiewedstrijden wist men er slechts 4 te winnen, 1 gelijk te spelen en werd er 9 keer verloren. Met 9 punten, en een doelsaldo van 34 voor en 50 tegen, eindigde men op de voorlaatste positie van de ranglijst. Wederom volgde er matig seizoen want van de 15 competitiewedstrijden (de laatste wedstrijd “om des keizers baard” werd niet meer gespeeld) werden er slechts 4 gewonnen, 2 gelijk gespeeld en 9 verloren. Met 10 punten, en een doelsaldo van 21 voor en 36 tegen, eindigde RVC op de zesde positie. RVC slaagde er met moeite in om de onderste plaats te ontlopen want van de 16 wedstrijden competitiewedstrijden wist men er slechts 4 te winnen, 4 gelijk te spelen en werd er 8 keer verloren. Met 12 punten, en een doelsaldo van 25 voor en 38 tegen, eindigde men op de voorlaatste positie van de ranglijst.
Gelukkig duurde de crisis binnen de vereniging niet zo lang en waren alle moeilijkheden omstreeks 1930 weer helemaal achter de rug. Enkele nieuwe spelers, zoals de gebroeders De Caluwé, J. Riemen, H. Goedman en D. In een competitie waarin Scheveningen oppermachtig bleek, en uiteindelijk dan ook met 33 punten kampioen werd, speelde RVC geen rol van betekenis. Van de 18 competitiewedstrijden wist men er 7 te winnen, 2 gelijk te spelen en werd er 9 keer verloren. RVC kende een matig seizoen want van de 18 competitiewedstrijden werden er 5 gewonnen, 3 gelijk gespeeld en 10 verloren.
Voor aanvang van het seizoen 1932-1933 werd er voorafgaande aan de competitie voor het eerst in de historie van R.V.C.1 een oefencampagne gehouden o.l.v. trainer C. Het seizoen 1933-1934 bleek R.V.C. dan weer eindelijk een kampioenschap te brengen en kreeg het 1e elftal zodoende weer de kans om terug te keren naar de 2e Klasse. Helaas wilde dit net niet lukken want in de daarop te spelen promotie-wedstrijden tegen Hoek van Holland en VIOS kwam men net te kort. Tegen VIOS wist R.V.C. nog wel tweemaal (6-2 en 5-1) te winnen. de uitwedstrijd tegen Hoek van Holland werd echter met 5-4 verloren zodat de thuiswedstrijd voor R.V.C. de beslissing moest brengen. Op een bijna uitverkocht ADO-terrein gold R.V.C.
Toch wilde men bij R.V.C. de stijgende lijn voortzetten en werd de zomertraining overgedragen aan de oefenmeester J.Weber. Trainer Weber stelde alles ten doel dat R.V.C.1 in haar vierde lustrumjaar het kampioenschap zou kunnen binnenhalen.
De Tweede Wereldoorlog en Noodcompetities
In het seizoen 1939-1940 veranderde het dagelijks leven ingrijpend. De internationale verhoudingen wijzigden zich zodanig dat een algemene mobilisatie werd afgekondigd, waardoor ook een aantal RVC-leden hun militaire verplichtingen moesten gaan vervullen. De Tweede Wereldoorlog was dan ook de oorzaak van dat sportieve activiteiten vrijwel niet meer mogelijk waren. Wel werd er op allerlei manieren geprobeerd de bal aan het rollen te houden. In verband met de Tweede Wereldoorlog had het voetballen om begrijpelijke redenen niet de hoogste prioriteit. Toch ging het voetbalwereldje, na de capitulatie van Nederland, gewoon weer verder. In juli 1940 werden door de Duitsers alle bestaande voetbalbonden in Nederland samengevoegd tot één grote bond, de N.V.B.
Lees ook: Wat is het verschil?
De overval van de Duitse troepen dompelde ons hele land in de oorlogs-ellende. Voor vele voetbalverenigingen in de Haagse regio ontstond er een terreinennood omdat de bezetter sportparken als het Zuiderpark, Ockenburgh etc. voor militaire doeleinden vorderden. R.V.C. Het eerste elftal werd in het seizoen 1941-1942 ingedeeld in de 3e Klasse B en deze afdeling was uit de volgende clubs samengesteld: Cromvliet, GDA, Olympia, ONA, De Ooievaars, De Postduiven, RVC, Scheveningen en Terlaak. Door de deportatie van vele jonge mannen, waaronder dus ook voetballers van R.V.C., die in Duitsland te werk werden gesteld, degradeerde het 1e elftal van R.V.C. in dit seizoen naar de 4e Klasse. Van de slechts 14 competitiewedstrijden wist RVC er 3 te winnen, 2 gelijk te spelen en werd er 9 keer verloren.
De N.V.B. voerde een zogenaamde noodcompetitie in, dat wil zeggen, dat men voor een kampioenschap twee seizoen moest spelen. In het seizoen 1942-1943 eindigde R.V.C. Het volgende seizoen wist R.V.C. zowaar het kampioenschap in de 4e Klasse te bemachtigen. Dit hield dus in dat R.V.C., samen met V.V.P., moest gaan uitmaken wie het recht zou krijgen om promotie-wedstrijden te gaan spelen voor een plaats in de 3e Klasse. R.V.C. Om een plaats in de 3e Klasse moest er nu aangetreden worden tegen D.S.O. De eerste wedstrijd op het D.S.O.-terrein beloofde voor R.V.C. niet veel goeds want D.S.O. won verdiend met 3-2. R.V.C. moest dus in de thuiswedstrijd met minstens twee doelpunten verschil winnen om zich opnieuw te kunnen scharen in de rijen der 3e Klasser.
Herstel na de Oorlog
Na de gebeurtenissen in Nederland op 6 september 1944, beter bekend als “Dolle Dinsdag”, kon onder meer de voetbalcompetitie wel worden vergeten. De “Dolle Dinsdag” luidde weliswaar het begin van het einde van de oorlog in maar voor Nederland kwam eerst nog de ellendige periode van de bezettingstijd, gekenmerkt door enorme schaarste, vreselijke honger en bittere kou. Op 5 mei 1945 kwam dan eindelijk de onvergetelijke Bevrijdingsdag, de dag die voor allen, die hem bewust beleefden, nimmer zal worden vergeten. Na de bevrijding van Nederland in 1945 hernam Koning Voetbal, zijn wonden likkend, aarzelend het verloren terrein. Langzaam herstelde Nederland van de vele wonden die waren toegebracht en aarzelend begon ook de sport zich weer te hergroeperen. Uiteraard was er na afloop van de Tweede Wereld Oorlog, naast de vele levensbehoeftes, ook een grote schaarste aan speelvelden in Den Haag.
Het bestuur van R.V.C. nam hierdoor zelf het heft in handen en ging op zoek naar een eigen geschikte locatie. Men had zijn zinnen gezet op het complex van eigenaar Jonkheer van Vredenburch gelegen langs de Schaapweg en van Vredenburchweg te Rijswijk. Er was echter niet voldoende geld om dit terrein te huren en zodoende zat R.V.C. nu zonder veld. Voetbalvereniging VELO bood de helpende hand en R.V.C. Na veel onderhandelen met Jonkheer van Vredenburch lukte het R.V.C. naar een jaar toch de velden aan de Schaapweg te huren. Gevolg was wel dat de schulden van R.V.C. enorm opliepen want het was één groot weiland dus alles moest gekocht worden. Nadat de verbouwing in volle gang was kondigde de regering een bouwstop af. Voorzitter George Strik van RVC is hoogst persoonlijk naar de raadsheer van de minister gestapt en dankzij zijn vooral emotionele betoog kreeg R.V.C. alsnog een vergunning om te gaan bouwen.
Nieuw Complex en Sportieve Dieptepunten
Binnen de lijnen kwam R.V.C. helaas nog niet tot geweldige prestaties. Integendeel juist, in deze periode kwamen bij het 1e elftal van R.V.C. Toch viel er in 1951 gelukkig toch ook nog wat te vieren. R.V.C. betrok in 1951 haar nieuwe complex met twee nieuwe velden aan de Schaapweg. De ingebruikneming van dit terrein met het prachtige clubgebouw ging gepaard met veel feestelijkheden. Aanvankelijk ging het in seizoen 1951-1952 gelukkig weer goed met R.V.C., qua prestaties in de 4e Klasse. De eerste 5 competitiewedstrijden werden allemaal “uit” gevoetbald omdat de velden aan de Schaapweg nog niet speelklaar waren. Op zaterdag 6 oktober 1951 werd dan eindelijk het nieuwe complex officieel geopend en George Strik viel de grote eer te beurt de sleutel aan voorzitter Piet Verver te mogen overhandigen. De opening van het clubhuis in 1951 aan de overkant van de Schaapweg, waar nu de John F.
Op zondag 7 oktober mocht het 1e elftal van R.V.C. dan eindelijk een “thuiswedstrijd” spelen, en dan ook nog eens tegen de concurrent D.D.C. Alle reden dus voor wederom een feestmiddag. Het werd dan ook een feestelijke dag, maar dan vooral voor “de gasten”. D.D.C. versloeg n.l. R.V.C. met 1-2 en door deze prestatie nam deze club de koppositie in de 4e Klasse over van R.V.C. Uiteindelijk eindigde R.V.C. In het seizoen 1952-1953 kende R.V.C.1 zelfs in de 4e Klasse degradatiezorgen. Dit was toch wel het sportieve dieptepunt van de club, maar gelukkig kwam het niet zo ver en bleef R.V.C. dus ternauwernood 4e Klasser.
Groei en Uitdagingen in de Honkbalwereld
Gelukkig ging het na dit dieptepunt weer beter met de club. Eén van de gevolgen van de sterke groei van de jeugdafdeling bij R.V.C. was ook de toeneming van het aantal senioren. Nadat R.V.C. Toen in 1955 het 40-jarig jubileum werd gevierd, kende R.V.C. 287 leden en 275 donateurs en nam de club met maar liefst 20 elftallen aan de verschillende competities deel. RVC groeide destijds in korte tijd enorm. Er werd dan ook naarstig uitgekeken naar een derde veld, maar toen bereikte RVC een verpletterende mededeling.
Rodney Michel in de Hoofdklasse
Toen in het competitiejaar 1956-1957 de “eigen kweek” in het 1e elftal van R.V.C. kon worden opgenomen, bleek dat de opwaartse lijn, die al enige seizoenen merkbaar was, zou leiden tot een bekroning. Jeugdspelers zoals Henny den Engel…
Rodney Michel speelde in de Hoofdklasse, het hoogste niveau van het Nederlandse honkbal. Hij kwam uit voor HCAW (Honkbal Club Allen Weerbaar) uit Bussum.
Een Wedstrijd Analyse: HCAW vs. Sparta/Feyenoord
Een specifiek voorbeeld van Michel's betrokkenheid in de Hoofdklasse is een wedstrijd tussen HCAW en Sparta/Feyenoord. Voor aanvang van het duel raakte derde honkman Bart Gabriëls geblesseerd en moest uit de startende line-up worden geschrapt. Ralph Milliard, die vorige week in de line-up terugkeerde, maar de laatste drie wedstrijden vanwege een blessure op het eerste honk speelde, verving hem op het derde honk. Gisteren speelde rechtsvelder Bas de Jong niet vanwege een elleboog-blessure, maar was vandaag de Designated Hitter. Outfielder Ronald Jaarsma, die de laatste vier wedstrijden DH was, omdat ook hij een lichte blessure had, keerde terug in het linksveld. Kenny Berkenbosch, die dit seizoen veel in het outfield speelde, stond vandaag in relief en startte daarom niet. Door al deze omstandigheden moest de line-up worden aangepast door Roy Berrevoets, die vandaag inviel als Hoofd Coach. Hij nam waar voor Patrick Vielvoye, die vorige week werd benoemd tot Hoofd Coach, maar vandaag niet kon coachen vanwege werkverplichtingen. Berrevoets en Bench Coach Chicho Jesurun kozen voor utility Rodney Michel in het midveld, terwijl outfielder Martijn Meeuwis op het tweede honk speelde. Jos de Jong, één van de werpers, speelde in het rechtsveld en rookie Sebastiaan Olgers debuteerde en speelde als eerste honkman.
HCAW opende de score gelijk in de eerste inning. Ralph Milliard begon met een honkslag op starter Elton Koeiman, die hierna Ronald Jaarsma uitschakelde met drie slag. Maar vervolgens sloeg Sidney de Jong een honkslag, waarna de twee lopers opschoven na een grounder van Martijn Meeuwis. Het derde punt werd toegevoegd in de tweede slagbeurt. Bas de Jong opende met een honkslag en schoof op toen Jos de Jong met één uit vier wijd kreeg in zijn eerste Hoofdklasse-slagbeurt. Even later werd hij uitgeschakeld na een 'force play-grounder'. De honken kwamen vol toen Ronald Jaarsma werd geraakt door een worp. HCAW verhoogde de voorsprong naar 5-0 met twee runs in de vijfde inning. Sidney de Jong begon met een vrije loop en schoof op naar het derde honk toen volgende slagman Martijn Meeuwis veilig het eerste honk bereikte na een foute aangooi van korte stop Ramphis Trinidad. De Jong scoorde daarna op een honkslag van Rodney Michel, die 2-uit-4 sloeg en drie RBI's had.
Sparta/Feyenoord begon vanaf de 2e5 terug te komen toen het tweemaal scoorde. HCAW-starter Nick Stuifbergen had slechts één honkslag en twee honklopers toegestaan in de eerste vier innings, maar kreeg nu een one-out infield-hit tegen van Marwin Kleinmoedig, die scoorde toen Orson Slaats volgde met een double. Met twee uit scoorde Slaats op een honkslag van Earmy Isabella. HCAW pakte een punt terug in de zesde inning. Elton Koeiman gaf zijn vijfde vrije loop weg en opnieuw was het Jos de Jong die zo het honk bereikte. De werper zou in de achtste inning nog een vrije loop krijgen van reliever Sander Klop, maar toen worden uitgeschakeld in een dubbelspel.
Nadat HCAW niet tot scoren was gekomen in de laatste drie innings werd Sparta/Feyenoord dreigend in de 2e9. De Rotterdammers hadden niet niet gescoord in de voorgaande drie innings op Jurjen van Zijl, die het werpen in de zesde inning had overgenomen van Nick Stuifbergen. In de 2e9 verving Kenny Berkenbosch Van Zijl, maar zou vier honkslagen en twee punten moeten toestaan. Eerst opende Dwayne Kemp met een tweehonkslag. Earmy Isabella sloeg hierna een honkslag in het midveld, waarop Kemp het derde honk bereikte. Midvelder Rodney Michel gooide de bal terug naar korte stop Dimitri Leon, maar toen die even aarzelde, reageerde Kemp alert en ging richting thuis. Leon's aangooi naar de plaats was niet op tijd en Kemp scoorde. Isabella ging vervolgens gedwongen uit na een grounder van Ramphis Trinidad, die hetzelfde lot onderging op een grounder van Patrick Wabbijn, gevolgd door een foute aangooi bij een poging een dubbelspel te completeren. Met Wabbijn op het tweede honk leverde Sjoerd Hermans een RBI-single af en bracht de stand op 6-4.
In deze wedstrijd speelde Rodney Michel een belangrijke rol in het midveld en droeg hij bij aan de aanval van HCAW met een honkslag en drie RBI's.
Holland Series en Kampioenschappen
Rodney Michel maakte ook deel uit van HCAW toen de club de Holland Series speelde tegen DOOR Neptunus. In een van de wedstrijden kreeg Michel vier wijd in de negende inning, wat leidde tot een spannende slotfase.
In 2006 speelde Michel nog steeds een rol van betekenis, zoals blijkt uit de aankondiging van Maurice DeConge als de nieuwe Hoofd Coach van HCAW. DeConge was in dat jaar Pitching Coach van de ploeg, wat aangeeft dat Michel in een ervaren en competitieve omgeving speelde.
Transfers en Teamdynamiek
De transferperiode in het Nederlandse honkbal is een dynamische tijd waarin spelers van team wisselen. Zo vertrokken Maikel Benner, Robin van Doornspeek en Percy Isenia van Neptunus naar ADO, terwijl Johnny Balentina en Gregory Gustina naar Neptunus kwamen. Deze transfers laten zien hoe de teams proberen te versterken en de competitie te beïnvloeden.
Coaches en Hun Invloed
Coaches spelen een cruciale rol in het honkbal. Maurice DeConge werd bijvoorbeeld de nieuwe Hoofd Coach van HCAW, terwijl Steve Janssen toetrad tot de coachingstaf van Neptunus. Deze coaches brengen hun expertise en ervaring mee om de teams te verbeteren en spelers te ontwikkelen.
De Honkbal School van HCAW
HCAW opende ook een Honkbal School om de jeugd in de regio Midden-Nederland te trainen en het niveau van het spel te verhogen. Dit initiatief laat zien hoe belangrijk het is om te investeren in de toekomst van het honkbal.