De Rijke Geschiedenis van RCD Voetbal Dordrecht

FC Dordrecht, een club met een rijke historie, is in 1883 opgericht in Dordrecht. De club stond toen bekend als DFC: Dodrechtsche Football Club. Pas in 1972, bijna 100 jaar na de oprichting, werd de club in tweeën gesplitst. De amateurtak ging apart verder en de proftak van de club gaat verder als FC Dordrecht zoals we dat nu kennen.

Van DFC naar FC Dordrecht: Een bewogen begin

De club, opgericht in 1883 als Dodrechtsche Football Club (DFC), onderging in 1972 een belangrijke transformatie. De splitsing in een amateur- en een profsectie markeerde een nieuw tijdperk, waarin de profsectie verderging onder de naam FC Dordrecht.

Professionalisering en Naamswijzigingen

Na de fusie van 1972 werd er gezocht naar een manier om FC Dordrecht te professionaliseren. Dat lukte in 1979 door geldschieteer Nico de Vries. Met deze professionalisering kwam ook een nieuwe naam: DS’79. Het ging niet direct van een leien dakje bij de club: er werd constant gewisseld tussen spelen in de eerste divisie en eredivisie. In 1990 kreeg de club weer een nieuwe naam: Dordrecht’90. Een jaar later werd er gefuseerd met SVV Schiedam, waardoor een nieuwe club met een nieuwe naam ontstond: SVV/Dordrecht’90. De nieuwe club begon direct in de eredivisie, maar moesten in 1992 degraderen. Vanaf dat moment wordt ook de eerder gehanteerde naam Dordrecht’90 weer gehanteerd. Na elke promovering naar de eredivisie duurde het telkens een seizoen voor de club uit Dordrecht weer moest degraderen.

De club heeft door de jaren heen verschillende naamsveranderingen ondergaan. In 1979 werd de club DS'79 na een professionaliseringsslag dankzij Nico de Vries. In 1990 veranderde de naam in Dordrecht'90, gevolgd door een fusie met SVV Schiedam in 1991, resulterend in SVV/Dordrecht'90. Deze fusieclub startte in de Eredivisie, maar degradeerde in 1992, waarna de naam Dordrecht'90 weer werd aangenomen.

Financiële Problemen en Tactische Aanpassingen

Vanaf seizoen 2002 zien we FC Dordrecht spelen onder de huidige naam. Na erg magere jaren door onder meer financiële problemen moet Dordrecht de tactiek aanpassen. Zo worden spelers gehuurd van ADO Den Haag en worden korte contracten tijdig opengebroken. Dit leidt ertoe dat FC Dordrecht in 2014 eindelijk weer promoveert naar de Eredivisie. De club moet echter aan het einde van dat seizoen direct weer degraderen. Na wat heen en weer zwerven tussen de Jupiler League en Eredivisie zien we de club nu weer in de Eredivisie verschijnen.

Lees ook: Ontdek de geschiedenis van Oranje Wit

In de vroege 21e eeuw worstelde FC Dordrecht met financiële problemen, wat leidde tot een noodzaak om de tactiek aan te passen. Het huren van spelers van ADO Den Haag en het openbreken van korte contracten waren onderdeel van deze nieuwe aanpak. Dit leidde tot een promotie naar de Eredivisie in 2014, maar de club degradeerde direct weer aan het einde van dat seizoen.

De Magische Dag tegen Sparta: 18 Mei 2014

Voor altijd zal 18 mei 2014 deel uitmaken van de geschiedschrijving van het Dordtse betaald voetbal. Die in weelderige zonnestralen gevangen zondag groeide uit tot de dag van FC Dordrecht, de dag dat dankzij de 3-1 zege op Sparta de eredivisiebestorming een feit was. Natuurlijk was het op voorhand al geen dag als alle andere. Het was sowieso de climax van een geweldig seizoen, een jaargang waarin FC Dordrecht de Nederlandse voetbalgemeenschap had verbaasd met een ongekende prestatiedrang en geweldige resultaten. Met minuscule middelen en een gigantische dosis creativiteit was technisch directeur Marco Boogers, zoals in de nieuwe organisatiestructuur zijn functie was geworden, er wederom in geslaagd om een kwalitatief sterke selectie neer te zetten die dertig speeldagen lang in een heftige titelrace met Willem II verwikkeld was geweest. De Tilburgers hadden de langste adem, FC Dordrecht kreeg een doorverwijzing naar de tombola van de play-offs.

18 mei 2014 is een memorabele dag in de geschiedenis van FC Dordrecht. Een 3-1 overwinning op Sparta bezegelde de promotie naar de Eredivisie. Dit was de climax van een seizoen waarin FC Dordrecht met beperkte middelen en veel creativiteit een sterke selectie had samengesteld onder leiding van technisch directeur Marco Boogers.

Sleutelmomenten en Spelers in de Wedstrijd tegen Sparta

Paul Gladon verkeerde die meidagen in een paradoxale situatie. Eigendom van Sparta, verhuurd aan FC Dordrecht, tegenstrijdige belangen. ,,Voor mij telde er maar één ding: ik wilde me voor FC Dordrecht focussen op de laatste twee wedstrijden. Daarom heb ik in overleg met de clubleiding van FC Dordrecht besloten om tot na de tweede wedstrijd tegen Sparta in Dordrecht niet met de pers te praten. En dus had Gladon meegejuicht bij de goals van Matthew Steenvoorden en Giovanni Korte op Het Kasteel en verlangde hij ernaar om met zijn Dordtse ploeggenoten de kroon op het werk te zetten. ,,Met elkaar waren we er vooraf van overtuigd dat we het af konden maken in eigen huis. Dat gemeenschappelijke gevoel proefde ook aanvoerder Warner Hahn, die als toekomstig Feyenoorder voor de laatste keer de keepersoutfit van FC Dordrecht aantrok. ,,Eigenlijk was ik heel relaxed die dag, heb de normale routine gevolgd zoals voor elke andere wedstrijd. Maar natuurlijk was de entourage bijzonder, de spanning in het stadion was voelbaar. De eerste helft voltrok zich als in een roes voor FC Dordrecht. Funso Ojo had sinds zijn entree aan de Krommedijk nog niet gescoord voor de ‘schapenkoppen’, maar vuurde al na vijf minuten een houdbaar schot op de Rotterdamse stand-in doelman Ricardo Kieboom af dat door de handen van de afgrijselijk blunderende sluitpost over de lijn viel. Voor rust zou het Dordtse deel van het zinderende en kolkende stadion nog een keer in hemelse sferen belanden. Paul Gladon: ,,We kregen een vrije trap vanaf de linkerkant die Funso ging nemen. Hij had voor de wedstrijd me nog geprikkeld door te zeggen dat hij niet geloofde dat ik er vol voor wilde gaan tegen Sparta. Hij sneed de bal zodanig aan dat ik in de lucht me iets moest draaien om de bal richting doel te krijgen. De gemiste strafschop van Jeffry Fortes, kort na rust, bleek het breekpunt in de wedstrijd. De 2-1 van Mimoun Mahi pookte de spanning flink op. Warner Hahn: ,,Ik kwam nog oog in oog te staan met Voskamp, die gelukkig miste. Maar het bleef spannend, tot vlak voor tijd.’’ Spannende momenten die de uitgevallen verdediger Ilias Haddad niet meemaakte. Haddad was op tijd om die ene briljante ingeving van Giovanni Korte te zien, die aan alle onzekerheid een einde maakte. ,,Een afgeslagen corner belandde voor mijn voeten en ik ben gaan rennen richting het lege doel. Vanuit een ooghoek zag ik dat William Troost-Ekong nog meesprintte. Net over de middenlijn besloot ik het erop te wagen, ik schoot en viel en moest afwachten wat er zou gebeuren. Toen het een treffer was, ben ik gaan rennen, het mooiste moment uit mijn loopbaan tot nu toe. Ik zal altijd aan dat doelpunt herinnerd blijven worden.’’

De wedstrijd tegen Sparta kende diverse sleutelmomenten. Funso Ojo opende de score met een schot dat door de handen van de Sparta-doelman glipte. Paul Gladon scoorde uit een vrije trap van Ojo. Een gemiste strafschop van Sparta en een cruciale redding van Warner Hahn hielden de spanning erin, totdat Giovanni Korte met een afstandsschot de overwinning veiligstelde.

Lees ook: Passie en Kritiek NAC Breda Ultras

Emoties en Reacties na de Promotie

Kortes doelpunt bracht ook algemeen directeur Ad Heijsman in alle staten. ,,Het waren seconden van puur geluk. De bal die tergend langzaam richting het doel ging en uiteindelijk binnenrolde. Arbiter Pieter Vink liet nog aftrappen, maar zijn laatste fluitsignaal stierf vervolgens in oorverdovende jubel en een waar pandemonium, waarin fotograaf Erwin Spek niet ongeschonden bleef. ,,Ik belandde onder de boarding, maar ben met een blessure doorgegaan met mijn werk.’’ In de juichende en hossende menigte was Warner Hahn een gewilde prooi. ,,Ik ben alles kwijtgeraakt die dag, mijn shirt, handschoenen, het was een grote uitgelaten bende.’’ Ook voor Paul Gladon, die eenmaal in de kleedkamer emotioneel brak. ,,De spanning van die week kwam er in één keer uit bij mij, ik moest huilen. Een geweldig feest aan de Krommedijk, twee dagen later een huldiging op het Statenplein: FC Dordrecht schreef geschiedenis. Hahn, Gladon en Korte zijn het erover eens: ,,De dag van de wedstrijd tegen Sparta was absoluut de mooiste dag die ik tot nu toe beleefd heb. Iedere afzonderlijke speler beleefde op zijn bijzondere manier de dag van de promotie. Maar het verhaal van de Belgen Funso Ojo en Marvin Peersman was wel heel speciaal. Ojo en Peersman liepen op de heenreis enorme vertraging op, vanwege een geschaarde vrachtwagen die het tweetal belemmerde om de reis richting Dordrecht te vervolgen. ,,We hadden al snel in de gaten dat we niet op tijd voor de wedstrijdbespreking zouden zijn en het was zelfs nog de vraag of we wel op tijd voor de wedstrijd zouden arriveren. Marvin heeft echt flink wat risico genomen om ons tijdig in Dordrecht te laten arriveren.

De promotie ontketende een golf van vreugde. Algemeen directeur Ad Heijsman beschreef het als seconden van puur geluk. Spelers als Warner Hahn en Paul Gladon werden overmand door emoties. De festiviteiten bereikten een hoogtepunt met een huldiging op het Statenplein. Bijzonder was het verhaal van de Belgische spelers Funso Ojo en Marvin Peersman, die door een verkeersopstopping bijna de wedstrijd misten.

RCD Dames 1: Kampioen in de 4e Klasse

DORDRECHT - Na een goede seizoenstart leek een aantal wedstrijden voor het einde van de competitie het kampioenschap in de 4e klasse van het damesvoetbal RCD Vr1 toch te ontgaan gaan. Door het verlies tegen directe concurrent VVAC en twee weken later een misstap tegen Hardinxveld was het kampioenschap opeens ver weg. Gelukkig, zoals in het voetbal vaker voorkomt, lieten andere ploegen ook punten liggen en zo pakten de dames van RCD de verdiende koppositie weer terug, om die niet meer uit handen te geven. Door omstandigheden werd de kampioenswedstrijd niet op zaterdag maar op zondag 27 mei gespeeld. Samen met de Pupil van de Week uit de MO11-1 en aangemoedigd door alle meisjes van de MO11-1 en MO11-2 werd er gestreden voor de winst. Met een mooie 4-0 overwinning op Steenbergen Vr1 werden de dames voor het eerst in de geschiedenis van RKsv RCD overtuigend kampioen in de 4e klasse zaterdag. De trainer, leider en dames hebben hard gewerkt voor dit resultaat en kijken uit naar volgend seizoen. Het kampioensfeest werd op het sportpark aan de Reeweg tot laat gevierd.

Ook de dames van RCD kenden successen. Na een spannende competitie waarin ze de koppositie dreigden te verliezen, wisten ze zich te herpakken en op 27 mei de titel in de 4e klasse te veroveren met een 4-0 overwinning op Steenbergen Vr1. Dit was de eerste keer in de geschiedenis van de club dat de dames dit bereikten.

John de Wit Keert Terug naar RCD

Een gesprek van vijf uur vormde de inleiding, de rest is geschiedenis: John de Wit is na zestien jaar terug bij RCD, de club die hij als speler en trainer diende. Hoewel de 61-jarige John de Wit al jarenlang ingezetene van Den Haag is, is het Dordtse accent nog steeds onmiskenbaar hoorbaar. De zinnen rollen nog steeds met in elke lettergreep bevlogenheid uit zijn mond en de liefde voor RCD klinkt regelmatig door. De Wit is terug bij de vereniging, die hij ruim anderhalf decennium verliet maar nooit uit het oog verloor. Na zeven seizoenen bij het Haagse BMT, waar hij wederom bewees de trainer van de lange adem te zijn na eerder vijf seizoenen bij SSW te hebben gewerkt, dongen verschillende clubs naar zijn gunsten. Plots was daar het telefoontje van zijn voormalig pupil bij RCD, Louis Laros die belast is met technische zaken. ‘Lowietje’, zoals De Wit hem telkens liefkozend noemt, bleek de gevoelige snaar bij zijn trainer en inspirator te kunnen raken. ,,’Lowietje’ had zijn zaakjes goed voor elkaar en zich heel goed voorbereid. We hebben vijf uur met elkaar zitten praten in het Van der Valk-hotel hier in de buurt, over voetbal, over het leven, over van alles. Het was kort voor ik op reis zou gaan met het vrouwtje, dat kon toen nog. Na dat gesprek ging bij Delft de telefoon en was het beklonken: ik zou terugkomen naar RCD. Inmiddels is hij al wekenlang met zijn spelersgroep bezig, terug op vertrouwde grond. Bij een club die de laatste jaren op technisch gebied een woelige periode kende. Met trainers die vlot vertrokken, spelers die tussentijds stopten en prestaties die vaak niet meevielen. ,,Ik wil mijn voorgangers zeker niet afvallen, maar Pippy (Pruymboom, red.) combineerde het trainersvak bij RCD met Oranje Wit en dat bleek een lastig verhaal. Zijn opvolger Paultje Koster is hier maar een seizoen geweest en ook dat verliep moeizaam. Het feit is gewoon: als trainer moet je meer zijn dan de man die op het trainingsveld soms keihard moet zijn. Ook het menselijke aspect is zo enorm belangrijk: je moet er altijd willen staan en zijn voor die jongens.

Lees ook: Kleding en benodigdheden Uganda

Na 16 jaar keerde John de Wit terug naar RCD als trainer. Na succesvolle periodes bij andere clubs, werd hij overtuigd door zijn voormalige pupil Louis Laros om terug te keren naar de club waar hij ooit als speler en trainer actief was. De Wit benadrukte het belang van het menselijke aspect in het trainersvak en wilde de club weer stabiliteit brengen na een periode van veel trainerswisselingen.

Stabiliteit en Toekomstvisie onder John de Wit

Groote Lindt (drie jaar), SSW (vijf jaar) en BMT (zeven jaar) markeerden de tussenliggende periode van vertrek tot terugkeer bij RCD. ,,Een cv met maar vier clubs erop in zo’n lange periode, dat zegt ook wel wat over hoe ik ben. Als het gevoel goed is en ik heb het naar mijn zin, dan is het goed. Ik weet zeker dat ze me bij BMT volgend seizoen heel graag terug zouden willen zien keren als trainer. Maar ik heb mijn woord aan RCD gegeven en wil proberen om er de komende tijd wat neer te gaan zetten. Ik word aan het einde van het jaar 62, maar wil zolang als het kan doorgaan met wat ik leuk vind. In mijn hoofd ben ik nog steeds die jonge hond van 26-27 jaar. Nee, ik keer er niet voor terug naar Dordrecht. De voorbereiding verliep voor RCD met horten en stoten. Bij het Zebra-toernooi van SSW werd goed partij geboden aan toernooiwinnaar en competitietegenstander Dubbeldam, maar er waren ook mindere optredens. ,,Het heeft tijd nodig om met die jongens iets neer te gaan zetten. Daar was ik me van bewust en dat zal ook blijken. Natuurlijk willen we voor het hoogst mogelijke gaan in de competitie, maar ik durf wel te stellen dat wij niet de favoriet zijn en dat ook de top-drie voor ons op dit moment niet reëel is. Emma heeft een hele goede selectie, Dubbeldam is al jaren sterk en Ries (Fok, red.) gaat het daar goed doen en ook de amateurs van FC Dordrecht hebben zich versterkt. Wij doen het met goedwillende jongens, we moeten gaan kijken waar dat toe gaat leiden. Die Dordtse derby’s, dat is toch prachtig. Dat doet weer denken aan de tijden van weleer dat we in Dordrecht wekelijks op zondag een enorme berg stadsontmoetingen hadden.

De Wit streefde naar stabiliteit en wilde de club de komende tijd verder ontwikkelen. Hij erkende dat RCD niet de favoriet was in de competitie, maar wilde met een team van gemotiveerde spelers kijken waar dat toe zou leiden. Hij keek uit naar de Dordtse derby's, die hem deden denken aan de glorietijden van het Dordtse voetbal.

De Persoonlijkheid van John de Wit en Zijn Verbinding met RCD

John de Wit is en blijft de man met het hart op de tong. Een kleurrijk figuur, die veel te veel grijze muizen in het trainerswereldje rond ziet lopen. En dat wil hij niet zijn. ,,Ik kan keihard zijn, maar ook meelevend. Dat heeft me ook veel mooie momenten en kampioenschappen gebracht in de afgelopen jaren. Maar vooral bij cluppies die bij mijn karakter pasten. Daardoor hield ik het ook zo lang uit bij SSW en BMT, omdat dat verenigingen waren waar ik me lekker thuis voelde. Op zijn lichaam doet één beeltenis nog steeds denken aan zijn periode bij RCD: een tatoeage van hondje Cooper, die altijd onafscheidelijk van zijn baasje was. ,,Eigenlijk heb ik niks met tatoeages, maar Coopertje is veel te vroeg overleden, hij is maar elf jaar geworden. Hij was er altijd bij, het heeft zelfs nog een prachtige foto in de krant opgeleverd omdat hij het ook geweldig vond op het voetbalveld. Het viel me zwaar om afscheid van hem te nemen.

De Wit staat bekend om zijn kleurrijke persoonlijkheid en zijn vermogen om een team te creëren waar hij zich thuis voelt. Zijn tatoeage van hondje Cooper, een trouwe viervoeter die altijd bij hem was, symboliseert zijn sterke band met RCD.

Florian Verwelkomd als 1000ste Lid van RCD

DORDRECHT - Op zondag 17 maart verwelkomde RCD haar 1000ste lid. Florian is dan pas 5 jaar, maar hij kon niet wachten om te gaan voetballen bij RCD. Dat is ook niet heel vreemd, want zowel zijn opa als zijn vader heeft een geschiedenis bij RCD. Zijn opa Peter speelde jarenlang bij RCD en is de laatste jaren begeleider bij het eerste elftal. Zijn vader Dennis speelt tegenwoordig in het vijfde, nadat hij ook enkele seizoenen onderdeel was van de selectie. Van jeugdvoorzitter Jeroen Visser ontving Florian een mooi trainingspak en shirt met zijn naam achterop, het cijfer 1000 en het logo van RCD in het goud. Een exemplaar om voor altijd te bewaren, ook als Florian er straks niet meer in past. Op de middenstip ontving hij ook nog een bal met alle namen van de spelers van het eerste elftal en een mooi certificaat van de pupil van de week.

Op 17 maart verwelkomde RCD haar 1000ste lid, de 5-jarige Florian. Met een familiegeschiedenis bij de club, werd hij feestelijk onthaald met een trainingspak, shirt en een bal met de namen van de spelers van het eerste elftal.

75 Jaar VV TPO Moerdijk: Van Oorlogsverwoesting tot Voetbalvreugde

Moerdijk werd compleet verwoest in de oorlog, maar precies 75 jaar geleden werd er tussen de puinhopen een nieuwe voetbalclub opgericht. In de jaren tussen de Eerste en Tweede Wereldoorlog was de grote doorbraak van het voetbal in Nederland. Een elitesport voor jongens uit de hoogste sociale milieus veranderde in een volkssport met overal nieuwe clubs, dwars door alle sociale lagen heen. Vooral de katholieken ontdekten het voetbal, want één op de drie nieuwe clubs in het Interbellum kwam uit deze zuil. Die katholieke voetbalgolf bereikte al snel Moerdijk. Over die beginjaren bestaat wel onduidelijkheid, want volgens Henk van Boxel uit Moerdijk wordt er in zijn dorp al vanaf 1910 gespeeld. Het Huygens Instituut voor Nederlandse Geschiedenis daarentegen beweert dat er alleen in 1915 even werd gevoetbald en daarna pas weer in de jaren dertig door de Moerdijkse Voetbal Vrienden (MVV) en Door Vrienden Opgericht (DVO). Wat wél duidelijk is, is dat beide clubs aangesloten waren bij de katholieke voetbalbond en niet bij de KNVB. Ergens aan het begin van de oorlog verdwenen ze uit beeld. Zowel aan het begin als aan het einde van de oorlog lag Moerdijk in de frontlinie, in de directe nabijheid van de strategische Moerdijkbruggen. Vanaf september 1944 woedden er hevige gevechten met de uiteindelijke bevrijding op 9 november. Een half jaar later was de toestand nog steeds vreselijk, aldus De Stem van 5 juni 1945. ‘Heel de Noord-West-hoek van Brabant maakt deel uit van de gordel van verwoesting, die ons land scheidt.

VV TPO Moerdijk werd opgericht in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog, te midden van de verwoesting die de oorlog had achtergelaten. Hoewel er onduidelijkheid bestaat over de exacte beginjaren van het voetbal in Moerdijk, staat vast dat de club is opgericht in een tijd van wederopbouw en herleving.

De Oprichting van TPO en de Rol van Pater Lips

Ondanks de chaos herleefde door heel het land het voetbal bijna meteen na de Duitse aftocht, een metafoor voor de wederopstanding. Onder de moeilijkst denkbare omstandigheden werd er gespeeld, als het moest op veel te kleine veldjes vol gaten. Ook Moerdijk veerde op, alhoewel er tussen de puinhopen geen enkele ruimte was voor een voetbalveld. Het oude terrein van DVO achter het café van Hendrik van Dun viel weer af vanwege de bouw van noodwoningen - nét iets belangrijker dan een voetbalveld. ‘Een stukje grond aan de Spoorstraat,’ zegt Henk van Boxel nu, ‘werd speelklaar gemaakt. Er was alleen nog geen nieuwe club, maar op 26 mei 1945 bleek pater Lips in leven, zoals De Zevenbergsche Courant schreef: ‘Wij vernemen, dat onze dorpsgenoot, de heer J. Lips, uit het concentratiekamp Dachau in het vaderland is aangekomen.’ Samen met Peet van der Made, Bas Kanters en Jo den Ridder richtte hij op 1 februari 1946 een nieuwe club op. Dat was kort na de laatste overspanning van de herstelde Moerdijkverkeersbrug, waardoor er weer gereisd kon worden. Een duidelijkere verwijzing in een clubnaam naar de oorlogsellende was niet mogelijk, maar toch: waarom werd er voor TPO gekozen en kwam er geen doorstart van DVO of MVV? Simpel, zegt sporthistoricus Michel van Gent: in 1940 fuseerde de KNVB onder meer met de katholieke bond, waardoor het Moerdijkse voetbal na de oorlog werd opgenomen in de KNVB-competitie. ‘In 1940 was DVO al in Overhoven-Sittard geregistreerd bij de KNVB.

Pater Lips, die terugkeerde uit concentratiekamp Dachau, speelde een cruciale rol bij de oprichting van de club. Samen met anderen richtte hij op 1 februari 1946 TPO op. De clubnaam was een verwijzing naar de oorlogsellende. De fusie van de KNVB met de katholieke bond in 1940 zorgde ervoor dat het Moerdijkse voetbal na de oorlog werd opgenomen in de KNVB-competitie.

Spelers en Trainers van VV TPO

Bert Weeda stopt op 65-jarige leeftijd als voetballer bij vv TPO. Trainer: Ludo van Gils en Remco van Ginneke. Spelers jo 14: Ali Loay Abdulkader, Manuel de Bot, Emil Dedic, Denzel Dik, Stan van Gils, Tom Koman, Bogdan Macinoi, Lars van Meel, Thijs van Opdorp, Joby Roberts, Michel van Wijk, Jard Verhoef, Koen Vervenne, Rik Willemse, Tom Willemse en Thijmen Vreugdenhil. Spelers jo 9-2: Milou de Boer, Vienna Kooremans, Bo van Leest, Baz de Mooij, Pieter Pieterse (gestopt per 10 maart 2017), Feline Tetteroo, Ian Tetteroo en Levi IJzermans. Dex van de Herik, Ian Tetteroo en Vince Ackermans alleen trainen. SELECTIESPELERS TPO 1: Mark Behr, Stan van den Broek, Kees van Drimmelen, Lars Febus, Tim van Geel, Jeroen van Gils, Aries van Horne, Martijn van Hoven, Stef Korswagen, Sander Kortsmit, Bart van Opdorp, Jeffrey Reniers, Kees Santbergen, Tijn Schoones, Robin Sjerp, Wilco Slob en Jasper Verschuren.

VV TPO kent een lange lijst van spelers en trainers die de club hebben gevormd. Bert Weeda stopte op 65-jarige leeftijd als voetballer bij de club. Ludo van Gils en Remco van Ginneke waren trainers. Verschillende jeugdspelers en selectiespelers hebben bijgedragen aan de club.

Kabouters VV TPO

Alle uitslagen en eindstanden zijn i.v.m. De samenwerking i.v.m. Onder: Ryan Mulder, …., Duncan Mulder, ….. Onder: Noah Migliardi, Hamza Requi, Baz de Mooij en Vince Ackermans. Selectiespelers kabouters: Sana Akwero, Shane Akwero, Ryan el Balie, Bram van Heijst, Cas Koorevaar, …..

De club heeft ook een team van kabouters, met jonge talenten die de toekomst van de club vertegenwoordigen.

tags: #rcd #voetbal #dordrecht #geschiedenis