Door de jaren heen hebben vele keepers het doel van het Nederlands elftal verdedigd. Sommigen hebben records gevestigd die tot op de dag van vandaag standhouden. Dit artikel belicht enkele van de meest opmerkelijke oudste keepers in het betaald voetbal, met speciale aandacht voor hun prestaties, achtergronden en de records die ze hebben neergezet.
Pioniers en Iconen: De Eerste Generatie Keepers
De allereerste keeper van het Nederlands elftal ooit was Reinier Beeuwkes, die op 30 april 1905 tegen België speelde. In deze wedstrijd kreeg hij één treffer om de oren, van een ploeggenoot nota bene. Beeuwkes veroverde met Nederland ook brons op de Olympische Spelen van 1908 in Londen.
Een andere speler die in de jaren ’20 en ’30 zeer geliefd was, was Gejus van der Meulen. Zijn huwelijk in 1933 haalde zelfs het Polygoonjournaal. Van der Meulen collaboreerde tijdens de Tweede Wereldoorlog met de Duitsers, sloot zich aan bij de SS en werd na de oorlog veroordeeld tot een gevangenisstraf.
Stijl en Betrouwbaarheid: Keepers uit de Gouden Eeuw
In de jaren '60 was Just Göbel een stijlvolle keeper die eerst voor Ajax speelde en later naar Feyenoord vertrok. Hij speelde meer dan 500 wedstrijden voor die twee clubs en won met Feyenoord in 1970 de Europa Cup I.
Ed de Goeij stond bekend om zijn klemvaste stijl, sterke reflexen en slungelachtige uitstraling. Hij was jarenlang het betrouwbare gezicht van Feyenoord, voordat hij naar Chelsea vertrok.
Lees ook: Kazuyoshi Miura: Een voetballegende
Jan Jongbloed: De Legende van Oranje
Jan Jongbloed, geboren in Amsterdam en overleden op 82-jarige leeftijd, was een legendarische doelman van Oranje. Hij was een gewone Amsterdamse jongen die liever viste dan voetbalde, maar werd een vedette tegen wil en dank en keepte twee WK-finales.
Vroege Leven en Carrière
Jongbloed kwam uit een communistisch nest met tien kinderen, waar niet veel geld was. Hij voetbalde op straat in Amsterdam en later bij zijn eerste club VVA als linksbuiten. Als doelman was Jongbloed actief voor DWS, FC Amsterdam, Roda JC en Go Ahead Eagles. Bij die laatste club speelde hij op 44-jarige leeftijd zijn laatste officiële wedstrijd, nadat hij in een duel met HFC Haarlem getroffen werd door een hartinfarct.
Zijn interlandloopbaan omvat 24 duels in 16 jaar en is grillig. In 1960 was hij al eens reservedoelman achter Eddy Pieters Graafland bij een trip naar de Nederlandse Antillen. Zijn debuut maakte hij in 1962 bij een vriendschappelijke wedstrijd tegen Denemarken. Liefst twaalf jaar lang bleef Jongbloed vervolgens buiten beeld bij Oranje. Pas in 1974 was er weer interesse, van bondscoach Rinus Michels.
Hoogtepunten en Records
Jongbloed beleefde met DWS zijn hoogtepunt als clubspeler: in 1964 veroverde de Amsterdamse club de landstitel, nota bene als net uit de eerste divisie gepromoveerde club. In 1974 schakelde hij met fusieclub FC Amsterdam in de tweede ronde van de UEFA Cup de Italiaanse grootmacht Internazionale uit.
Hij stond bekend om zijn keepen zonder handschoenen, omdat hij met blote handen meer grip op de bal had. Voor Vrij Nederland hield hij voor en tijdens het WK een dagboek bij, waaruit zijn eerlijkheid en typische persoonlijkheid bleek.
Lees ook: Essentiële keepersuitrusting
Jan Jongbloed hield tevens het langst de nul in Oranje (683 minuten), is de oudste speler in de Eredivisie (44 jaar, negen maanden en veertien dagen) en werkte de meeste wedstrijden af in het betaald voetbal (717, hoewel hij zelf het aantal op 734 schat).
WK Finales en Kritiek
Jongbloed keepte op de WK’s van 1974 en 1978, die Nederland beide met een tweede plaats afsloot. Tijdens het WK van 1974 kreeg Jongbloed kritiek omdat hij bij het schot van Gerd Müller voor de 2-1 niet dook. Hij verdedigde zich door te zeggen dat de bal niet te stoppen was. Hij stond bekend om zijn afkeer van duiken: "Duiken is gewoon een kwestie van staan. Een metertje naar links of een metertje naar rechts. En als ik een bal echt niet tegen kon houden, dook ik niet. Daar had ik een klerehekel aan. Moet je weer opstaan… Ik was er te lui voor."
In de finale van het WK 1978 verloor Nederland na verlenging met 3-1 van thuisland Argentinië. Jongbloed had een gedurfde manier van keepen en werd door Cruijff geprezen als de modernste doelman. Hij was een meevoetballende keeper, die regelmatig buiten zijn eigen strafschopgebied als laatste man fungeerde.
Na zijn Actieve Loopbaan
Na zijn actieve loopbaan was Jongbloed lang bij Vitesse werkzaam. Van 1988 tot 2010 bekleedde hij diverse functies in Arnhem: assistent-trainer, jeugdtrainer en interim-hoofdtrainer.
In 1984 werd Jongbloed getroffen door een groot drama toen zijn 21-jarige zoon Eric-Jan, keeper bij DWS, om het leven kwam toen hij tijdens een wedstrijd door de bliksem werd getroffen.
Lees ook: Humphrey Mijnals in Oranje
Andere Opmerkelijke Keepers
Piet Schrijvers debuteerde in 1971 en rekende erop te spelen op het WK van 1974, maar werd verrassend genoeg tweede keus achter Jan Jongbloed. Na dat toernooi werd Schrijvers eerste keus, maar voor het WK 1978 wist Jongbloed hem weer voor zich.
Hans van Breukelen was onderdeel van de ploeg die Europees kampioen werd in 1988. Hij veroorzaakte in de finale een strafschop, maar keerde die vervolgens ook na het beroemde ‘vingertje’.
Edwin van der Sar wordt onbetwist beschouwd als de beste keeper die ooit het doel van Oranje heeft verdedigd. Hij speelde voor het eerst een interland in 1995 en veroverde daarna nog eens 129 caps, waarmee hij recordinternational is. Hij speelde op de EK’s (1996, 2000, 2004 en 2008) en de WK’s van 1998 en 2006. Hij is de enige Nederlandse doelman die twee WK-finales keepte.
Maarten Stekelenburg wordt door velen gezien als de opvolger van Edwin van der Sar. De Ajax-doelman heeft daarmee een lastige erfenis om zijn schouders hangen.
Remko Pasveer: Een Late Bloeier
Remko Pasveer is een opmerkelijke naam in de context van oudste keepers in het betaald voetbal. Wanneer Pasveer de nieuwe nummer één van Ajax werd, zou hij een van de oudste spelers ooit worden die in de Eredivisie actief is geweest, en sowieso de oudste actieve Ajax-speler ooit in de Eredivisie. Trainer Francesco Farioli koos voor Pasveer vanwege zijn voetballende kwaliteiten, ondanks het feit dat Pasveer ruim vijf jaar ouder is dan zijn trainer.
Pasveer bereikte op 8 november de leeftijd van 41 jaar. Er zijn maar weinig spelers in de historie van de Eredivisie geweest die op deze leeftijd nog op dit niveau speelden.