Het eiland Vlieland, lange tijd de enige gemeente in Nederland zonder eigen voetbalclub, staat bekend om zijn rust en ongerepte natuur. Maar wat is de geschiedenis van het open toernooi op dit unieke Waddeneiland? Dit artikel neemt u mee op een ontdekkingsreis door de tijd, waarbij we de verschillende facetten van het toernooi belichten.
De Beginjaren: Boules en Barbecues
De geschiedenis van open toernooien op Vlieland voert ons terug naar de tijd van gezelligheid en gemeenschapszin. In eerste instantie vonden de activiteiten plaats in een geheel andere setting en discipline. Er waren reisjes naar Vlieland, Terschelling en Gaasterland. Op Vlieland werd er geslapen in het Doniahuis. Het waren geweldige reisjes waar de deelnemers met veel genoegen op terug kijken.
Van Sportprijzen tot Nationale Aantrekkingskracht: Het Walle Geertsjetoernooi
Het Walle Geertsjetoernooi, met zijn oorsprong in 1986, begon bescheiden met sportprijzen. Echter, dit toernooi groeide uit tot het grootste jeu de boulestoernooi van Nederland. Van 66 teams naar 112 teams en het jaar daarna zelfs 154 teams. Zelfs teams uit Duitsland, België en Frankrijk kwamen op het toernooi af.
De bouwploeg zorgde met steigerbuizen en dekkleden voor een Woodstock look a like terrein. Weken van tevoren zijn er al een aantal leden aan het garnalen pellen. De avond voor het toernooi staan er vrijwilligers in de afslag ettelijke kilo's vis schoon te maken. Bij de winkeliers moeten de prijzen voor de verloting opgehaald worden en uit de loodsen van Hubert Jansz moeten stoeltjes, tafels en parasols gehaald worden. Omdat er de avond voor het toernooi al heel wat spullen in de kleedkamers opgeslagen liggen, wordt er bewaking gecharterd.
Het Dirk Kooistratoernooi: Een Eerbetoon
Dit toernooi is genoemd naar het op jonge leeftijd overleden lid Dirk Kooistra. De familie van Dirk heeft voor dit toernooi een mooie wisselbeker beschikbaar gesteld. Het is een tete-a-tete (1 tegen 1) toernooi alleen voor leden.
Lees ook: Informatie over het Open Toernooi
Vakantie en Vrije Tijd: De Context van het Toernooi
Vakantie is vooral zo weinig mogelijk verplichtingen. Hoe meer vakantie des te minder verplichtingen? Neem op de verkiezingsdag even geen vakantie. Het komt er weer aan: Vakantie! Datgene waar de meeste van ons in de winter al druk mee zijn, het hele voorjaar naar toe werken en rond juli daadwerkelijk invulling aan gegeven: Vakantie! De vraag is: wat is vakantie? In mijn optiek is vakantie de periode dat je even los komt van alle verplichtingen en opdrachten die je in het dagelijks leven ondervindt en waar jij dus een korte periode zelf fijn in de hand hebt hoe je de dagen en nachten doorbrengt, zonder dat er iemand of iets jou op de nek zit omdat je iets moet en dat je voornamelijk zelf wel uitmaakt hoe je je leven invult. Om het simpel te zeggen: vakantie is vrij zijn.
Gaan we ontleden hoe onze samenleving in elkaar zit dan mogen we rustig stellen dat we lang niet allemaal dezelfde dagindeling en -besteding hebben. Jonge mensen studeren en hebben bijbanen. Jonge gezinnen bestaan veelal uit tweeverdieners en kinderen op de basisschool. Koppels waarvan de kinderen zijn uitgevlogen, maar nog wel werken. Opa’s en oma’s die gepensioneerd zijn. Er zijn zoveel verschillen in leefstijl, leeftijd en leeftijdsfase dat je dat toch niet allemaal over een kam kan scheren? Dus wanneer heb je eigenlijk vakantie of beter nog wat is dan met al deze verschillende levensvormen eigenlijk vakantietijd? Ooit is bepaald dat juli en augustus de vakantiemaanden zijn. Ja, ik snap echt wel dat dat met het weer te maken heeft. Ik geef toe dat het lastig kamperen is in januari, hoewel dat echt wel charme heeft. Maar daar kan je tegenwoordig ook niet meer vanuit gaan lijkt mij. Met het opschuiven van het klimaat is het wenselijker wat dat betreft om eind mei en juni erop uit te gaan. Daarnaast gaan we tegenwoordig met gemak een paar landjes verderop “naar de zon”. Het behoeft geen verklaring dat dat niet meer nodig is lijkt mij. “De zon komt naar u toe” de laatste zomers. Het is nu eenmaal een achterhaalde gewoonte. Maar ja, zolang ons land in genoemde maanden kennelijk stilstaat, immers vanaf begin mei tot eind september staan de tv zenders op herhaling en de volksvertegenwoordiging met reces is.
Geluid en Beleving: Een Persoonlijke Ervaring
Wij wonen in een doodstille omgeving. Persoonlijk vind ik dit heerlijk. Er zijn ook mensen die daar absoluut niet tegen kunnen. Waarom niet? Ze zijn geboren en/of wonen in een andere geluidsomgeving en ervaren stilte als oorverdovend. Het is maar wat je gewend bent. Een merel in de stad zingt veel harder dan de merel van het platteland. Logisch. In de stad moet je harder geluid voorbrengen om gehoord te worden. Zou het daarom zijn dat westerse stadsmensen harder praten en erg aanwezig zijn in een rustige omgeving? Of is dat een aanname van mij? En valt dit onder het kopje geluidsoverlast, of is dat mijn invulling? Veel mensen vinden de muziek Jannes geweldig. Ik vind het geluidsoverlast. Liefhebbers vinden het geluid van Formule 1 wagens heerlijk en zijn fel tegen de plannen om de F1 te gaan elektrificeren. Anderen gruwen ervan. Zingende vogels in de bossen of in de tuin: geweldig fijn, heerlijk om te horen. Zingende mussen en andere vogels als je wakker wordt en nog wil omdraaien zijn een ramp. Als ik in het bos zit en op 700 meter hoogte komt een vliegtuigje voorbij ervaar ik dat als storend. Zit ik in hetzelfde vliegtuigje, dan is het geluid heerlijk. Als ik aan het tennissen ben vind ik het “pokpok” geluid fijn. De geluiden die mijn mede tennissers soms produceren ervaar ik daarentegen regelmatig als geluidsoverlast. Als je aan het padellen bent is het geluid wat je produceert normaal en logisch. Lig je in je hangmat en een paar meter verderop zijn ze aan het padellen, kan dat behoorlijk irritant zijn. Het is dus niet alleen het type geluid, maar ook de omstandigheid waarin je bent als je wordt geconfronteerd met bepaalde geluiden om te ervaren of het overlast is of normaal. Ik wil maar zeggen. Geluidsoverlast is op vele manieren te interpreteren. Er bestaat in mijn ogen geen directe definitie voor. En dus moet je iedere opmerking over wel of geen overlast serieus nemen en per moment, omstandigheid en persoon beoordelen. Leggen we daar de regels naast over het begrip geluidsoverlast dan is het in mijn ogen niet fair om tijdens het spel de regels te gaan veranderen, wat je nu in het land ziet gebeuren. Gelukkig wonen wij in een rustige omgeving, ook qua begrip en redelijkheid, mede dankzij doorlopend overleg en waardigheid van alle partijen. Er komen op ons park twee padelbanen bij na goed overleg. Behalve als Jannes dreigt te komen om de banen te openen. Dat mag wel, zolang hij maar niet zingt.
Wisseling van de Wacht: Continuïteit en Vernieuwing
Wisseling van de wacht ook binnen onze vereniging. Een nieuwe voorzitter en nieuwe commissieleden hebben het succesvolle vorige bestuur opgevolgd. Onze groeiende vereniging, mede door de geweldige inspanningen van allerlei commissies die de padelbanen bedacht, gebouwd en ingericht hebben, bruist volop.
Ton Scherpenzeel: Een Muzikale Noot
Ik zat laatst in het theater en ik genoot. Ik genoot enorm van diegene die ik al meer dan 50 jaar lang bewonder. Op een of andere manier weet hij, want ja sorry, het is een hij, op een of andere manier weet hij bij mij altijd de juiste toon te raken. Ik volg hem dus al tijden. Eerst in kleine theatertjes, zelfs een kroeg. Later in de grotere theaters en podia. Maar ook via de verschillende geluidsdragers waar hij vaak en op verschillende manieren was te horen. Ik bewonder het Multi talent met het sluike haar. Wat hij ook aanraakt, het wordt goud. Hij is een tijdje weggeweest. Ik dacht, die zien of horen we nooit meer terug, maar plotseling was hij er weer. Beter dan ooit. Het gekke was dat ik nadat ik hem al 40 jaar aan het volgen was nog nooit live had gezien. Een jaar of 5 geleden was het zover. In Drachten ging ik naar mijn idool. Ik beleefde hem op 15 meter afstand en heb de hele avond bewonderend naar hem staan kijken en luisteren. Deze week trad hij voor het laatst op. Hij stopt ermee. Althans met optreden. Gelukkig heb ik hem een maand geleden zelf ook voor de laatste keer live gezien. Het was weer fenomenaal. 1 juni jl. was hij met dit optreden ook nog op de televisie te zien. Ik kon het niet laten om ook dit optreden in zijn geheel te bekijken en te beluisteren. Kortom, je kunt zeggen dat ik een redelijke fan ben. Ik heb het natuurlijk over Ton Scherpenzeel. Oprichter en componist van de geweldige Nederlandse symfonische rockband Kayak. De band is helaas vorig jaar is gestopt. Gelukkig heb ik het afscheidsconcert mogen meemaken in Groningen. En nu is hij ook gestopt als componist en begeleider van de liedjes van Youp van het Hek. Ton Scherpenzeel. Fenomeen. Bedankt.
Lees ook: Alles over het Open Toernooi United Service
Barmhartigheid: Een Filosofische Reflectie
Barmhartigheid. Kent u dit woord?De ouderen onder ons verdenk ik er wel van. De jongeren niet vrees ik. Waar leggen we de grens? En welke grens bedoelen we dan? Leeftijd? Boven de 50 wel, onder de 40 niet? De tussenliggende jaren gaan aan een ieder voorbij zonder actieve herinnering, dus die tel ik even niet mee. Of is het de taalgrens? Boven de rivieren wel, onder de rivieren niet of andersom. Of de grens tussen West- en Oost-Europa? Of is het een grenzeloos woord? Zeg het maar. Ik denk het niet. Ik moest hieraan denken toen mijn EOA leerlingen aan mij vroegen of ze een uurtje Nederlands mochten leren, “Want we krijgen een moeilijke toets!” Nu ben ik zelf niet van de toetsen. Even tussendoor, ik schrijf de laatste tijd niet zoveel en we hebben veel nieuwe leden, dus kort: Ik ben docent maatschappijleer op een middelbare school. Naast reguliere leerlingen geef ik ook veel les aan ca 75 E(erste) O(pvang) A(nderstaligen) leerlingen, voornamelijk Oekraïners en Syriërs, maar vele andere nationaliteiten. Maar als gezegd: ik ben niet van de toetsen. En vooral voor maatschappijleer heb ik mijn bedenkingen ten opzichte van het in cijfers uitdrukken van vaardigheden. Ik ben sowieso niet van de cijfers. Ik vind het veel belangrijker dat een leerling straks de school verlaat als mondig burger die zich gaat redden in onze bijna reddeloze maatschappij. Die kan verwoorden wat hij/zij vindt en denkt. En deze mening met argumenten, bij voorkeur ondersteunt door feiten, kan staven (oud woord voor bewijzen). Moet ik een leerling een 4 geven voor een mening die ik niet deel? Of moet ik een mening van een leerling die ik onderschrijf belonen met een 8? Denk het niet. Voor alles dien ik neutraal te zijn. En ja, uiteraard ga je toetsen of de leerling wat feitenkennis heeft en wat termen kan reproduceren. Maar in mijn vak doe ik dat liever in gesprekken en debatten dan door middel van toetsen en tentamens. Helaas heeft het ministerie nog niet besloten het becijferen van kennis van de maatschappij af te schaffen. Maar uit betrouwbare bron weet ik dat dit er wel aan zit te komen. En terecht. Even terecht is het dat het vak in de nabije toekomst een grotere rol gaat spelen in het curriculum. Er komen ook meer uren voor. Het wordt ernstig ontkent in mijn directe professionele omgeving, maar in heb letterlijk bronnen in Den Haag die dit hebben bevestigd. Het staat al lang zwart op wit. Wat mooi is. Terug naar barmhartigheid. Dit woord stond dus in de toets die onze nieuwe Nederlanders kregen voorgeschoteld. Barmhartigheid schaar ik in de rij van:Achterkousigheid (onoprechtheid) Avondkout (informeel, ontspannend gesprek in de avond)Bedsermoen (Terechtwijzing van een vrouw aan haar man, terwijl ze samen in bed liggen….)Besjoechelen ( belazeren), enzovoort. Behoorlijk achterhaald door de tijd, ouderwets en in mijn ogen zijn er belangrijker woorden om te leren, los van de betekenis uiteraard. Ik vind dat raar. Heel raar. Uit ervaring weet ik dat we beter kunnen beginnen ze bepaalde woorden áf te leren. Maar goed. Ik strijk mijn hand over mijn hart, Ik zal meelevend zijn, vergevingsgezind, genadig en humaan. Ik laat ze een uurtje leren voor hun toets en zal het begrip inhoudelijk in mijn lessen verweven, zodat zij hier zullen integreren als vredelievende verstandige en barmhartige mensen. Want die hebben we hard nodig.
Gas en Gezondheid: Een Actueel Dilemma
Mensen, haast is geboden. Ik hoorde vandaag dat als je op gas kookt je maar liefst 3 jaar eerder dood gaat. Dan rijst wel de vraag: 3 jaar eerder….dan wat? Wie bepaalt dat ik 3 jaar eerder dit aardse tranendal verlaat? Volgens bepaalde religieuze groeperingen is alles al voor bestemd. Dat staat in o.a. de Bijbel. Knap dat men 2000 jaar geleden al wist dat we ooit op gas zouden gaan koken en daardoor 3 jaar eerder naar het hemelse paradijs zouden afreizen. Is zie dit soort info in de categorie: van het dragen van spijkerbroeken krijg je kanker. Dat werd ons in onze puberjaren verteld. We moeten dus kennelijk over op elektriciteit. Dat gebeurt dan ook massaal. En ja hoor: dat kan ons ambitieuze landje weer niet aan. Vooraan in de rij qua ontwikkelingen en daaraan gekoppelde verdienmodellen voor energieboeven en de slimme rijken. Achteraan in de rij voor wat betreft het overzien van consequenties, En meestal is het resultaat: het wordt duurder voor de gemiddelde Nederlander. Wat “het“ is, wordt niet nauwkeurig beschreven. Nu is gas wel vaker een heet hangijzer, met name in onze contreien. Het adagium: “waar gas is, is vuur” is hier uitgevonden. Jammer alleen dat het vuur zich beperkt tot de sloffen waarmee de energiejongens na het leegtrekken van de gasvelden over zijn gegaan op het leegtrekken van de consument. Toch maar overstappen op elektriciteit? Ach, iets met hond of kat. En een hond in de pot.
Lees ook: De opkomst van padel
tags: #open #toernooi #vlieland #geschiedenis