De Nederlandse waterpolosters hebben een rijke historie op de Olympische Spelen, gekenmerkt door memorabele momenten en indrukwekkende prestaties. Van de eerste deelname in 2000 tot de recente bronzen medaille in Parijs 2024, de Nederlandse vrouwen hebben zich meermaals bewezen als een topteam in de wereld van het waterpolo.
De Gloriejaren: Goud in Beijing 2008
Een van de meest iconische momenten in de Nederlandse waterpologeschiedenis is ongetwijfeld het behalen van de gouden medaille op de Olympische Spelen van Beijing in 2008. Na een intense en emotionele reis wisten de Nederlandse vrouwen onder leiding van coach Robin van Galen de internationale top te bereiken.
De weg naar goud
De weg naar de gouden plak was echter niet zonder obstakels. Tijdens het WK in Melbourne, iets meer dan een jaar voor de Spelen, leek het ambitieuze plan van de KNZB en sportkoepel NOC*NSF een flinke deuk op te lopen toen Oranje als negende eindigde. De speelsters uitten hun ongenoegen, maar spraken de problemen later uit. Volgens Van Galen is er in die tussentijd iets moois ontstaan.
Teamgeest als sleutel tot succes:
Van Galen creëerde een enorme teamgeest binnen zijn ploeg. Hij stond voor zijn meiden, zij gingen voor hem door het vuur. De Bruijn, die eerder al jaren met de bondscoach werkte bij GZC Donk, zei: "Voor hem wil je vechten". De mentale weerbaarheid van de groep was groot.
De Finale: Een thriller
In de finale tegen de Verenigde Staten kwam Nederland binnen vier minuten met 4-0 voor, maar verspeelde die marge weer in de tweede periode. Toch bleef de ploeg daarna steeds aan de goede kant van de score. De Bruijn deed dat uiteindelijk zeven keer, op zo'n niveau hoogst uitzonderlijk. Uit alle hoeken en standen. “Ik wist niet dat ze dit kon'', meende Van Galen oprecht. “Ze was een stuk minder in de halve finale tegen Hongarije. Ik dacht dat haar piek voorbij was. Dat bleek dus niet het geval te zijn. Ze nam in de laatste periode, driekwart minuut voor het einde, uiteindelijk ook de beslissende treffer voor haar rekening. De teamgenotes van De Bruijn werkten zich het ongeluk om de aanvalster vrij te spelen en te laten schieten. Alles lukte de 30-jarige speelster vervolgens.
Lees ook: Olympisch waterpolo onder de loep: kritiek en analyse.
Emotionele Overwinning
Na de beslissende treffer staarden de Nederlandse waterpolosters vol ongeloof naar elkaar. Ze hadden goud om hun nek hangen. Van Galen kon het ook niet droog houden. “Ongelooflijk'', stamelde Van Galen. Uren voor de finale verzamelde de bondscoach zijn speelsters op het olympisch plein en hield er een emotioneel betoog over vertrouwen en geloof in elkaar.
De rol van de coach:
Volgens routinier De Bruijn kan Van Galen een team bouwen, mensen persoonlijk raken en durft hij ook zijn emoties te tonen.
Bronzen Succes in Parijs 2024
Na Beijing duurde het even voordat Nederland weer op het Olympisch podium stond. In Parijs 2024 was het echter weer raak.
Strijd om brons
De Nederlandse waterpolovrouwen hebben op de Olympische Spelen in Parijs de bronzen medaille veroverd na een bloedstollende wedstrijd tegen de Verenigde Staten. Met nog slechts 70 seconden op de klok leek de droom van een medaille voor Oranje te vervliegen. De stand was 10-9 in het voordeel van de Amerikaanse ploeg, die tot dan toe de overhand had in de La Défense Arena.
Een spannende wedstrijd
Na een spannend duel met uittredend kampioen en wereldkampioen Verenigde Staten werd met 11-10 gewonnen en brons veroverd. Nederland was tot het spelen van de troostfinale veroordeeld door de nederlaag in de halve finale tegen Spanje, dat na een knappe inhaalrace werd bijgehaald maar uiteindelijk na het nemen van strafworpen toch aan het langste eind trok. Voor de Amerikaanse vrouwen was spelen om de derde plaats ook wennen. Bij de laatste vier olympische toernooien stond Team USA in de eindstrijd. De laatste verliespartij daarin dateert van 2008.
Lees ook: Volleybaluitdagingen na de Spelen van 2012
Het verloop van de wedstrijd
Wist Oranje, dat na die opdoffer tegen Spanje van zins was de knop meteen om te zetten, door treffers van aanvoerster Sabrina van der Sloot in het eerste kwart nog enigszins bij te blijven (2-3), in het tweede nam Amerika duidelijk afstand: 3-7. Het verschil zat 'm vooral in de vorm van beide keepsters. Waar de Amerikaanse Ashleigh Johnson zich ontpopte tot een heuse sta-in-de-weg, tastte Laura Aarts (in het verleden meer dan eens uitgeroepen tot beste doelvrouw van een internationaal titeltoernooi) juist enkele keren mis. Waarbij ze, dat moet gezegd, niet altijd even goed geholpen werd door de defensie. Net als tegen Spanje moest Nederland opnieuw een achtervolging inzetten. Oranje kreeg daarbij een fikse knauw te verwerken toen op 5-8 Simone van de Kraats een mooi schot tegen de paal zag belanden en aan de andere kant Jordan Raney vlak voor het aflopen van de schotklok een boogbal via de lat wel achter Aarts zag belanden.
De comeback
De niet aflatende Van der Sloot bracht Nederland met haar vierde doelpunt weer wat dichterbij, waarna Aarts de vingertoppen kreeg tegen een strafworp van Ryann Neushul en Nederland met een 6-9 achterstand de laatste periode inging. Van der Sloot verkleinde de marge met een rake strafworp, maar die kwam ondanks een paar goede ingrepen van Aarts met nog vierenhalve minuut te spelen toch weer op drie te staan. Totdat na een fraaie combinatie midvoor Vivian Sevenich de 8-10 maakte. Nederland begon steeds meer te geloven in het verhangen van de bordjes en met een knappe backhand zorgde opnieuw Sevenich voor de aansluitingstreffer: 9-10. Een boogbal van Van der Kraats onder druk van de schotklok trof de paal.
De beslissing
Na weer een redding van Aarts schoot Bente Rogge in een overtalsituatie met nog tachtig seconden te spelen de gelijkmaker binnen: 10-10. En met nog negen tellen te gaan mocht Oranje een laatste aanval inzetten. Uiteraard werd die voorafgegaan door een time-out waarin bondscoach Evangelos Doudesis het strijdplan uit de doeken deed. En met succes: Van der Sloot schoot bij het scheiden van de markt het winnende 11-10 binnen.
Reactie van de coach
Bondscoach Evangelos reageerde bij de NOS: “Ik voel veel blijdschap en opluchting. We wisten dat we naar Parijs kwamen als een van de favorieten van het toernooi. We wisten dat we goed waren, en we hebben in de reguliere tijd niet één wedstrijd verloren dit toernooi. We balen enorm dat we de halve finale na penalty's verloren, maar dat is dan zo.
Tweede Olympische medaille
Met deze overwinning behaalde Nederland voor de tweede keer een medaille op de Spelen, na het goud in 2008 in Peking.
Lees ook: Sydney 2000: Toen Nederland de Top Bereikte
Meer successen voor de Nederlandse waterpolovrouwen
De Nederlandse waterpolovrouwen hebben naast de Olympische successen ook op andere internationale toernooien gepresteerd.
Wereldkampioenschappen
In Fukuoka behaalde de ploeg van bondscoach Evangelos Doudesis de wereldtitel door na strafworpen te sterk te zijn voor Europees kampioen Spanje. Door het bereiken van de eindstrijd was Oranje al verzekerd van een ticket voor de Olympische Spelen volgend jaar in Parijs. Nederland, dat tijdens het toernooi al zijn wedstrijden nog had gewonnen, verdedigde in de laatste periode van de finale een voorsprong van 10-7. In de slotminuut was de marge nog slechts één. Bij een stand van 12-11 greep Spanje vijftien seconden voor het laatste fluitsignaal zijn laatste kans, waardoor strafworpen de beslissing moesten brengen. Hierin bleek Nederland uiterst koelbloedig. Alle Nederlandse speelsters schoten raak. Bij de Spaanse ploeg ging het mis bij de derde strafworp. De ervaren keepster Laura Aarts tikte met haar vingertoppen de poging van Beatriz Ortiz tegen de paal. Brigitte Sleeking maakte uiteindelijk de beslissende treffer voor Nederland.
Historisch overzicht WK:
Het is de derde mondiale hoofdprijs voor de Nederlandse waterpolovrouwen in de historie. Het team werd in 1991 als eens wereldkampioen.
Europese Kampioenschappen
Nederland is bovendien viervoudig Europees kampioen, voor het laatst in 2018.
Toekomstperspectief
De bronzen medaille in Parijs 2024 en de recente wereldtitel in Fukuoka laten zien dat de Nederlandse waterpolovrouwen nog steeds tot de wereldtop behoren. Met talentvolle speelsters en een ervaren coach heeft het team een goede basis voor de toekomst. De focus zal nu liggen op het behouden van de topstatus en het behalen van nieuwe successen op toekomstige Olympische Spelen en andere internationale toernooien.
Individuele prestaties en veranderingen in het team
Brigitte Sleeking
Brigitte Sleeking heeft een punt gezet achter haar interlandloopbaan.
Lieke Rogge
Lieke Rogge vertelt over het moment dat ze al het plezier verloor in de haar zo geliefde waterpolosport.
Nederlandse Gouden Medailles op de Olympische Spelen Parijs 2024 (Tot nu toe)
- Harrie Lavreysen: Baanwielrennen, keirin
- Sifan Hassan: Atletiek, marathon
- Vrouwenploeg: Hockey
- Harrie Lavreysen: Baanwielrennen, sprint
- Mannenploeg: Hockey
- Sharon van Rouwendaal: Zwemmen, 10 km open water
- Mannenploeg: Basketbal 3x3
- Mixed team: Atletiek, 4x400 meter estafette
- Karolien Florijn: Roeien, skiff
- Mannenploeg: Roeien, dubbelvier