Na 24 jaar van wachten heeft het Nederlandse herenhockeyteam eindelijk weer olympisch goud veroverd. In een zenuwslopende finale tegen Duitsland op de Olympische Spelen van Parijs 2024, werd de gouden medaille behaald na shoot-outs. De wedstrijd, die plaatsvond in het Yves-du-Manoir-stadion, eindigde in een 1-1 gelijkspel na de reguliere speeltijd.
Een Langverwachte Overwinning
De laatste keer dat de Nederlandse hockeyers goud wonnen was op de Spelen van Sydney in 2000. Dit maakt de overwinning in Parijs extra speciaal. De weg naar de finale was niet eenvoudig, maar het team toonde veerkracht en vastberadenheid.
De Finale: Nederland vs. Duitsland
Hoewel beide landen in de wedstrijden tot de finale behoorlijk trefzeker waren, bleef het in de eerste helft zonder doelpunten. Er kwamen zelfs nauwelijks kansen. Het werd even spannend bij de enige Duitse strafcorner in de 25e minuut, maar die werd door de sterke Nederlandse uitlopers onschadelijk gemaakt.
De tweede helft werd opgeschrikt door een kapotte sproeier. Na 34 minuten gingen opeens de sproeiers aan die metershoog de lucht in sproeiden. Mensen op de tribune zochten dekking om niet nat te worden.
Duco Telgenkamp kreeg de grootste kans van de wedstrijd tegen het einde van het derde kwart. Opeens stond Telgenkamp vrij voor het goal na een voorzet van Floris Middendorp. In de kleine ruimte schoot hij alleen de bal op keeper Jean-Paul Dannenberg.
Lees ook: Een diepgaande blik op de historische prestaties van het Duitse Dames Hockeyteam.
Nederland domineerde. De Duitsers waren al minuten niet in de Nederlandse cirkel geweest. En Nederland rook zijn kans. Een voorzet belandde op de stick van Koen Bijen die de bal over de keeper heenwipte. Ervaren rot en aanvoerder Thierry Brinkman sloeg de bal binnen.
Nederland had de finale op slot kunnen zetten, maar de geboren Argentijn Gonzalo Peillat redde de Duitse kansen. Bijen kreeg net als bij de eerste goal de bal over de Duitse keeper heen, maar Peillat haalde met zijn hooggeheven stick de bal van de lijn.
Een minuut later lag de bal in het Nederlandse doel. Een Duitse strafcorner werd niet zorgvuldig weggewerkt en Thies Prinz schoot de bal het doel van Pirmin Blaak in. Nederland kreeg in de laatste minuut nog een strafcorner, maar die belandde niet in het doel. Shoot-outs zouden de beslissing brengen.
De wedstrijden tussen Nederland en Duitsland zijn vaak spannend. Toch winnen de Duitsers vaker. Van de laatste vijf wedstrijden tegen het Duitse team, gingen er vier verloren. Ook op deze Spelen ging het al mis tegen de Duitsers. In de finale was echter alles anders.
Uitblinkers en Controverses
Uitblinker aan Nederlandse zijde was Pirmin Blaak, die in de verlenging drie van de vier ballen tegenhield. Duco Telgenkamp (22) schoot de winnende goal binnen en werd tevens topscorer van het toernooi. Aanvoerder Thierry Brinkman speelde ook een hoofdrol en maakte het enige Nederlandse doelpunt.
Lees ook: De evolutie van hockey: een gedetailleerde analyse
Na de winnende inzet van Telgenkamp ontstond er een opstootje op het veld tussen Nederland en Duitsland. Telgenkamp maakte na de winst in het gezicht van de Duitse keeper een sussend gebaar en sloeg hem zachtjes op zijn helm. Na afloop bood hij zijn excuses aan voor dit gedrag.
De Weg naar de Finale
De Nederlandse hockeymannen stonden na 12 jaar weer in de finale van de Olympische Spelen. In de halve finale rekenden ze af met Spanje, dat met 4-0 werd verslagen.
Halve Finale: Nederland vs. Spanje
In de halve finale tegen Spanje was het Tjep Hoedemakers die het vuurtje ontstak voor Oranje. 'Speedy Gonzalez uit Nuenen' denderde in de twaalfde minuut vanaf de linkerkant van de cirkel richting het Spaanse doel, waar hij werd aangetikt door keeper Luis Calzado. Jip Janssen pushte feilloos de strafbal binnen. Spanje was amper bekomen van die schrik, of goal nummer twee werd al achter Calzado gebeukt. Harder dan een razende stier door de straten van Pamplona vloog de bal in de kruising, vanaf de stick van Thierry Brinkman.
Vlak voor die tweede treffer raakte Hoedemakers namelijk geblesseerd, toen hij zich bij een verdedigend duel verstapte. Het was snel duidelijk dat de aanvaller niet verder kon. Nederland begon daardoor met een wisselspeler minder aan de tweede helft. Die begon weer wervelend, dankzij een andere snelheidsduivel, Thijs van Dam. Die kreeg eerst een flinke kans met een forehandschot, maar raakte de bal totaal verkeerd. Daarmee zat het duel eigenlijk wel op slot. Ook omdat de Nederlandse defensie stond als een huis. Slippertjes zoals in de groepsfase werden niet meer gemaakt.
Duco Telgenkamp veranderde een schot van Thijs van Dam van richting en zorgde voor de 4-0. De 22-jarige spits zette zijn vinger achter zijn oor en zweepte het publiek op.
Lees ook: Een overzicht van de carrière van Chloe Hockey en haar bijdrage aan het Nederlandse hockey.
Teamgeest en Strategie
Jacques Brinkman, zelf tweevoudig olympisch kampioen, benadrukte de teamgeest en de structuur in de ploeg. Bondscoach Jeroen Delmee had een belangrijke rol in het creëren van een hecht team.
Louis van Gaal, de voormalig bondscoach van het Nederlands voetbalelftal, sprak het team toe en deelde zijn inzichten over imagineren.
Historische Context: De Spelen van 1928 in Amsterdam
De Olympische Spelen van 1928 in Amsterdam waren een belangrijk moment in de Nederlandse sportgeschiedenis. Amsterdam dankte de toewijzing van de Spelen aan een onderonsje tussen twee baronnen die goede vrienden waren: IOC-voorzitter Pierre de Coubertin en het Nederlandse IOC-lid Van Tuyll van Serooskerken.
Controverse en Financiering
Niet iedereen in Nederland was verrukt over de Spelen. Van christelijke zijde waren er grote bezwaren. Men vreesde dat de Spelen 'zondagsontheiliging' en 'toeneming der onzedelijkheid' teweeg zouden brengen. Een regeringsvoorstel om het Nederlandsch Olympisch Comité (NOC) in de periode 1924-1928 jaarlijks een subsidie te geven van 250.000 gulden werd in de Tweede Kamer weggestemd. Maar een oproep van het NOC aan het Nederlandse volk bracht in veertien dagen anderhalf miljoen gulden op aan gelden en garanties, voldoende om de organisatie ter hand te nemen.
Faciliteiten en Primeurs
Er werd een olympisch stadion gebouwd dat 31.500 toeschouwers een plaats bood. Vlak daarvoor verrezen twee gebouwen voor het schermen en de krachtsporten en binnen loopafstand was er een zwemstadion met een capaciteit van 6000 mensen. Voor het eerst in de historie kon worden gesproken van 'compacte' Spelen.
Amsterdam had talloze olympische primeurs. Op de grote schaal van de marathontoren bij het stadion werd tijdens de opening voor het eerst het olympisch vuur ontstoken. Voor het eerst ook opende Griekenland het landendéfile bij de openingsceremonie. In Amsterdam werd de afstand van de marathonloop definitief vastgesteld op 42 km en 195 m.
Nederlandse Prestaties in 1928
Nederland deed het uitstekend bij deze Spelen op eigen bodem. In het officieuze eindklassement werd de zesde plaats bezet. Er was goud voor de turndames, de zwemster Marie 'Zus' Braun (100 m rugslag), de military-ruiters aangevoerd door Charles Pahud de Mortanges, de wielrenners Leene en Van Dijk op tandem en de bokser Bep van Klaveren. Jan Wils won een gouden medaille voor architectuur voor zijn ontwerp van het Olympisch Stadion en Isaac Israëls kreeg goud in de categorie schilderkunst.
tags: #hockey #laatste #olympische #spelen #nederland