De voetbalvereniging ELI, gelegen in het pittoreske Lieshout, kent een rijke en bewogen geschiedenis. Het ELI toernooi is hier een integraal onderdeel van. Om de context te schetsen, duiken we in de achtergrond van de club, de oorsprong van de naam ELI, en de ontwikkeling van het sportpark door de jaren heen.
De Vroege Jaren: Van R.K.V.V. Lieshout naar ELI
Voordat ELI op 29 juni 1929 werd opgericht, was er in Lieshout al sprake van georganiseerd voetbal. De eerste officiële vermelding van een voetbalvereniging in Lieshout dateert van begin mei 1913. In de krant de Zuidwillemsvaart stond destijds een bericht over een voetbalvereniging die op haar nieuwe terrein aan de Stiphoutschen weg tegen Stiphout speelde. Het is echter niet duidelijk of deze vereniging was aangesloten bij de Brabantsche Bond of een andere overkoepelende organisatie.
Een tweede vermelding stamt uit juli 1917, toen L.V.V. uit Lieshout een vriendschappelijke wedstrijd speelde tegen G.V.V. uit Gemert. L.V.V. was aangesloten bij de R.K. Voetbalbond. In 1920 veranderde de naam van L.V.V. in Juliana, met een geel-zwart clubtenue. Rond dezelfde tijd ontstond een tweede club, SPARTA, voortgekomen uit een loopclub van jonge Lieshoutse inwoners.
In mei 1929 werd onder leiding van kapelaan Hussen besloten om de clubs Juliana en Sparta samen te voegen tot een nieuwe club: P.S.V. (Patronaats Sport Vereniging). Deze naam werd al snel gewijzigd in Rooms Katholieke Voetbalvereniging Lieshout, kortweg R.K.V.V. Lieshout. Het eerste kampioenschap werd behaald in het seizoen 1930-1931.
In het seizoen 1933-1934 werd de competitie geregeld door de nieuw ingestelde I.V.C.B. (Interdiocesane Voetbal Competitie Bond). De clubnaam werd gewijzigd in ELI (Eerste Lieshoutse I.V.C.B.-ers), vermoedelijk omdat er al meerdere clubs waren met de naam L.V.V.
Lees ook: Informatie over het Regio Voetbal Toernooi
De Oorlogsjaren en de Wederopbouw
Na de overgave aan de Duitsers in 1940 werd het "normale" leven zo goed en zo kwaad als het ging hervat. In juli 1940 werden alle landelijke voetbalbonden samengesmolten tot een Nederlandse Voetbal Bond (N.V.B.), wat het einde betekende van de I.V.C.B. ELI kwam nu uit in de landelijke competitie van de neutrale N.V.V. en wel in de 4e klasse H. Voor de 4e keer in haar 12-jarig bestaan werd het kampioenschap behaald en wist direct te promoveren naar de 3e klasse H. Deze klasse bleek echter te hoog gegrepen en ELI eindigde het seizoen 1941-1942 als rode lantaarndrager.
In het seizoen 1943-1944 ging ELI vrijwillig terug naar de reserve 2e klasse door de oorlogssituatie. Een van de zaken, die zich voordeed was het onderduikerprobleem. Tot aan het seizoen 1945-1946 werd er niet meer gevoetbald in competitieverband. Na de bevrijding in 44-45 kon in heel Nederland de wederopbouw beginnen. Ook ELI moest helemaal opnieuw beginnen, omdat alles wat van hout was, zoals doelpalen, doellatten en afrastering in de laatste oorlogsjaren opgestookt was.
Sportieve Successen en Dieptepunten
Het verblijf in de 3e klasse duurde niet lang. Al na het eerste seizoen moest ELI een stapje terugdoen. Ook het volgende seizoen 1949-1950 prijkte ELI troosteloos onderaan in de 4e klasse B. Ook ELI 2 en ELI 3 vertoefden toen in de onderste regionen. Het seizoen 1950-1951 liep minder desastreus voor de drie ELI-teams. Een en ander had ook bestuurlijk zijn weerslag; van 1948 tot 1958 had ELI liefst 7 voorzitters.
In 1953-1954 werd een 4e plaats behaald in de 2e klasse. Er gloorde hoop achter de horizon. In het seizoen 1954-1955 werd gestreden om het kampioenschap. Echter ASV 2 was net iets sterker dat seizoen. Het seizoen 1957-1958 bracht weer de nodige successen. Voor het eerst in 10 jaar werd weer een kampioenschap behaald en ook ELI 3 sloot dat seizoen als kampioen af. Na de promotiewedstrijden zegevierend te hebben afgesloten promoveerde ELI weer naar de 1e klasse. In die tijd telde ELI 130 leden: 4 seniorenteams en 3 juniorenteams.
De Jaren Zestig: Een Periode van Groei en Bloei
In het seizoen 1960-1961 werd een 2e plaats behaald en werd aan promotiewedstrijden deelgenomen. Hierin was ELI duidelijk de sterkste en wist promotie naar de 4e klasse af te dwingen. Pas in het seizoen 1966-1967 kon de vlag weer in top: vooral na twee enerverende wedstrijden tegen concurrent Liessel. In de laatste competitiewedstrijd, uit bij SJVV, werd het kampioenschap veilig gesteld. Het duurde wel tot de laatste minuten voordat het "gouden" doelpunt viel, gescoord door Theo Spierings. Dit kampioenschap leverde voor de 3e maal promotie op naar de 3e klasse.
Lees ook: Informatie over het Volleybal Jeugd Toernooi in Vaassen
ELI floreerde als nooit te voeren. In 1966 werd een apart jeugdbestuur opgericht vanwege de grote toeloop van leden. Ook verscheen het eerste nummer van het clubblad, het ELI-Blaaike. Niet minder dan 50 jaar werd dit clubblad bij de leden bezorgd. In 1967 werd daarnaast de afdeling Veteranen opgericht. In het bestuur werd in 1968 Hein van den Baar als voorzitter opgevolgd door Bert van Leuken en werd Jan Jansen secretaris-penningmeester.
Accommodatieproblemen en een Eigen Clubgebouw
Het vaandelteam wist zich enkele seizoenen ??soms moeizaam- te handhaven in de 3e klasse. In 1969 werd het 40-jarig jubileum gevierd met o.a. een huldigingwedstrijd tegen Sparta’25. ELI had wel flinke accommodatieproblemen, maar in 1970 werd op het sportpark ’t Raam langs de Provinciale weg een eigen clubgebouw in gebruik genomen. De eerste beheerders waren Lenie en Broer Jansen.
In 1971 degradeerde ELI naar de 4e klasse, terwijl in dat jaar een nieuwe verlichting van het trainingsveld werd geïnstalleerd. De hernieuwde kennismaking met de 4e klasse verliep in het begin succesvol. Na 9 duels was ELI ongeslagen koploper, maar in januari 1972 stond de ploeg helemaal onderaan. Via een sterke eindsprint onder leiding van trainer Harry Kornuit werd het 4e klasseschap toch veilig gesteld. Verder werden ELI 2 en de A-junioren kampioen en werd de Dames-afdeling opgericht; kortom ELI kende een bloeitijd met ca. 300 leden.
De Supportersclub en het Nieuwe Sportpark
Op 7 februari 1973 werd op initiatief van Christ Meulendijks en 6 anderen de supportersclub ELI opgericht. Op die avond werden spontaan al 50 personen lid. In het seizoen 1974??1975 kende ELI een heel slechte start, was lange tijd rode lantaarndrager en eindigde toch ergens in de middenmoot. ELI 1 won in mei 1975 het alom bekende ASV-midzomertoernooi. 1975 was sowieso een gedenkwaardig jaar. Immers op 29 november 1975 werd het huidige, fraai aangelegde sportpark ’t Luytelaar officieel in gebruik genomen.
In de week van 29 juni 1979 werd het gouden jubileum gevierd. Zo werd er een wedstrijd georganiseerd van een vertegenwoordigend team uit de 4e klasse tegen ELI. Als tastbare herinnering werd het nieuwe sportpark verrijkt met een overdekte zittribune, zoals die er nu nog is. In 1981 werd voor de eerste keer een buurt- en straatvoetbaltoernooi georganiseerd. Dit jaarlijkse toernooi was 19 jaar lang heel succesvol omdat vele buurten en straten uit Lieshout deelnamen.
Lees ook: Padelclubs en toernooien Rijswijk
De Jaren Tachtig en Negentig: Wisselende Successen
ELI was in het begin van de jaren 80 een vaste 4e-klasser. Aan het einde van het seizoen 1883-1984 moest ELI 1 echter voor enkele jaren afscheid nemen van de grote KNVB en kwam de ploeg uit in toen nog de 1e klasse van de afdeling Noord-Brabant. In juli 1986 kwam Feyenoord naar ons sportpark. Voor 1500 toeschouwers bleek Feyenoord met o.a. Mario Been, Bennie Wijnstekers en Simon Tahamata) met 1-13 een maatje te groot.
Vanaf 1985 wordt door de supportersclub van ELI elk jaar de "Blauwwitter" gekozen, iemand die zich in dat jaar of gedurende veel jaren zich als vrijwilliger nuttig heeft gemaakt voor de club. De eerste Blauwwitter was mevr. Mien Damen-Schoofs. Aan het begin van het seizoen 1986-1987 werd Theo Donkers de nieuwe trainer. Inderdaad werd dat seizoen het kampioenschap behaald en de promotie / terugkeer naar de 4e klasse bewerkstelligd.
Het seizoen 1988-1989 eindigde ELI 1 op de 3e plaats. Aan het einde van dat seizoen werd het 60-jarig jubileum gevierd. Ter gelegenheid hiervan werd het sportpark verrijkt met een elektronisch scorebord. Sportpark ’t Luijtelaar werd in 1989 naast een nieuwe scorebord nog voorzien van verlichting van het 2e trainingsveld. Aan het einde van het seizoen 1989??1990 slaagde ELI 1 er in om onder leiding van trainer/speler Theo Donkers na een promotiewedstrijd in Oirschot tegen favoriet Reusel Sport via een 2-1 winst promotie naar de 3e klasse af te dwingen. In dat seizoen werd ook ELI 5 kampioen.
In het seizoen 1992-1993 kon ELI 1 onder leiding van de nieuwe trainer Henk Nihot degradatie uit de 3e klasse niet voorkomen. Deze degradatie raakte snel in de vergetelheid want het seizoen daarop werd ELI 1 direct kampioen in de 4e klasse en promoveerde weer naar de 3e klasse. In het seizoen 1994-1995 behaalde ELI ??voor het 3e en laatste jaar onder leiding van Henk Nihot- een prachtige 2e plaats achter kampioen Best Vooruit. ELI 2 kwam in die periode uit in de 2e klasse en ELI 3 werd voor de 3e keer kampioen. Heel overtuigend werd het kampioenschap in de 4e klasse behaald.
Het ELI Toernooi: Een Traditie
Naast de competitiewedstrijden en andere sportieve activiteiten, heeft ELI ook een traditie opgebouwd met het organiseren van toernooien. Een van de meest bekende is het ELI Toernooi. Hoewel de exacte oorsprong van dit toernooi niet volledig gedocumenteerd is, is het duidelijk dat het al vele jaren een belangrijk onderdeel vormt van de clubcultuur.
Buurt- en Straatvoetbaltoernooi
Van 1981 tot 1999 organiseerde ELI een jaarlijks buurt- en straatvoetbaltoernooi. Dit toernooi was 19 jaar lang heel succesvol omdat vele buurten en straten uit Lieshout deelnamen.
Familietoernooi
Nadat het buurt- en straattoernooi stopte, werd er gestart met een jaarlijks familietoernooi op Hemelvaartsdag. Dit toernooi biedt een laagdrempelige manier voor families om samen te sporten en de clubgeest te versterken.
De Laarbeekcup
ELI neemt ook deel aan de Laarbeekcup, een sportief gezelligheidstoernooi ter afsluiting van het voetbalseizoen, georganiseerd door de Laarbeekse voetbalverenigingen. Het toernooi wordt ieder jaar bij een andere Laarbeekse vereniging gehouden. De Laarbeekcup is een verenigingscup, waarbij de resultaten van alle elftallen worden opgeteld. De club die met haar elftallen de meeste punten haalt, mag zich de Laarbeekse kampioen van dat jaar noemen.
Recente Ontwikkelingen
In het seizoen 1998-1999 vierde ELI haar 70-jarig bestaan. Ter gelegenheid hiervan werd het hoofdveld voorzien van een prachtige veldverlichting. In het seizoen 2003-2004 moest ELI 1 na een verblijf van 13 jaar afscheid nemen van de 3e klasse. Op 29 juni 2004 vierde de vereniging haar 75-jarig bestaan met o.a. een goederen- en dienstenveiling, de KNVB-voetbaltruuk en een grote reünie.
In januari 2006 werd een akkoord op hoofdlijnen bereikt over gemeentelijke medewerking aan de bouw van een nieuw kleedgebouw en over harmonisatie van het cultuurtechnische onderhoud van het sportpark. In augustus 2007 werd het nieuwe kleedgebouw officieel geopend. In het najaar van 2009 werd een overkapping aangebracht tussen de kantine en de kleedkamers.
tags: #eli #toernooi #lieshout #geschiedenis