Het Europees Kampioenschap Onder-21 is sinds 1978 de belangrijkste eindronde voor Europese jeugdselecties. Duitsland heeft dit toernooi drie keer gewonnen, in 2009, 2017 en 2021. Dit artikel duikt in de geschiedenis van het Duitse Onder-21 voetbalelftal, inclusief de ‘Gouden Generatie van 2009’ en de invloed van bondscoaches.
Het EK Onder-21: Een Overzicht
Spanje en Italië delen de eerste plaats wat betreft het aantal gewonnen EK Onder-21 titels, met ieder vijf eindzeges. Italië domineerde in de jaren '90 en begin 2000, met overwinningen in 1992, 1994, 1996, 2000 en 2004. Spanje won in 1986, 1998, 2011, 2013 en 2019. Engeland won in 2023, wat hun derde eindzege betekende. Nederland schreef geschiedenis met twee titels op rij in 2006 en 2007. Opvallend is de afwezigheid van landen als België en Turkije in de lijst van winnaars. Het EK Onder-21 duurt tot 28 juni en kent zestien deelnemers.
Duitsland's Successen op het EK Onder-21
Duitsland heeft het EK Onder-21 drie keer gewonnen, in 2009, 2017 en 2021. De 'Gouden Generatie van 2009', onder leiding van Joachim Löw, was een belangrijk moment in de geschiedenis van het Duitse voetbal. Dit team bestond uit talenten zoals doelman Neuer, verdedigers Boateng, Höwedes en Hummels, en middenvelders Khedira en Özil.
De Invloed van Joachim Löw
Joachim Löw, die na vijftien jaar afscheid nam als bondscoach van de Duitse nationale ploeg, heeft een cruciale rol gespeeld in de recente geschiedenis van het Duitse voetbal. Löw vernieuwde de Duitse voetbalstijl op basis van ‘verborgen waarden’ uit het verleden en droomde van ‘het perfecte spel’. Hij bracht dit in de praktijk met de ‘Gouden Generatie van 2009’.
Tussen 2006 en 2021 coachte hij de Mannschaft 189 keer, waarvan hij er 120 won, 38 gelijkspeelde en 31 verloor. Zijn doelpuntenverhouding was 448 voor en 189 tegen. Geen enkele bondscoach deed ooit beter. In 2005 werd hij onverwacht door de toenmalige nationale trainer Jürgen Klinsmann tot zijn assistent gepromoveerd. Löw was het tactische brein achter de door Klinsmann ingezette omwenteling op het WK 2006 in eigen land.
Lees ook: Een diepgaande blik op de historische prestaties van het Duitse Dames Hockeyteam.
Löw wist wat hij wilde op het moment dat bondscoach Jürgen Klinsmann hem in 2004 aannam als assistent-coach. Hij bundelde dat in drie beginselen: altijd blijven voetballen en druk zetten; elke speler ondergaat intelligentietests en persoonlijkheidsscholing; en voortdurende analyse van de informatiestroom via de laptop.
Löw's Filosofie en Tactische Vernieuwing
Joachim Löw veranderde het spelsysteem van het Duitse voetbal. Hij raakte in de ban van de creatieve Spielmacher Günter Netzer en de Mannschaft bij ‘das Wunder von Brüssel’ in 1972, toen West-Duitsland de Sovjet-Unie met 3-0 versloeg in de finale van het Europees Kampioenschap. De fabuleuze bewegingen van Netzer, met rondom hem Beckenbauer, Müller en Heynckes, ontlokte de internationale pers lyrische uitspraken omtrent ‘totaalvoetbal of de wedergeboorte van het aanvallende spel’.
Löw bewonderde het zogeheten hoge pressievoetbal van het AC Milan van coach Arrigo Sacchi in 1990. Later verdiepte hij zich in het werk van Ernst Happel bij Hamburg, Johan Cruijff bij Barcelona, Arsène Wenger bij Arsenal en van enkele Zwitserse jeugdcoaches die het verdedigende uitvoetballen methodisch onderzochten.
De Duitse voetbalbond DFB houdt de huidige generatie de spiegel voor van ‘Traumteam 1972’ en heeft de meest avontuurlijke strekking uit haar verleden als te volgen voorbeeld neergezet voor heden en toekomst. Löw wilde de tegenstander verrassen door goede spelsituaties en vrolijke emoties losweken bij het publiek. Hij achtte de oude Duitse deugden van wilskracht, strijdlust en kadaverdiscipline voorbijgestreefd en geloofde in de door de DFB sinds 2000 uitgestippelde weg: een rigoureuze keuze voor een hoogstaande, gevarieerde voetbalcultuur.
In het voetbal van Löw hoort lichtvoetigheid en esthetiek. Hij laat niet morrelen aan de principes: offensief voetbal, spelculturele complementatie en het optreden als waagstuk. Hij verwerpt de afwachtende houding. De Mannschaft zal dominant zijn of niet zijn, tot in uitwedstrijden toe. Daar hoort een foutmarge bij, dat geloof draagt hij uit. Hij formuleert alles in concrete doelstellingen en praat in zelfbewuste termen over de missie van de Mannschaft: ‘We willen een positief, sympathiek imago en we proberen attractief voetbal te spelen.’ Hij vertaalt dat tegenwoordig ook naar zichzelf: ‘Ik ben een esthetische trainer die goed voetbal wil zien.’ Hij verfoeit het ‘winnen tot elke prijs’. Voor hem is de stilistische opvoering wezenlijk belangrijker dan het gebeuk: ‘de kunst om zonder titel te behagen’.
Lees ook: Meer informatie over honkbalposities
Andere Invloedrijke Bondscoaches
Duitsland, met zijn rijke voetbalhistorie, heeft door de jaren heen een reeks van invloedrijke bondscoaches gehad. Deze coaches hebben niet alleen de tactische aanpak van het Duitse voetbal gevormd, maar ook bijgedragen aan het succes en de identiteit van 'Die Mannschaft'.
De Vroege Jaren en het 'Wonder van Bern'
Het wereldkampioenschap voetbal van 1954 in Zwitserland was voor de Bondsrepubliek Duitsland het eerste grote sportieve succes. De BRD was vijf jaar eerder opgericht en had tot dusver nauwelijks aansprekende sportresultaten geboekt, totdat het onverslaanbaar geachte Hongarije in de finale het onderspit moest delven. Deze overwinning, bekend als het 'Wonder van Bern', markeerde een keerpunt en legde de basis voor de toekomstige successen van het Duitse voetbal.
De Gloriejaren van de Jaren '70
In de jaren zeventig was het West-Duitse voetbalelftal zeer succesvol. Het nationale elftal werd Europees kampioen in 1972 en klopte Oranje in de finale van het WK '74 in München. Deze periode werd gekenmerkt door een sterke nadruk op discipline, wilskracht en strijdlust, eigenschappen die lange tijd als typisch Duits werden beschouwd.
De Jaren '90 en de Hereniging
In 1990 schreef het Duitse elftal, vlak voor de vereniging van Oost- en West-Duitsland, voor de derde keer het wereldkampioenschap op haar naam. Het won in de finale van Argentinië met 1:0, een doelpunt uit een penalty vlak voor het eindsignaal. Tijdens het toernooi maakte de latere bondscoach Rudi Völler zich in Nederland zeer impopulair door zijn ruzie met Frank Rijkaard. Laatstgenoemde spuugde Völler tot twee keer toe in zijn haren.
WK 2014: Het Hoogtepunt
In 2014 werd Duitsland wederom wereldkampioen onder leiding van bondscoach Joachim Löw. Mario Götze besliste de finale tegen Argentinië door te scoren in de verlenging. Deze overwinning was niet alleen een sportieve triomf, maar ook een bevestiging van de vernieuwde Duitse voetbalstijl die Löw had geïntroduceerd.
Lees ook: Comfortabel bitje kopen
Teleurstellingen en Kritiek
Na het succes van 2014 volgden echter ook teleurstellingen. Duitsland werd in Rusland al in de groepsfase uitgeschakeld. Het land verloor van Mexico en Zuid-Korea, waardoor de winst tegen Zweden - die pas in de laatste minuut van de extra tijd tot stand kwam - niet voldoende was voor een vervolg op het mondiale eindtoernooi. Ondanks deze tegenslagen bleef Löw vasthouden aan zijn filosofie en probeerde hij het team verder te ontwikkelen.
Top 10 Beste Duitse Voetballers Ooit
Met vier Wereldbekers en drie Europese kampioenschappen op hun naam, is Duitsland een van de beste voetballanden aller tijden. Deze prijzen zijn vooral te danken aan de geweldige voetballers die ons buurland hebben voortgebracht. Hieronder een overzicht van de top 10 beste Duitse voetballers ooit:
- Franz Beckenbauer: Ook wel Der Kaiser genoemd, wordt beschouwd als de grootste voetballer die Duitsland kende.
- Gerd Müller: Na Miroslav Klose de all-time topscorer van Duitsland.
- Miroslav Klose: Heeft het record voor de meeste doelpunten op een WK én is hij topscorer aller tijden van het Duitse nationale elftal.
- Lothar Matthäus: Wordt beschouwd als een van de beste middenvelder ooit.
- Karl-Heinz Rummenigge: Werd twee keer uitgeroepen tot Europees Voetballer van het Jaar: in 1980 en 1981.
- Philipp Lahm: Was aanvoerder van het Duitse team dat de wereldbeker in 2014 won.
- Oliver Kahn: Werd op het WK in 2002 uitgeroepen tot de beste doelman van het toernooi.
- Bastian Schweinsteiger: Werd door de Duitsers zelf gezien als ‘het kloppende hart’ van het Duitse middenveld tussen 2004 en 2016.
- Thomas Müller: Een schoolvoorbeeld van het Duitse begrip ‘Raumdeuter’.
- Jürgen Klinsmann: Won als aanvaller het WK in 1990 en in 1996 het EK.
Lessen uit het Duitse Voetbal
In tijden van crisis leerde het Duitse voetbal van Nederland. Het is hoogste tijd dat Nederland kijkt wat de Duitsers beter doen. Een van de aspecten waar Duitsland in uitblinkt, is het vermogen om zich aan te passen en te vernieuwen. Dit blijkt onder meer uit de filosofie van Julian Nagelsmann, een jonge en ambitieuze trainer die in Duitsland furore maakt. Nagelsmann hecht geen waarde aan een vaste speelwijze, maar past zijn tactiek aan op basis van de tegenstander en de beschikbare spelers.
Nagelsmanns Principes:
- Geen Vaste Speelwijze: Nagelsmann ziet het nut niet van een vaste speelwijze. Als je steeds op dezelfde manier speelt, zo redeneert hij, word je een makkelijk doelwit voor een creatieve tegenstander.
- Spelprincipes: Vastigheid komt bij Nagelsmann niet uit het systeem, maar uit zogenoemde ‘spelprincipes.’ Een van die principes is een klassieker: speel nooit breed.
- Verrassing en Aanpassing: Nagelsmann verrast zijn opponenten graag met onverwachte opstellingen en past zijn tactiek voortdurend aan.
- Vermijden van Automatisme: Het inslijpen van patronen vormt een risico. Elke training is dan ook anders bij Nagelsmann om automatismen te voorkomen en verveling tegen te gaan.
- Cognitieve Snelheid: De echte winst zit hem in het vergroten van wat hij ‘de cognitieve snelheid’ noemt.
Moukoko's Bijdrage en Afwezigheid
Op papier blijven de prestaties van Moukoko indrukwekkend: met dertien doelpunten in vijftien wedstrijden is hij nog altijd de meest efficiënte spits in de geschiedenis van het Duitse Onder-21-elftal (0,87 doelpunten per wedstrijd). Op zestienjarige leeftijd debuteerde hij al in de Bundesliga én de Champions League én speelde hij zijn eerste interlands voor Jong Duitsland. Later kwam hij zelfs tot twee optredens in Die Mannschaft.
Aan de kwalificatie voor het EK Onder-21 leverde Moukoko een grote bijdrage, met zes goals in de eerste drie wedstrijden. Toch ontbreekt zijn naam op de lijst van bondscoach Antonio Di Salvo voor het toernooi komende juni. De in Kameroen geboren aanvaller kwam dit kalenderjaar amper aan spelen toe bij Nice - slechts twintig minuten - en dat brak hem op.
'Het is voor iedereen teleurstellend', zei Di Salvo op een persconferentie op woensdag. 'We hadden gehoopt dat hij met vorm en energie naar het EK zou komen, maar hij weet zelf ook dat hij het niet verdiend heeft.'
In zijn korte carrière ging Moukoko al twee keer met Duitsland naar een EK Onder-21, namelijk in 2021 en 2023. De eerste keer deed de trainer echter geen beroep op hem.
Historische Debacles
In het oefenduel tegen Roemenië in 2004 beleefde het Duitse voetbalelftal één van de grootste debacles uit zijn geschiedenis. Anderhalve maand voor het begin van het Europees Kampioenschap in Portugal verloren de Duitsers met 5-1 van de Roemenen, die niet eens waren gekwalificeerd voor het EK. "Rudi, blijf maar thuis", was het advies dat Bild de Duitse trainer Rudi Völler gaf. "Het vooruitzicht op een geslaagd EK is ernstig verstoord", meende Die Welt.
Minister van Binnenlandse Zaken Otto Schily, die bij de wedstrijd in het Stanescu-stadion in Roemenië aanwezig was, zei na afloop: "Dit is ongelooflijk, een enorme teleurstelling. Het is weliswaar maar een vriendschappelijk duel, maar een beetje eergevoel moet het wel hebben." Volgens Franz Beckenbauer zou niemand een dergelijke uitslag willen geloven. "Iedereen in Europa die geïnteresseerd is in voetbal en in de krant leest dat Duitsland met 5-1 van Roemenië heeft verloren, zal denken dat het een drukfout is."
Keeper Oliver Kahn zei geen woorden meer te hebben, maar vond er toch nog een paar: "We hebben ons in de eerste helft echt laten afslachten." In de eerste helft liet Kahn vier van de vijf ballen door. In de tweede helft werd hij vanwege een bloeduitstorting op zijn knie vervangen door Timo Hildebrand. Zijn normale vervanger Jens Lehmann was er niet, omdat hij rugklachten had. Ook vier andere spelers waren geblesseerd: Michael Ballack en Frank Baumann hadden problemen met hun kuit, Jens Nowotny had last van zijn al twee keer geopereerde knie en Christian Wörms was ook niet fit genoeg om te spelen.
Daarom stelde Völler de middenvelders Jens Jeremies en Carsten Ramelow op als centrale verdedigers, en dat bleek een grote fout. Ze zijn deze positie niet gewend en maakten grote fouten. Maar ook hun teamgenoten speelden chaotisch en leken niet op elkaar ingespeeld. Völler beloofde na afloop van de wedstrijd nooit meer met deze opstelling te spelen. De Roemeense doelpunten werden gescoord door Mihata Plesan (21.), Razvan Rat (23.) Ion Daniescu (35. en 43.) en Gabriel Caramarin (84.). De laatste keer dat Duitsland een dergelijke nederlaag leed, was in september 2001 tegen Engeland. De laatste keer dat het team in de eerste helft met 4-0 achterstond is 91 jaar geleden, in 1913 tegen België.
tags: #duits #voetbalelftal #onder #21 #geschiedenis