Carley Allison was een getalenteerde jonge Canadese vrouw met een passie voor kunstschaatsen, zingen en het componeren van haar eigen muziek. Haar leven nam een dramatische wending toen ze op 17-jarige leeftijd een zeldzame vorm van kanker kreeg. Ondanks de tegenslagen bleef ze positief en inspireerde ze velen met haar doorzettingsvermogen en motto: "Always smile!" Haar verhaal is vastgelegd in de waargebeurde film "Kiss and Cry".
Wie was Carley Allison?
Carley Elle Allison werd geboren op 18 juli 1995 in Toronto, Canada, als de middelste dochter van Mark en May Allison. Ze had twee zussen, Riley en Samantha. Al op jonge leeftijd toonde ze een grote interesse in kunstschaatsen en muziek. Ze trainde hard om haar droom te verwezenlijken: deelnemen aan de Olympische Spelen. Daarnaast zong ze graag en componeerde ze haar eigen liedjes.
Toen ze in het laatste jaar van de Bayview Glen Independent School zat, werd bij haar kanker geconstateerd. Ondanks deze diagnose bleef ze vastberaden en behaalde ze haar diploma. Haar positieve instelling en motto "Always smile!" maakten haar tot een inspiratie voor velen.
Carley's Passies: Kunstschaatsen en Muziek
Kunstschaatsen
Carley begon met kunstschaatsen toen ze zes jaar oud was. Vanaf haar twaalfde trainde ze intensief, zes dagen per week, met als doel deel te nemen aan de Olympische Spelen in Sotchi. Kunstschaatsen was geen onbekende sport binnen de familie Allison. Haar moeder, May, was een langeafstandsloper en nam in 1996 deel aan de Olympische Spelen in Atlanta. Haar zus Riley was ook kunstschaatsster, en de zussen trainden soms samen. Ondanks haar drukke schema maakte Carley altijd tijd vrij voor haar vriendinnen en genoot ze van het leven.
Muziek
Naast kunstschaatsen was muziek een belangrijk onderdeel van Carley's leven. Ze zong al bijna haar hele leven en leerde op haar twaalfde gitaarspelen. Ze kon ook piano spelen. Tijdens haar strijd tegen kanker nam ze muziekvideo's op waarin ze zichzelf begeleidde op de piano of gitaar.
Lees ook: Alles over het Beachvolleybal Canada Dames Team
Na haar tracheotomie, een ingreep waarbij een opening in de luchtpijp wordt gemaakt, gaf ze het zingen niet op. Haar cover van "More Than This" van One Direction, opgenomen kort na de operatie, werd een wereldwijde hit. De video, waarin ze een tracheacanule droeg, trok de aandacht van Selena Gomez, die haar een persoonlijk bericht stuurde. De media pikte het verhaal op, en Carley kreeg wereldwijd aandacht. Later plaatste ze meer eigen nummers op YouTube en trad ze op tijdens evenementen om geld in te zamelen voor kankeronderzoek en -behandeling.
De Diagnose Kanker en de Strijd
Terwijl Carley trainde voor de Olympische Spelen, kreeg ze steeds vaker last van ademhalingsproblemen. Eerst werd gedacht dat ze astma had, maar de medicijnen hielpen niet. Uiteindelijk werd ze met spoed opgenomen in het ziekenhuis, waar een CT-scan keelkanker aan het licht bracht. Er zat een zeldzame kwaadaardige melanoom (tumor) aan de rechterkant van haar luchtpijp, die haar ademhaling belemmerde.
Tracheostomie
Om haar te helpen ademen, onderging Carley op 4 februari 2013 een spoedoperatie waarbij een tracheostomie werd uitgevoerd. Hierbij werd een buisje (canule) in haar luchtpijp ingebracht. Het was aanvankelijk onzeker of ze ooit weer zou kunnen praten of zingen, maar Carley bleef positief en vastberaden.
Chemotherapie en Tumorverwijdering
Na de tracheostomie volgde een periode van chemotherapie om de tumor te verkleinen. Voordat ze met de chemotherapie begon, besloot Carley haar lange blonde haren te doneren. Samen met haar vriendinnen liet ze haar haren afknippen en zamelde ze geld in voor kankeronderzoek.
In juli 2013 was de tumor voldoende gekrompen om te worden verwijderd. Tijdens de operatie werd naast de tumor ook een stukje van haar luchtpijp verwijderd. Na onderzoek bleek de tumor geen melanoom te zijn, maar een clear-cell sarcoom, een uiterst zeldzame vorm van kanker.
Lees ook: Canadees ijshockey: Een diepgaande blik
Terugkeer en Opnieuw Kanker
Na de operatie leek het goed te gaan met Carley. Ze kon weer zingen en kunstschaatsen, en ze was gelukkig met haar vriend John, die haar steunde tijdens haar ziekte. Ze deed mee aan de Olympics Dreams Ice Show en schaatste op het nummer "The Power of the Dream" van Celine Dion.
In 2014 sloeg het noodlot echter opnieuw toe. De kanker was terug en zat in haar longen. Ondanks deze diagnose ging ze naar de universiteit zolang haar lichaam het toeliet. Op 1 november 2014 zong ze nog een keer het volkslied in het Air Canada Centre. In de maanden die volgden ging haar gezondheid achteruit, en op 31 maart 2015 overleed ze op 19-jarige leeftijd.
Carley's Angels Foundation
Na Carley's overlijden richtten haar zus Riley, haar ouders, haar zus Samantha en haar vriend John de Carley's Angels Foundation op. Deze Canadese stichting helpt volwassenen en kinderen met kanker en hun families met de vaak dure en complexe gezondheidsproblemen. De foundation zamelt geld in door de verkoop van kleding, sieraden en het boek "Always Smile", dat Carley's blog bevat over haar strijd tegen kanker.
"Kiss and Cry": Een Waargebeurde Film
De waargebeurde film "Kiss and Cry" vertelt het verhaal van Carley Allison's laatste jaren. De film, geregisseerd door Sean Cisterna, is zowel ontroerend als inspirerend. Sarah Fisher, Carley's beste vriendin, speelt de rol van Carley. De film laat zien hoe Carley met haar ziekte omging, haar positiviteit behield en anderen inspireerde met haar motto: "Always smile!"
De titel "Kiss and Cry" verwijst naar de zone in het kunstschaatsen waar de schaatsers hun score ontvangen. Een "kiss" staat voor een goede score, terwijl "cry" staat voor een slechte score.