H.v.v. Laakkwartier, een voetbalvereniging met een rijk verleden, vond zijn oorsprong in Den Haag in 1920. De club, voortgekomen uit een vriendengroep van klanten van een herenkapperszaak, heeft in de loop der jaren een opmerkelijke ontwikkeling doorgemaakt, gekenmerkt door sportieve successen, terreinproblemen en de invloed van historische gebeurtenissen.
Het Prille Begin: H.V.L.
Het allereerste begin van H.v.v. Laakkwartier speelde zich af in 1920. Een aantal klanten van de goedlopende herenkapperszaak Kemmers op de hoek van de Elboogstraat en de Peilstraat in Den Haag besloten, nadat ze een succesvolle vriendschappelijke wedstrijd hadden gespeeld, om op 1 juni een voetbalvereniging op te richten genaamd H.V.L. Dit stond voor Haagsche Voetbalvereniging Laakkwartier. Gespeeld werd er op een terreintje achter een fabriek aan de Rijswijkseweg, vlakbij de stoomtram en de Laakhaven. Het eerste jaar was in feite een experimenteel jaar. Men speelde vriendschappelijke- en seriewedstrijden tegen verenigingen aangesloten bij de H.V.V.B. (Haagsche Volks Voetbal Bond). Aangezien voorzitter J.v.d.
De Eerste Stappen in de Competitie
Tijdens het seizoen 1921/1922 werd er voor het eerst met 3 seniorenelftallen en twee adspirantenteams ingeschreven voor de officiële competitie van de HVB. Volgens het adresboek van de H.V.B. Het eerste Laakkwartier-elftal kwam uit in de 3e Klasse van de HVB. Deze 3e Klasse C bestond verder uit: De Jagers 1, VDV.1, De Postduiven 1, Gem. Reiniging 1, Waldorp 1 en HSS 1. Na afloop van de competitie werden er seriewedstrijden georganiseerd. Op de Algemene Ledenvergadering van 25 september 1922 werden de kleuren van het huidige clubtenue vastgesteld: een rood-zwart geblokt shirt en een zwarte broek. Ook dit seizoen werd er samen met Roda (het latere KRSV Vredenburgh) gespeeld op het terrein vlakbij station Rijswijk. Er was een goede kleedgelegenheid en een flinke kantine die werd beheerd door donateur J. van der Klaauw (zoon van de voorzitter). Er deden zich daar echter een aantal problemen voor zodat H.v.v.
Met het voetballen ging het in dit seizoen uitstekend. Er werd aan de competitie deelgenomen door 5 senioren- en 2 adspirantenelftallen. Aan het einde van dit seizoen werden er geen seriewedstrijden gehouden maar voor het 1e, 2e en 3e elftal van Laakkwartier werden sterke tegenstander uitgenodigd tot het spelen van één wedstrijd op het Laakkwartierterrein. Het derde jaarfeest werd gehouden in “Alhambra” in de Boekhorststraat. Daarvoor konden in totaal 250 kaarten a 60 cent worden verkocht.
De Terreinproblematiek en de Zoektocht naar een Eigen Plek
H.v.v. Laakkwartier huurde voor een heel jaar een nieuw terrein aan de Rijswijkseweg, nabij Geestbrugweg / Haagweg. Dit was een gunstige lokatie, slechts een kwartier lopen van “Laakkwarier” en een mooie verbinding met de stoomtram Den Haag-Delft. De Haagsche Atlethiekvereeniging mocht een paar maal per week tegen vergoeding ook gebruik maken van dit terrein. Tevens werd er besloten paarden op dit terrein te laten grazen zodat men altijd over een goede grasmat kon beschikken. De terreinkwestie bleef een voortdurende bron van grote zorg en onzekerheid. Begin 1924 kreeg Laakkwartier te horen dat men vermoedelijk het huidige terrein aan de Rijswijkseweg alweer moest verlaten. Het bestuur ging ijverig te werk op zoek naar wederom een nieuw complex. Uiteindelijk sloeg men erin een terrein te huren aan de Vredenburchweg te Rijswijk. Tijdens de periode aan de Vredenburchweg werd H.v.v. Laakkwartier gezien als een Rijswijkse vereniging.
Lees ook: Informatie over het Regio Voetbal Toernooi
Ambities en Sportieve Groei
Er vonden op een gegeven moment bij Laakkwartier besprekingen plaats tussen het Bondsbestuur en de HVB-elftalcommissie enerzijds en Rijswijkse en Voorburgse verenigingen anderzijds. In een buitengewone Algemene Ledenvergadering werd een trainingsontwerp besproken met als doel spoedig de N.V.B.(de oude naam van de K.N.V.B.) te bereiken. Er werd een aparte commissie benoemd die zelfs de beschikking ging krijgen over een apart Trainingsfonds, waaruit zij diversen trainingsartikelen konden kopen. De slechts zes clubs in de 1e Klasse A van de HVB in seizoen 1924-1925 waren; DOV 1, HBS 4, Hoek van Holland 1, Laakkwartier 1, Quick 3 en VCS 1. Hoek van Holland was dit seizoen oppermachtig en werd met 19 punten kampioen. Laakkwartier zien we op de vierde positie van de eindranglijst terug. Van de 10 wedstrijden wist men er slechts 1 te winnen, 6 gelijk te spelen en 3 te verliezen. Deze aanpak bleek direct succesvol te zijn want aan het einde van seizoen 1925-1926 promoveerde het 1e elftal van Laakkwartier naar de toenmalige N.V.B. Deze promotie werd overigens behaald op wederom een nieuw terrein voor H.v.v.
Ook op dit terrein was het in eerste instantie niet best. Men had nu maar één groot veld en een kleine kleedgelegenheid en er moesten veel terreinwerkzaamheden gedaan worden. De banken zwierven rond het veld en men besloot deze verhoogd op te stellen zodat een kleine tribune met zitplaatsen voor +/- 100 personen ontstond. De propagandacommissie kwam met het idee om als voetbalvereniging een eigen clubblad uit te brengen. In dit seizoen telde H.v.v. Laakkwartier 3 Ereleden, 121 leden, 53 adspirantleden, 211 donateurs en 70 donatrices; tezamen 458 personen. Er werd gespeeld met 9 senioren- en 3 adspirantenelftallen. In verband met de toename der elftallen werd er naast het huidige veld een tweede, zij het kleiner (geen N.V.B.-afmetingen) veld gehuurd. Slechts zeven clubs dus dat betekende 12 competitiewedstrijden. Van die 12 wedstrijden wist Laakkwartier er 7 te winnen, 3 gelijk te spelen en 2 te verliezen. Met 17 punten, en een doelsaldo van 24 voor en 15 tegen, eindigde men op de tweede positie van de ranglijst.
Jaren van Sportieve Ups en Downs
Laakkwartier 1 mocht het dit seizoen in de 4e Klasse B van de N.V.B. In een competitie, waarin Rijswijk en GSV oppermachtig bleken, kwam het vlaggenschip van Laakkwartier redelijk voor de dag. Van de 16 competitiewedstrijden wist men er 6 te winnen, 6 gelijk te spelen en werd er 4 keer verloren. Met 18 punten en een doelsaldo van 33 voor en 23 tegen eindigde men samen met HDV op een gedeelde derde positie van de ranglijst. Daar verschillende leden van Laakkwartier ook de atletiek beoefende sloot de vereniging zich in 1928 aan bij de Koninklijke Nederlandsche Athletiek Unie. Het seizoen 1928-1929 was op sportief gebied een goed en tevens een bijzonder jaar. Na een zwaar seizoen eindigde het eerste elftal op de tweede plaats van de ranglijst. Van de 18 competitiewedstrijden wist men er 13 te winnen, 1 gelijk te spelen en werd er 4 keer verloren. Hiermee behaalde men 27 punten en een doelsaldo van 68 voor en 27 tegen. Naaldwijk werd kampioen met 33 punten. Door op de tweede plaats te eindigen moest Laakkwartier tegen de nummer laatst van de 3e Klasse promotie/degradatiewedstrijden spelen.
De eerste wedstrijd speelde Laakkwartier uit tegen Bodegraven en verloor deze wedstrijd met 2-1. Deze wedstrijd werd gespeeld op het terrein van de voetbal- en Atletiekvereniging “Gouda” te Gouda. Een grote schare van supporters vergezelde Laakkwartier richting Gouda en ook aldaar bleek er een gigantische belangstelling voor deze wedstrijd te zijn zodat er een zeer talrijk publiek aanwezig was. Na eerst een 1-0 achterstand ging Laakkwartier met een 2-1 voorsprong de rust in. In de 2e helft bouwde Laakkwartier de voorsprong uit en na het laatste fluitsignaal van de scheidsrechter had Laakkwartier met 4-1 gewonnen en was de club een 3e Klasser. Had H.v.v. Laakkwartier in die tijd al een trainer dan? Ja, het bestuur van de club was zo gelukkig een overeenkomst te kunnen sluiten met A.D.O.
Een Decennium Vol Uitdagingen
Het 10-jarig bestaan van H.v.v. Laakkwartier werd gevierd met een grootse receptie in café-restaurant Kroon aan het Spui. Vele verenigingen, officiële personen, scheidsrechters enz. enz. kwamen de club geluk wensen. De feestavond werd gehouden in de Seinpost te Scheveningen. Aan het einde van de competitie vinden we Laakkwartier 1 op de tweede plaats van de ranglijst terug. Van de 16 wedstrijden behaalde men 8 overwinningen, 6 gelijke spelen en 2 nederlagen. Hiermee behaalde men 22 punten en een doelsaldo van 59 voor en 42 tegen. Op 15 februari 1931 brengt de terreinkwestie de vereniging weer in grote zorgen. Per aangetekend schrijven werd de huur per 15 mei 1931 opgezegd. Vanzelfsprekend werd vanaf dat moment niet stilgezeten en ging het bestuur op zoek naar een ander terrein. In eerste instantie werd er een stuk grond aan de Leyweg gevonden waaruit 2 velden van kon worden gemaakt maar men vreesde dat de grote afstand te nadelig zou werken op de komst van publiek. Intussen werd ook contact gelegd met het bestuur van de Stichting Haagsche Sport- en Speelterreinen. Na veel vergaderingen en correspondentie kreeg Laakkwartier twee terreinen toegewezen tussen het Laakkanaal en de Fruitweg.
Lees ook: Informatie over het Volleybal Jeugd Toernooi in Vaassen
Een groot aantal leden gingen gelijk aan slag om het nieuwe terrein aan de Fruitweg in orde te brengen. Zo werden er een ijzeren omrastering en nieuwe doelen gemaakt en een nieuwe kleedgelegenheid gebouwd. In overleg met “buurman” B.M.T. werd besloten de velden van de andere verenigingen op dit terrein en van Laakkwartier en B.M.T. te isoleren door het plaatsen van een groot hek om die 4 velden met slechts één toegang waardoor het onmogelijk werd om gratis het terrein op te komen. Het eerste elftal van Laakkwartier kende een redelijk goed seizoen want van de 18 competitiewedstrijden werden er 10 gewonnen, 1 gelijk gespeeld en 7 verloren. Met 21 punten, en een doelsaldo van 54 voor en 43 tegen, eindigde men op de vierde positie van de ranglijst. De economische werelddepressie was in de beginjaren dertig begonnen en hierdoor werd ook H.v.v. Laakkwartier getroffen. Bovendien waren de resultaten op het veld ook van een matig niveau. De opkomst van de training was ook slecht en tot overmaat van ramp waren er zeer veel afkeuringen. Het terrein aan de Fruitweg stond, ondanks de aangebrachte drainering, bekend als “het moeras” van Den Haag. Een uitzondering in deze misère waren de clubavonden. Door alle ellende en armoede was het nog nooit zo gezellig geweest als in de periode aan de Fruitweg. Halverwege de jaren dertig was het rustig rond de club Laakkwartier en was er een zekere stilstand in de vereniging.
Een Nieuw Begin aan de Gouverneurlaan
In 1936 kwam er een terrein vrij achter de toen nog in aanbouw zijnde huizen aan de Gouverneurlaan en omstreken. Het bestuur ging op onderzoek uit en vroegen overal inlichtingen over dat speelterrein. Na flink wat onderhandelen en stevige concurrentie van twee andere voetbalverenigingen (v.v. Terlaak en R.V.C.) werd H.v.v. Ook toen was een beroep op de leden om de verhuizing mogelijk te maken niet vergeefs. Het viel echter niet mee de bestaande kleedkamers, die toen al op de Fruitweg hun tijd ver vooruit waren (6 grote kleedkamers, een douche ruimte met 4 douches, 6 bakken van graniet voor de voeten, scheidsrechter- en E.H.B.O.-kamers), te moeten overbrengen. Op zondag 12 september 1937 werd het terrein officieel geopend met 3 wedstrijden tegen Laakkwartier’s zustervereniging H.B.S. De overgang naar het nieuwe terrein werd door zeer velen gezien als “een grote gok”, doch uiteindelijk is deze gok goed gebleken. Er kwam een grote toestroom van nieuwe leden en donateurs wat er uiteindelijk toe leidde dat H.v.v. Laakkwartier uitgroeide tot één van de grootste verenigingen uit Den Haag.
Sportieve Hoogtepunten en de Tweede Wereldoorlog
Ook op het veld bleven de prestaties niet uit. Het eerste seizoen op het nieuwe complex werd, ondanks een enorme eindsprint, de titel op één punt na gemist. Een seizoen later, o.l.v. trainer Joop van Nellen, eindigde Laakkwartier gelijk op een 1e plaats samen met (wederom) Martinit zodat er een beslissingswedstrijd noodzakelijk was. In die tijd beschikte H.v.v. Laakkwartier al over een grote supportersvereniging die zeer actief was en diversen evenementen organiseerde. Zo regelde deze supportersvereniging maar liefst 23 autobussen voor de beslissingswedstrijd in Schiedam. Een enorme schare supporters was getuige van deze wedstrijd en de politie van Schiedam had speciale maatregelen genomen om de Laakkwartier-colonne naar het veld van S.V.V. De afloop was teleurstellend, met een 4-1 nederlaag trok het legioen teleurgesteld naar huis. Bekende Laakkwartier-spelers waren o.a. Balemans, de Wit, Jelders, Muis, v.d.
Toen Duitsland op 1 september 1939 Polen binnenviel barstte in Europa de Tweede Wereld Oorlog los. Zo werd er overal in Europa de algehele mobilisatie afgekondigd, ook in Nederland dus. Dit had natuurlijk ook zijn weerslag op het reilen en zeilen in de sportwereld. Praktisch alle clubs zagen veel leden naar kazernes vertrekken, waardoor zij met incomplete teams zaten. De KNVB besloot daarom een noodcompetitie in te stellen waarin geen promotie of degradatie aan waren verbonden. Op 10 mei 1940 vielen de Duitsers ook Nederland binnen en zouden er nog vijf verschrikkelijke jaren volgen. De Tweede Wereldoorlog was ook voor H.v.v. Laakkwartier een zwarte bladzijde in haar geschiedenis. In verband met de Tweede Wereldoorlog had het voetballen om begrijpelijke redenen niet de hoogste prioriteit. Toch ging het voetbalwereldje, na de capitulatie van Nederland, gewoon weer verder. In juli 1940 werden door de Duitsers alle bestaande voetbalbonden in Nederland samengevoegd tot één grote bond, de N.V.B. (het predicaat “Koninklijk” was door de bezetter ontnomen). Omdat dus ook ineens de Rooms Katholieke Voetbal Bond werd ondergebracht in de N.V.B.
Honkbal en Kampioenschappen in Oorlogstijd
Op de Algemene ledenvergadering van 9 augustus 1940 kwam het bestuur van Laakkwartier met de mededeling met het voornemen om een afdeling Honkbal op te richten om als zomersport voor afwisseling met het voetbal te dienen. De vergadering ging hiermee akkoord en onder voorzitterschap van dhr. Jelders ging de Honkbalafdeling bij Laakkwartier met 24 leden van start. In seizoen 1940-1941 lukte het uiteindelijk Laakkwartier wel het kampioenschap binnen te halen in de 3e Klasse A KNVB. In de uitwedstrijd tegen grote concurrent Scheveningen, dat toen nog aan de Buurtweg speelde, was het 1-1 gelijke spel voor Laakkwartier genoeg om het kampioenschap te vieren. Na dit kampioenschap moest Laakkwartier promotiewedstrijden spelen tegen Spartaan’20 en De Musschen. In de laatste en beslissende wedstrijd versloeg Laakkwartier in Rotterdamdan De Musschen met 1-2 (doelpunten v.d. Laakkwartier 1 op 30 maart 1941 kampioen van de 3e Klasse A van de N.V.B. Staand v.l.n.r: J. v.d. Ven, R. Palstra, H. Bos, J. v.d. Harst, ??, N. Groen, A. Tap, N. Zoutendijk en R. van Wijngaarden (grensrechter). Zittend v.l.n.r: B. v.d. Berg, T. Berg, P. Roest en G. Zo kwam H.v.v.
Lees ook: Padelclubs en toernooien Rijswijk
In seizoen 1941-1942 moest er worden aangetreden tegen een paar gerenommeerde clubs. In die tijd was het normaal dat de club die als laatste op de ranglijst eindigde degradatiewedstrijden moest spelen tegen de kampioen van een klasse daaronder. Voor dit seizoen had de Bond echter gekozen voor een versterkte degradatie, dit hield dus in dat ook nummer één na laatste van de ranglijst degradatiewedstrijden moest spelen. Toch brak voor Laakkwartier in de oorlogstijd sportief gezien weer goeden tijden door want de club werd in seizoen 1942-1943 wederom kampioen. Van de 18 competitiewedstrijden wist kampioen Laakkwartier er 14 te winnen, 3 gelijk te spelen en werd er slechts 1x verloren. In de oorlogsjaren werd de staantribune afgebroken. Alle planken moesten worden opgeborgen om te voorkomen dat ze in de majo’s (noodkacheltjes) terecht kw…
tags: #bron #luike #toernooi #leonidas #geschiedenis