Voetbal is meer dan alleen een sport; het is een passie, een identiteit, en soms, helaas, een bron van geweld. Rivaliteit is inherent aan de voetbalwereld, iets waar ook PSV-fans over mee kunnen praten. Negatieve gevoelens kunnen allerlei oorzaken hebben. Sommige voetballers kweken frustratie door nare overtredingen, schwalbes of rare uitspraken. Die rivaliteit kan zich uiten in verbale confrontaties, spandoeken met beledigende teksten, maar ook in fysiek geweld. Door de jaren heen zijn er talloze voorbeelden van bloederige wedstrijden en rellen in de voetbalgeschiedenis, zowel in Nederland als internationaal. Dit artikel duikt in enkele van de meest beruchte incidenten, van de eerste Nederlandse voetbalrellen tijdens Feyenoord-Tottenham in 1974 tot de intense rivaliteit tussen Ajax en Feyenoord.
De Eerste Nederlandse Voetbalrellen: Feyenoord tegen Tottenham Hotspur (1974)
De allereerste voetbalrellen op Nederlands grondgebied dateren van 29 mei 1974: de dag van de UEFA Cup-finale tussen Feyenoord en Tottenham Hotspur. In Rotterdam was het die hele dag al onstuimig geweest. Vierduizend Britten waren van de boot en het vliegtuig gestapt om zich vervolgens laveloos te zuipen in de havenstad. "Al ’s middags hadden ze op de Lijnbaan dronken Tottenham-supporters gezien die een complete, gestolen kassa meesjouwden," schetste journalist Victor Deconinck destijds. De spanning in het stadion tussen de hooligans en de - wederom zwaar onbemande - politieafdeling liep dan ook snel op. Op 60.000 uitzinnige supporters stonden 128 politieagenten, ‘van wie driekwart ouder dan vijftig jaar en hooguit voorbereid op het uitdelen van verkeersboetes’. Na het eerste Feyenoord-doelpunt besloten tientallen boze Britten de hekken van het naastgelegen Feyenoord-vak te beklimmen. Met de letterlijke instructie ‘sla ze helemaal de tering’ reageerde de aanwezige politie niet bepaald halfslachtig. En zo brak de pleuris uit. Toeschouwers werden vertrapt, stoeltjes werden afgebroken en rondgesmeten en mensen vielen van de eerste ring naar beneden. Wonderlijk genoeg vielen er die dag geen doden, maar wel 150 gewonden, van wie twee ernstig. Gelukkig maar, want bij het stadion stond maar één ambulance paraat. Die avond maakte Nederland kennis met hooliganisme. Van hekken of grachten om velden heen was nog geen sprake, maar hierna werden dergelijke veiligheidsmaatregelen ook in Nederland de norm.
FC Den Haag tegen Ajax (1987): Een Voorbode van Meer Geweld
Pas dertien jaar na de Tottenham-invasie gingen voor de eerste keer voetbalsupporters van twee Nederlandse ploegen serieus met elkaar op de vuist. Toen op 1 maart 1987 een handjevol Haagse hooligans in het Zuiderparkstadion voorafgaande de wedstrijd het veld oprenden en wat Ajax-vlaggen wegkaapte, werden de fans uit Amsterdam boos. Heel erg boos. Een drankenstalletje moest er als eerste aan geloven, waarover een lokale krant later zou schrijven: “De Haagse doelman René Stam, die in dat strijdgewoel plaats moest nemen in het doel, zat in een spervuur van stenen, flessen cola en warme worsten.” Ondanks die ongeregeldheden werd de bal gewoon aan het rollen gebracht. Dat Ajax al na 25 minuten 2-0 voor stond kwam de sfeer niet ten goede. In het vak Midden-Noord…
De Klassieker: Ajax tegen Feyenoord - Meer dan een Wedstrijd
Nederland herbergt een groot aantal beladen voetbalwedstrijden, maar het is veilig om te stellen dat er één bovenuit steekt: Ajax versus Feyenoord (en andersom). Bleacher Report stelde in 2010 een ranglijst samen met de twintig grootste ‘derbywedstrijden’ ter wereld. De beladen krachtmeting tussen Ajax en Feyenoord werd hierin opgenomen. De rivaliteit tussen Ajax en Feyenoord ontstond meer dan honderd jaar geleden. Daar was niet eens een onderlinge wedstrijd voor nodig. Net als Sparta Rotterdam behoorden de Amsterdammers destijds tot een groep elitaire voetbalclubs uit de Eerste Klasse, waardoor zij er weinig voor voelden om zich te meten met de teams uit de nieuwe Eerste Klasse B. Een arbeidersclub als Feyenoord voelde zich niet serieus genomen door Ajax, waardoor een negatief sentiment werd gevormd. In het seizoen 1921-1922 speelden Ajax en Feyenoord de eerste onderlinge wedstrijd. De Amsterdammers wonnen het eerste onderonsje met 2-3, maar na een protest van Rotterdamse zijde werd de eindstand vastgesteld op 2-2 door het onreglementair verklaren van de openingstreffer. Het weerzien in de hoofdstad werd alsnog een prooi voor Ajax: 2-0. In het seizoen 1922-1923 eindigde de confrontatie tussen Feyenoord en Ajax op de Kromme Zandweg opnieuw in een gelijkspel (1-1). Tot en met april 2024 is De Klassieker 204 keer gespeeld. Ajax mag zich duidelijk de sterkste noemen met 93 overwinningen, tegenover 62 overwinningen voor Feyenoord. Vooralsnog eindigden de onderlinge wedstrijden 49 keer in een gelijkspel.
De wedstrijden tussen Ajax en Feyenoord werden acht keer op neutraal terrein gespeeld. In de praktijk werd er ‘gewoon’ gevoetbald in Amsterdam of Rotterdam, maar in deze gevallen was er officieel geen sprake van een thuiswedstrijd. Ajax won het vaakst op neutraal terrein: vijf keer.
Lees ook: Europa League Play-offs: Utrecht - Zenit
Ajax heeft een relatief groot aantal Klassiekers met klinkende cijfers gewonnen. De Amsterdammers zijn er zelfs driemaal in geslaagd om met zes doelpunten verschil te winnen: in 1933 (7-1), 1975 (6-0) en 1983 (8-2). Feyenoord werd in het seizoen 1983-1984 landskampioen met Johan Cruijff in de gelederen, maar de terugkeer van de legendarische nummer 14 liep uit op een historische deceptie. De Klassieker van 18 mei 1995 mag ook historisch worden genoemd. Ajax wilde geen risico nemen met het oog op de Champions League-finale tegen AC Milan (1-0 zege) en kwam daardoor met een B-team op de proppen. Louis van Gaal ontbrak op de bank om de Italiaanse topclub te analyseren, waar spelers als Edwin van der Sar, Frank Rijkaard, Patrick Kluivert, Jari Litmanen, Ronald de Boer en Finidi George rust werden gegund. Ongeëvenaard natuurlijk, maar desondanks liet Ajax in De Kuip geen spaan heel van de aartsrivaal: 0-5.
De grootste Feyenoord-overwinning op Ajax dateert van 29 november 1964. Johan Cruijff speelde als zeventienjarige zijn allereerste Klassieker, maar het toptalent kon een historische nederlaag niet voorkomen: 9-4. Hans Venneker scoorde als negentienjarige vijf keer. Ook de overwinning van 27 januari 2019 zal in Feyenoord-kringen niet snel worden vergeten. Ajax werd dat seizoen overtuigend landskampioen met spelers als Matthijs de Ligt, Frenkie de Jong en Hakim Ziyech, maar het bezoek aan De Kuip liep dramatisch af: 6-2. Robin van Persie scoorde twee keer, waar Steven Berghuis één van de overige doelpunten voor zijn rekening nam.
De clash tussen Feyenoord en Ajax op 7 december 1980 mag ook legendarisch worden genoemd. Niet eens zozeer vanwege de 4-2 overwinning voor de Rotterdammers, maar vooral vanwege Wim Jansen. Het Feyenoord-icoon was kort daarvoor neergestreken bij Ajax en dat werd in Rotterdam als onacceptabel ervaren. Tijdens de warming-up gooide een zestienjarige Feyenoorder een ijsbal op het oog van Jansen, die daarbij het hoornvlies van zijn linkeroog beschadigde.
Ondanks de enorme rivaliteit heeft een groot aantal spelers het shirt van Ajax én Feyenoord gedragen, zoals de hierboven genoemden Johan Cruijff en Wim Jansen. Het is minder gebruikelijk dat voetballers deze keuze maken zonder tussenstap, maar ook dat is in de geschiedenis van De Klassieker meerdere malen voorgekomen. Er zijn meer spelers geweest die rechtstreeks overstapten tussen Ajax en Feyenoord. Zo verhuisden Jan Everse (1977), Henk Timmer (2002), Angelos Charisteas (2006), Kenneth Vermeer (2014) en Danilo Pereira (2022) van Ajax naar Feyenoord. Vooral de transfer van Berghuis in de zomer van 2021 heeft veel stof doen opwaaien. Als Feyenoord-aanvoerder verkondigde hij géén binnenlandse transfer te zullen maken, maar na het EK koos hij alsnog voor de overstap naar de aartsrivaal. Vanaf dat moment stroomden de (doods)bedreigingen binnen en werd er een controversiële muurschildering gemaakt in Rotterdam.
De Slag bij Beverwijk (1997): Een Dieptepunt in Hooliganisme
Sinds de jaren zeventig zijn supporters van Ajax en Feyenoord meermaals slaags geraakt. De meest bekende confrontatie vond plaats op 23 maart 1997. Hooligans van beide clubs hadden een afspraak gemaakt in Beverwijk, waar een bloederige vechtpartij plaatsvond. Daarbij kwam een Ajax-supporter, Carlo Picornie, om het leven. Een lijkschouwer constateerde hersenletsel door klappen met een klauwhamer en steekwonden in de rug. Eén persoon werd schuldig bevonden door de rechter: de destijds 21-jarige Leonardo P.
Lees ook: Voetbalregels verenigingswissel
Incidenten Blijven Voortduren
Op 15 april 2004 vond opnieuw een treurig incident plaats. Tijdens de mini-Klassieker tussen Jong Ajax en Jong Feyenoord op De Toekomst werden spelers van de Rotterdamse club aangevallen door hooligans. In de daaropvolgende jaren ging het vaker mis tussen supporters van Ajax en Feyenoord. De burgemeesters van Amsterdam en Rotterdam waren de aanhoudende problemen in 2009 zat: de onderlinge wedstrijden worden sindsdien zonder uitsupporters afgewerkt.
Internationale Voorbeelden van Voetbalrellen
De problematiek van voetbalrellen is niet beperkt tot Nederland. Over de hele wereld zijn er voorbeelden van wedstrijden die ontaarden in geweld en chaos, met soms fatale gevolgen.
Peru tegen Argentinië (1964): De Grootste Stadionramp Aller Tijden
Precies zestig jaar geleden vond de grootste stadionramp aller tijden plaatst. De inzet van de bewuste wedstrijd op 24 mei 1964 tussen Peru en Argentinië was een kwalificatieticket voor de Olympische Spelen in Tokio. Beide landen was er veel aan gelegen om te winnen. Peru gokte op een gelijkspel en eventjes leek dat ook te lukken. Zes minuten voor het einde maakte het thuisland de felbegeerde gelijkmaker tegen het oppermachtige Argentinië: 1-1. Het Estadio Nacional ontplofte. De 53.000 fans op de tribunes wisten van vreugde niet waar ze het moesten zoeken. De sfeer kantelde volledig toen scheidsrechter Ángel Eduardo Pazos de treffer alsnog besloot af te keuren. Twee supporters betraden daarop het veld om verhaal te halen bij de scheidsrechter. Het duo werd tegengehouden door alerte politieagenten die korte metten met de twee maakte. Dit akkefietje deed de woede van de duizenden toekijkende Peruanen alleen maar verder oplaaien. In de minuten hierna ontstond er een soort oorlogssituatie in het Estadio Nacional. De menigte smeet met plastic, metaal en glas naar de politieagenten, anderen bestormden het veld. Een ooggetuige vertelde in 2014 tegen de BBC over de chaos die hierop volgde: “Toen ik met mijn vrienden de trap afging om de straat op te gaan, troffen we net als vele anderen het uitgangshek gesloten aan. We draaiden om en begonnen de trap weer op te lopen en toen begon de politie met traangas te gooien. Mensen op de tribune wilden de tunnels inrennen om te ontsnappen, maar dat veroorzaakte een enorme verplettering. Ik kwam vast te zitten in een stapel lichamen. Sommige mensen waren levend, sommigen al dood.” Buiten het stadion ging het er niet veel beter aan toe. Eenmaal op straat zochten woedende fans wraak op de traangasaanvallen en loslopende politiehonden. Grootschalige rellen braken uit die Lima die hele dag in vuur en vlam zette. Zeker twee politieagenten kwamen om, maar dit zouden er zomaar veel meer kunnen zijn geweest. Hetzelfde geldt voor het officiële dodental van de stadionramp: 328. Deze slachtoffers zijn volgens de feiten omgekomen door verstikking en interne bloedingen, maar over de mensen die door schotwonden om het leven kwamen wordt nergens iets vermeld, zo concludeerde onderzoekers jaren later. Corrupte rechters, ontbrekende pagina’s in de politierapporten en talloze verhalen van Peruanen die hun familieleden nooit zagen terugkeren na deze wedstrijd doen vermoeden dat er nog altijd heel veel doden worden verzwegen. Ook de verassend milde veroordeling van 30 maanden celstraf voor Jorge Azambuja, de politiecommandant die het bevel gaf traangas in te zetten, zit veel Peruanen niet lekker. “Peru heeft nooit een serieuze poging gedaan om de ramp in het Estadio Nacional tot op de bodem uit te zoeken,” schreef een Britse journalist tien jaar terug al. Of dit ooit nog gaat gebeuren, valt zeer te betwijfelen. Rondom het huidige Estadio Nacional is nog geen minuscuul gedenksteentje te vinden voor de slachtoffers van de bloederigste voetbalramp aller tijden.
Al-Masry tegen Al-Ahly (2012): Een Oorlog op het Veld
“Dit is geen voetbal. Dit is oorlog en mensen sterven hier voor mijn ogen. Er is geen bewaking en er zijn geen ambulances.” Het zijn de rake woorden van Mohamed Abo Treika, vlak na een wedstrijd van zijn Egyptische topclub Al-Ahly tegen de aartsrivalen van Al-Masry. Tijdens het ijzingwekkende live-verslag van Treika op 1 februari 2012 bestormden duizenden supporters van zijn tegenstander het veld met messen, knuppels, machetes, vuurwerk en zwaarden. Ondanks de winst van Al-Masry vonden de hooligans het nodig om de spelers van de tegenstander tot pulp te slaan. De niet heel alerte autoriteiten grepen mondjesmaat en veel te laat in, waardoor een aantal spelers van Al-Ahly inderdaad rake klappen en flinke trappen kreeg. “Heel veel mensen schreeuwden om hulp, van de politie of het leger. De meesten moesten het een uur zonder politiebescherming stellen, hetgeen het aantal gewonden in de hand werkte”, aldus Sky-correspondent Khalil Fahmy. Ook de medische troepen lieten te wensen over, waardoor veel gewonden lang bleven liggen op het veld. Intussen ging het ook helemaal los tussen de Al-Ahly ‘Ultras’ en de hooligans van Al-Masry. Die laatsten gooiden zelfs lichamen van de tegenstander van de tribune naar beneden. In al het geweld vonden 74 mensen de dood, waaronder 72 Al-Ahly-fans en een politieagent. Daar bleef het niet bij, want de dodelijke rel werd notabene door het genadeloze rechtssysteem van Egypte nog dodelijker. Een jaar na het drama veroordeelde een rechtbank in Caïro 21 betrokken hooligans tot de doodstraf. Volgens de rechter hadden de geweldplegers voor de wedstrijd al plannen voorbereid om Al-Ahly-supporters te doden met messen, stenen en explosieven.
Juventus tegen Liverpool (1985): Het Heizeldrama
Niet de dodelijkste of grootste, maar wellicht wel de bekendste voetbalrel in de geschiedenis: het Heizeldrama van 1985. “Mensen werden afgevoerd, je hoorde gehuil en geschreeuw. En collega Kees Jansma, die met mij mee was, vertelde dat er beneden lijken lagen.” Het sfeerverslag van voetbalcommentator Theo Reitsma is een aardige opsomming van de totaal uit de hand gelopen clash tussen de supporters van Juventus en Liverpool tijdens de Europa Cup I-finale in Brussel. Het ging al mis voordat de wedstrijd begon. De eindstrijd zou gespeeld gaan worden in het verlepte Heizelstadion, dat nog net niet van ellende uit elkaar viel. Sommige delen van het 55-jarige oude gebouw brokkelden al af, een constatering die experts voor de wedstrijd hadden aangekaart bij de FIFA. Net als het dringende advies de wedstrijd ergens anders te laten spelen. Een uur voor aanvangstijd van de wedstrijd werd duidelijk waarom. De ruim 60.000, veelal dronken supporters van de clubs uit Liverpool en Turijn werden op de tribunes van elkaar gescheiden door slechts een lullig hekwerkje en een ‘neutraal’ gebiedje met een handjevol doodsbange politieagenten. Beide partijen ontdekten al snel dat de stenen van het stadion loszaten. Mooi spul om los te wikken en richting tegenstander te smijten dus. Dat liep natuurlijk razendsnel uit de hand, waarop een groepje Liverpool-fanaten het hekwerk slechtte en het Juventus-vak bestormden. De Italianen raakten in paniek, waarop ze verwoede pogingen deden over de muren te klimmen en te ontsnappen. Een van die muren viel om en maakte de eerste dodelijke slachtoffers. Ook werden veel mensen vertrapt in de chaos. 39 mensen werden hier gedood, nog eens 400 raakten (zwaar)gewond. Hulpverleners waren kansloos; zelfs tijdens het reanimeren van verdrukte slachtoffers werden ook zij bekogeld door Britse hooligans. Intussen stapelden de lichamen zich buiten het stadion op. Met grote voetbalvlaggen werden de lijken afgedekt, maar reddingshelikopters bliezen die vlaggen net zo snel weer weg. Buiten gingen de rellen overigens gewoon nog even door, ondanks de tientallen doden die binnen al waren gevallen. Twee uur lang bestookten Juventus-fans het onderbemande politieapparaat met stenen, flessen en vuurwerk. En de wedstrijd moest nog beginnen.
Lees ook: KNGU Broekjesregels Uitgelegd
Tot ieders verbazing werd er gewoon afgetrapt, anderhalf uur na de beoogde begintijd. “Teneinde de situatie te redden, maar wat valt er nog te redden, wordt hier om 21.40 uur afgetrapt door Liverpool,” zei commentator Theo Reitsma destijds. Jaren later kon Reitsma dat besluit wel verklaren: “Als ze zouden zeggen: gaat u allen weg, dan komt er veel meer ellende en ontstaan er vechtpartijen buiten het stadion. Men speelde de wedstrijd om tijd te winnen, om de mensen uiteindelijk rustig het stadion uit te krijgen. Terwijl er een heel droevige stemming hing.” Michel Platini werd met zijn benutte penalty de matchwinner voor Juventus, juichte aanvankelijk ook hartstochtelijk, maar van een feestje was geen sprake. “Als je hem ernaar vraagt, dan loopt hij weg. Platini wil daar nooit aan worden herinnerd,” aldus Reitsma. Zo had het Heizeldrama wel meer gevolgen. Engelse voetbalclubs werden na deze avond voor vijf jaar uitgesloten van Europees voetbal, de Belgische vicepremier Jean Gol trad af, 14 hooligans kregen uiteenlopende celstraffen en het Heizelstadion kreeg eindelijk zijn hoognodige renovatie. Tien jaar na de ramp heropende het stadion haar deuren als het Koning Boudewijnstadion.
De Kanjuruhan-stadionramp (2022): Indonesië in Rouw
In het najaar van 2022 stond de meest beladen derby van Indonesië weer eens op het wedstrijdprogramma: Persebaya tegen Arema FC. ‘Beladen derby’ dekte op die najaarsdag niet helemaal de lading, ‘potentieel rampscenario’ paste beter. Voetbalrivaliteit in Indonesië is namelijk van een heel andere orde. Tel daarbij op dat er voor deze wedstrijd 42.000 kaartjes waren verkocht, terwijl er feitelijk maar 38.000 in het stadion passen en het feit dat Arema FC voor het eerst in 23 jaar thuis verloor (eindstand 2-3) en u begrijpt: dat ging helemaal mis. De scheidsrechter blies amper zijn laatste fluitsignaal toen honderden ziedende ‘Aremania’ (de harde kern van de thuisploeg) het veld bestormden. Officials, voetbalspelers, trainers: alles wat op hun pad kwam werd verbouwd. Het echte drama ontvouwde zich daarna pas. Toen de autoriteiten besloten de relschoppers keihard aan te pakken met knuppels en traangas, brak overal in het Kanjuruhan-stadion paniek uit. Zowel op de tribunes als op het veld renden de relschoppers, politieagenten en onschuldige toeschouwers als verwilderde beesten door elkaar heen. De meesten zochten naar een uitgang, vluchtend voor het verstikkende traangas. Dat ging finaal mis. Bij de uitgangspoorten werden tientallen mensen vertrapt en verdrukt. Op camerabeelden is te zien hoe bewusteloze mensen werden weggesleept door andere fans. De werkelijke eindstand van deze topper op Java: 135 doden, waaronder 33 kinderen. Het jongste slachtoffertje was pas drie jaar. De Kanjuruhan-stadionramp roept nog altijd vragen op bij de vele nabestaanden. Waarom schoot de politie zo snel met traangas? Waarom mocht dat überhaupt in een voetbalstadion, tegen alle regels in? Waarom gebruikten de agenten buitensporig geweld tegen de fans? Waarom moesten zoveel onschuldige mensen de dupe worden van een paar raddraaiers? Op antwoorden of gerechtigheid hoeven de Indonesiërs niet meer te rekenen. Slechts vijf mensen - drie politieagenten en twee organisatoren - werden berecht met minimale straffen. De belofte van president Joko Widodo om het stadion te slopen en opnieuw op te bouwen is ook al niet waargemaakt. Het gebouw staat er nog steeds, onder gekalkt met graffiti en posters die herinneren aan een van de grootste voetbalrellen aller tijden.
Gevoelens tussen spelers
[b]1. Het verhaal van Bakkali is redelijk te vergelijken met Labyad. De vleugelaanvaller van Belgische komaf brak op jonge leeftijd door in Eindhoven en dus probeerde de club zijn verbintenis te verlengen. Deze onderhandelingen liepen echter dusdanig stroef, dat er een breuk ontstond. [b]2. Labyad zorgde voor gefronste wenkbrauwen door de rechtsgeldigheid van zijn contract te betwisten. Nieuwe onderhandelingen liepen op niets uit, waardoor de aanvaller een transfer naar Sporting Portugal forceerde. [b]3. Stam was in het verleden een zeer stabiele kracht in het elftal van PSV. De kale verdediger verdiende een transfer naar het buitenland, waar hij onder meer voor AC Milan en Manchester United speelde. Stam flirtte nadien met een terugkeer naar Eindhoven, maar tekende uiteindelijk bij rivaal Ajax. [b]4. Vertonghen is een van de beste centrale verdedigers in de Eredivisie van de laatste tien jaar. Niet voor niets speelt de Belg inmiddels voor Tottenham Hotspur. Vertonghen vocht veel fysieke duels uit en ging tegen PSV eens over de schreef door tegenstander Marcelo in het kruis te slaan. [b]5. Dani stond in zijn tijd bij Ajax vooral bekend als ‘mooiboy’ en stijlvolle voetballer. Toch had de Portugese middenvelder ook een keerzijde, zo bleek tijdens de Eredivisie-topper tussen PSV en Ajax (2-2). Dani ging grof door op de ingevallen doelman Patrick Lodewijks en daardoor ontstond een bloederige situatie. [b]6. Reis is een apart verhaal wat betreft PSV. In dienst van de Brabanders werd de Braziliaanse aanvaller in de arm gesloten door de eigen achterban en zelfs een coke-verslaving werd na de eerste schrik geaccepteerd. [b]7. Bazoer speelde in de jeugdopleiding van PSV voordat hij besloot om Ajax te versterken. In Amsterdam is de middenvelder momenteel onomstreden, iets wat ze in Eindhoven maar moeilijk kunnen verkroppen. [b]8. Suarez oogst momenteel veel lof als speler van FC Barcelona. Volkomen terecht, maar de vraag is of de Uruguayaan verlost raakt van het negatieve stempel. Als aanvaller van Ajax was hij het immers die PSV-middenvelder Otman Bakkal tijdens een opstootje in zijn nek beet. [b]9. Van Gaal beleefde geen bijzondere spelerscarrière, maar menig PSV-supporter walgt van de huidige coach van Manchester United. Het was zelfs deels te danken aan de Eindhovense supporters dat de oud-bondscoach niet aan de slag ging in het Philips Stadion. [b]10. Van Hooijdonk valt niet zozeer in die categorie, maar was wel de man die Feyenoord in 2002 de winst bezorgde in de UEFA Cup-wedstrijd tegen PSV.
tags: #bloederige #wedstrijd #Tottenham #Feyenoord #geschiedenis