Het nationale voetbalteam van Wales, vertegenwoordigd door de Football Association of Wales (FAW), heeft een rijke geschiedenis in zowel de UEFA- als FIFA-competities. De FAW werd opgericht op 2 februari 1876, met als doel een internationale wedstrijd tussen Wales en Schotland te organiseren. Wales speelde in 1876 de derde officiële interland ooit.
Vroege jaren en het British Home Championship
De eerste decennia van het Welshe voetbal stonden voornamelijk in het teken van wedstrijden binnen de eigen regio. In 1920 won Wales voor het eerst het British Home Championship. Uiteindelijk zou het team deze competitie twaalf keer winnen, waarvan vijf keer een gedeelde titel. Pas in 1933 stak Wales de Noordzee over voor een wedstrijd buiten het Verenigd Koninkrijk.
De eerste WK's en de onmin met de FIFA
Wales kwam niet in aanmerking voor deelname aan de eerste WK's tussen 1930 en 1938, omdat de FAW in conflict was met de FIFA over het toelaten van professionele spelers. Voor het WK van 1950 mocht de bond zich wel inschrijven voor de kwalificatiefase. In Groep 1 troffen de Welshmen louter Britse tegenstanders: Engeland, Schotland en Ierland (voornamelijk Noord-Ierland). Voor het WK van 1954 was de kwalificatiegroep identiek. Opnieuw moest Wales genoegen nemen met slechts één punt (3-3 tegen Schotland). Een belangrijke speler in die tijd was John Charles, die onder meer voor AS Roma, Juventus en Leeds United speelde.
WK 1958: De enige deelname tot 2022
Wales eindigde als tweede achter Tsjecho-Slowakije in de kwalificatie voor het WK van 1958. Omdat Israël geen tegenstanders meer had, besloot de FIFA intercontinentale play-offs in te voeren. België kreeg aanvankelijk die plek, maar trok zich terug. Wales speelde op het WK 1958 gelijk tegen Hongarije (1-1), Mexico (1-1) en Zweden (0-0). Omdat het doelsaldo destijds niet van belang was, was er een beslissingswedstrijd nodig voor de tweede plaats. Wales won met 2-1 van Hongarije dankzij doelpunten van Ivor Allchurch en Terry Medwin. In de kwartfinale verloor Wales van Brazilië met 0-1.
Een lange periode zonder succes
Na 1958 kende het Welshe nationale team een moeilijke periode. Voor het WK van 1962 verloor het van Spanje over twee wedstrijden (1-2 thuis, 1-1 uit). Ook op het EK van 1964 was er geen succes. In de kwalificatie voor het WK van 1966 eindigde Wales als tweede achter de Sovjet-Unie. In de daaropvolgende jaren eindigde het team vier keer op rij op de derde plaats in de kwalificatie.
Lees ook: Alles over de selectie van Wales
Kwalificatie EK 1976 en WK 1982
In de aanloop naar het WK van 1974 speelde Wales gelijk tegen voormalig wereldkampioen Engeland (1-1). Wales maakte indruk in de kwalificatie voor het EK van 1976 door vijf van de zes wedstrijden te winnen, waaronder een 5-0 overwinning op Luxemburg. Hierdoor mocht het team aantreden in de kwartfinale, waarin Joegoslavië over twee wedstrijden te sterk was (2-0 en 1-1). Voor het WK van 1982 kende Wales een uitstekende start met overwinningen op IJsland (0-4), Turkije (4-0), Tsjecho-Slowakije (1-0) en opnieuw Turkije (0-1). De doelpuntloze thuiswedstrijd tegen de Sovjet-Unie maakte een einde aan de zegereeks. Wales kon de goede vorm niet vasthouden, waardoor de Sovjet-Unie de groep won. Tsjecho-Slowakije ging er op basis van doelsaldo met het andere ticket vandoor.
Kwalificatie EK 1984 en WK 1986
Wales kende een sterke start in de kwalificatie voor het EK van 1984. Mede dankzij de doelpunten van Ian Rush maakte het team een serieuze kans op een ticket. Op 21 december 1983 was men echter afhankelijk van het resultaat bij Joegoslavië - Bulgarije. Bij het ingaan van de blessuretijd stond het 2-2, wat genoeg zou zijn geweest voor Wales. Ljubomir Radanovic scoorde echter de 3-2, waardoor de hoop vervloog. Voor het WK van 1986 maakte Wales een goede indruk, met onder meer een 3-0 overwinning op Spanje. In de laatste groepswedstrijd vond een directe confrontatie plaats met rivaal Schotland. Hughes leek zijn team naar het WK in Mexico te schieten, maar Schotland maakte gelijk via een strafschop. Op doelsaldo plaatsten de Schotten zich voor het WK.
Kwalificatie EK 1988 en WK 1990
Hughes en Rush bleven trefzeker voor Wales in de kwalificatie voor het EK van 1988. Opnieuw kwam het aan op de laatste speelronde, maar weer faalde de ploeg op het cruciale moment. Een 2-0 nederlaag tegen het al uitgeschakelde Tsjecho-Slowakije maakte een einde aan de droom. Denemarken plaatste zich met twee punten voorsprong. Na een teleurstellende WK 1990-campagne wist Wales zich te herpakken. Overwinningen tegen België (3-1) en Duitsland (1-0) zorgden voor een spannende eindfase in de EK-kwalificatie. Een 4-1 nederlaag tegen de Duitsers in Neurenberg betekende het einde van de kansen. Duitsland plaatste zich met één punt voorsprong voor het EK.
Ryan Giggs en gemiste kansen in de jaren 90
Rush bleef tot 1996 actief als international, terwijl Hughes in 1999 afzwaaide. Zij waren op 16 oktober 1991 in Neurenberg getuige van het debuut van Ryan Giggs. Het talent van Manchester United groeide uit tot een fenomeen in Engeland én Wales. Met dit potentieel maakte men serieus aanspraak op deelname aan het WK van 1994, maar de koppositie werd in de laatste kwalificatiewedstrijd tegen Roemenië verspeeld: 1-2. De kwalificatiefase voor EURO 1996 verliep dramatisch. Met Georgië en Moldavië kreeg men twee nieuwkomers in de groep, maar desondanks eindigde Wales onderaan met acht punten uit tien wedstrijden. Rush zwaaide na die cyclus af. Ook in de cyclus voor het WK van 1998 (zeven punten) en het EK van 2000 (negen punten) speelde men geen echte rol van betekenis.
Mark Hughes als bondscoach en de opkomst van Gareth Bale
Hughes stopte in 1999 als international en werd bondscoach van Wales. Onder zijn leiding kende het team een vliegende start in de kwalificatie voor het EK van 2004, met onder meer een 2-1 zege op Italië. Craig Bellamy maakte het winnende doelpunt. De Italianen werden op vijf punten achterstand gezet, maar een dramatische eindspurt liet de groepswinst verdampen. Giggs bleef namens Wales steken op ‘slechts’ 64 interlands. In 2007 zwaaide de stervoetballer af bij de nationale ploeg. In die periode diende zich nieuw potentieel aan met spelers als Joe Allen, Ben Davies, Chris Gunter, Wayne Hennessey, Joe Ledley, Aaron Ramsey en Ashley Williams. Bale werd in 2013 de duurste speler aller tijden: honderd miljoen euro.
Lees ook: Alles over het Welsh voetbal
EK 2016: Een historische prestatie
De nieuwe ster van Real Madrid speelde een belangrijke rol in het bereiken van het eerste eindtoernooi sinds 1958. Op het EK van 2016 waren overwinningen op Slowakije (2-1) en Rusland (3-0) genoeg voor de groepswinst. Ten koste van Engeland wist men een gunstiger traject af te dwingen voor de knock-outfase. Radja Nainggolan zette België op voorsprong in de kwartfinale, maar Wales was vastberaden om geschiedenis te schrijven. Doelpunten van Ashley Williams, Hal Robson-Kanu en Sam Vokes maakten in Lille het verschil: 3-1. In de halve finale bleven de Welshmen voor rust overeind tegen Portugal, maar Cristiano Ronaldo en Nani maakten vervolgens toch het verschil.
WK 2018 en EK 2020
Wales kwalificeerde zich niet voor het WK van 2018. Chris Coleman stapte op als bondscoach, waarna Giggs het stokje overnam. Onder zijn leiding plaatste Wales zich voor het EK van 2020, maar door de coronacrisis werd deze eindronde pas in 2021 afgewerkt. In de tussentijd raakte Giggs in opspraak vanwege vermeende mishandeling. In een groep met Italië, Turkije en Zwitserland eindigde Wales als derde met vier punten. Die prestatie volstond voor het overleven van de groepsfase, maar in de achtste finale bleek Denemarken een maatje te groot: 0-4.
WK 2022: Terug op het wereldtoneel
Het team mocht in 2022 voor de eerste keer sinds de jaren vijftig deelnemen aan het WK in Qatar. Bale nam na het WK van 2022 afscheid als international en beëindigde kort daarna ook zijn voetbalcarrière.
EK 2024 en de toekomst
Zonder de kwaliteiten van Bale probeerde Wales zich nog te plaatsen voor het EK van 2024, maar in de play-offs moest de ploeg buigen voor Polen (na strafschoppen).
Wales tegen Nederland
Sinds de jaren vijftig is Wales actief in de kwalificatiefase voor EK’s en WK’s. Op 14 september 1988 stonden Nederland en Wales voor het eerst tegenover elkaar. In de WK-kwalificatiecyclus won Nederland met 1-0 dankzij een treffer van Ruud Gullit. Het weerzien op 11 oktober 1989 was eveneens spannend, maar opnieuw zegevierde Nederland: 1-2. Nederland boekte op 9 november 1996 de grootste overwinning ooit op Wales: 7-1. Dennis Bergkamp scoorde driemaal in Eindhoven. Tot nu toe zijn er tien officiële wedstrijden tussen beide landen gespeeld, maar Wales heeft nog nooit een positief resultaat behaald. De meest recente wedstrijden vonden plaats in juni 2022.
Lees ook: Wat maakt een voetbalelftal het beste ooit?
Huidige situatie: WK-kwalificatie 2026
Wales is momenteel actief in de kwalificatie voor het WK 2026. De WK kwalificatie bepaalt welke landen gaan deelnemen aan het WK 2026. Aan het WK 2026 zullen 48 landen deelnemen, dat wordt gehouden in Canada, Mexico en de Verenigde Staten. In Europa strijden 54 landen om 16 tickets. De loting voor de Europese WK-kwalificatie vond plaats in december 2024. De WK kwalificatie in Europa start op 21 maart 2025 en loopt tot en met 18 november 2025. Wales speelt op 18 november 2025 tegen Noord-Macedonië in de World Cup Qualification UEFA 2026.
tags: #welsh #voetbalelftal #wk #kwalificatie #europa #wedstrijden