Het volleybal is een teamsport die over de hele wereld gespeeld wordt, zowel op amateurniveau als op professioneel niveau. De sport kent een rijke historie, met hoogtepunten zoals de Olympische Spelen waar teams strijden om de felbegeerde medailles. In dit artikel duiken we in de wereld van het volleybal clubseizoen en bekijken we hoe spelers samenwerken om succes te behalen.
Volleybal op de Olympische Spelen: Een terugblik
De Olympische Spelen zijn een belangrijk podium voor volleyballers. Het volleybal debuteerde in 1964 op de Olympische Spelen in Tokyo, zowel bij de mannen als bij de vrouwen. Nederland heeft in de loop der jaren successen gekend op de Spelen. Wie Nederland en volleybal op de Olympische Spelen zegt, denkt waarschijnlijk meteen aan de gouden medaille van onze Lange Mannen in 1996. De Nederlandse televisiekijkers kozen de zege in Atlanta later zelfs tot Sportmoment van de eeuw. In Barcelona 1992 hadden de Nederlandse mannen ook al zilver gewonnen. In 1992 stond er voor het eerst een Nederlandse vrouwenvolleybalploeg op de Spelen. Daarna volgden deelnames in Atlanta 1996 en Rio 2016. In de Braziliaanse metropool werd de ploeg van Giovanni Guidetti vierde, het beste olympische resultaat voor de Nederlandse volleybalsters.
De Olympische Spelen van Parijs staan alweer voor de deur, met volleybalwedstrijden van 28 juli tot en met 11 augustus.
TeamNL: Een nieuwe generatie staat op
Na een mindere periode was er vorig jaar op het EK ineens de wederopstanding van de volleybalsters van TeamNL. Met het vertrek van een aantal routiniers, zal een nieuwe generatie volleybalsters bij TeamNL de kar moeten gaan trekken. De volleybalsters hebben een drukke sportzomer, met de Volleybal Nations League én het WK in Apeldoorn. Als topvolleyballer heb je maar weinig momenten om je rust te pakken. Ze vertellen over hun rol in de kleedkamer, hun ambitieuze doelstellingen en hun sterke en zwakke punten.
Van VTC Woerden naar VoCASA: Een speler vertelt zijn verhaal
Een mooi voorbeeld van de ontwikkeling van een volleyballer is het verhaal van een speler die begon bij VTC Woerden. Ik ben begonnen met volleybal bij de club VTC Woerden. Hier heb ik het traject volledig gevolgd vanaf de mini’s naar Heren 1. In het voorjaar van 2016 werd ik benaderd door Orion om in Doetinchem te komen spelen. Ik ben bij VoCASA binnengekomen als Passer-Loper. Dit is ook mijn voornaamste positie, momenteel door een blessure van teamgenoot Steffan Hebbink kom ik ook uit op de diagonaal positie.
Lees ook: Code Scheidsrechter Volleybal
In 2016 zat ik als 17/18-jarige in het team van Orion. Ik heb lange tijd veel getraind en weinig wedstrijden gespeeld. Op een gegeven moment heb ik alles op een rijtje gezet. Wil ik wat anders? Het was op mijn leeftijd nog een te grote stap om bij de nummer twee van Nederland speeltijd te claimen. Zowel op volleybalgebied als op mentaal vlak legde ik mezelf veel te veel druk op. In 2017 stapelden zich de problemen op. Ik was mentaal uit mijn ritme door persoonlijke problemen. Mijn oma en opa zijn heel kort na elkaar overleden. Dat heeft mijn wereld destijds op de kop gezet. Het bracht veel in mijn hoofd los, ook van de jaren daarvoor.
Ik verkaste in januari 2018 naar VoCASA, waar op dat moment Gert Veldhuizen de coach was. De keuze om samen bij VoCASA met Gert het op sportief vlak weer op te bouwen, heeft heel goed gewerkt. Langzaam maar zeker heb ik weer wat stapjes naar voren gezet. In december speelden wij tegen mijn oude club Orion. Ik en mijn omgeving merkte, dat ik weer goed in mijn vel zit. Ik speel weer frank en vrij, nu de druk er af is. Het was superleuk om de jongens weer te zien. In het bijzonder Joris Marcelis, destijds mijn concurrent.
De rol van de coach en de teamgeest
Bij VoCASA heb ik meer het gevoel dat ik fouten mag maken. Coach Joost Joosten zegt ook: ‘Je bent zo’n jonge gast. Ga maar vol voor het punt. Als het fout gaat, gaat het fout. Tegen Orion verloren we de derde set nipt en we moesten daarna buigen voor Orion. Toch heb ik het gevoel dat er meer in zat. Het nipte verlies in de derde set was een grote klap en we kwamen daar niet meer van terug. We moeten meer punten binnen halen, want dat doet de concurrentie natuurlijk ook.
Het is een topjaar tot nu toe. VoCASA heeft een hartstikke leuk team. Ik krijg mijn kansen en het gaat lekker. We doen het goed. Persoonlijk zie ik wel waar het schip strandt. Ik sluit een terugkeer in de absolute top niet uit. We denken dat we de kampioenspoule zeker kunnen halen als nummer 7 of 6 in de reguliere competitie. De duels van de komende weken zijn daarin cruciaal.
Meer dan alleen speler: training geven en krachttraining
Bij VoCASA doe ik sinds dit seizoen meer dan alleen zelf volleyballen. Ik ben in de voorbereiding gevraagd of ik het leuk zou vinden een jeugd team training te geven. Dit leek me erg leuk aangezien ik dit eerder ook al met heel veel plezier heb gedaan. Het team dat ik training geef is het jc2 bij VoCASA met een heleboel jonge jongens die heel veel kunnen en willen leren. Daarnaast heb ik vanuit mijn studie tot personal trainer ook een plek gevonden als krachttrainer van VoCASA dames 1. Dit is tot nu toe een top ervaring.
Lees ook: Wanneer pakt Feyenoord de titel?
Voorbeelden en ambities
Mijn voorbeeld is Matt Anderson, speler van het Amerikaanse nationale team. Hij bekleed de diagonaal positie in dat team met grote klasse, maar in het clubseizoen komt hij uit als passer-loper. Dit laat zien hoe veelzijdig een volleyballer kan zijn en hoe spelers zich aanpassen aan de behoeften van het team.
Lees ook: Complete gids voor Duits voetbal kijken
tags: #welke #spelers #spelen #samen #volleybal #clubseizoen