De KNVB Beker, een jaarlijks terugkerend toernooi, staat garant voor memorabele momenten in de Nederlandse voetbalgeschiedenis. Van onverwachte overwinningen van amateurclubs op gevestigde Eredivisie teams tot adembenemende comebacks in de slotminuten, de bekercompetitie heeft door de jaren heen een rijke historie opgebouwd. Dit artikel duikt in de geschiedenis van Vitesse in de KNVB Beker, belicht enkele van de meest opmerkelijke wedstrijden en overwinningen, en beschouwt de impact van het toernooi op de club.
Vitesse's Historische Bekerwinst in 2017
In 2017 schreef Vitesse geschiedenis door ten koste van AZ de eerste KNVB Beker in de historie van de club te winnen. De ESPN DOC 'Schrijvers van Geschiedenis' blikt terug op deze triomf. Een dag voor de bekerfinale reisde Vitesse af naar Noordwijk en overnachtte in het luxe Huis ter Duin. Ricky van Wolfswinkel, de grote man in De Kuip met twee doelpunten, herinnert zich dat de spelers op het hart werd gedrukt op tijd te gaan slapen. Dat advies werd echter in de wind geslagen.
Vitesse heeft de KNVB Beker gewonnen door in de finale AZ met 0-2 te verslaan. Voor het eerst in de clubgeschiedenis greep Vitesse een prijs door in de KNVB Bekerfinale AZ met 0-2 te verslaan. Geschiedenis schrijven. Die twee woorden stonden centraal zondagavond in De Kuip.
AZ begon voortvarend aan het duel. Nauwelijks twee minuten stonden er op de klok of Vitesse kroop al door het oog van de naald. Na een overtreding van Navarone Foor net buiten zijn eigen zestien lag de bal voor Derrick Luckassen op een prima plek. Na een klein kwartier deed Vitesse voor het eerst van zich spreken. Na een voorzet van Milot Rashica was het Nathan die de bal diagonaal inkopte, maar AZ-goalie Tim Krul zag de bal voorlangs vliegen. Gevaarlijker was de kopbal een minuutje later aan de andere kant van het veld van Rens van Eijden uit een corner van Stijn Wuytens, maar ook diens inzet vloog voorlangs.
De grootste kans was voor Wout Weghorst, weer een paar minuten later in een beginfase waarin AZ overduidelijk de bovenliggende partij was. Na een minuut of 25 kwam Vitesse wat beter in de wedstrijd en kwam het duel meer in evenwicht. Kansen leverde het de Arnhemmers evenwel tot de pauze niet op en omdat ook AZ de weg richting Room ineens niet meer wist te vinden, konden beide teams met een 0-0 ruststand de kleedkamers opzoeken.
Lees ook: Alles over KNVB Beker uitzendingen
Na de pauze leek Vitesse de zenuwen iets meer van zich te hebben afgeschut. De eerste kans was dan ook voor de Arnhemmers, maar het schot van Nathan was een simpele prooi voor Krul. In het vervolg golfde het spel op neer, maar ging er teveel fout om de beide doelmannen echt te verontrusten. Dat veranderde in de zeventigste minuut. AZ zette even aan en dat leverde binnen een minuut een drietal goede mogelijkheden op voor de ploeg van John van den Brom, waarvan de kopbal van Van Eijden de grootste was. Terwijl de gedachten voorzichtig naar een verlenging gingen, werd het duel dan eindelijk opengebroken en het was Vitesse die de goal maakte. Uit een voorzet vanaf rechts van Rashica kon Krul de bal ogenschijnlijk simpel uit de lucht plukken, maar de doelman had buiten Ricky van Wolfswinkel gerekend, die als een duveltje uit een doosje bij de eerste paal opdook en de bal voor de graaiende handen van de doelman tegen de touwen knikte.
AZ maakte zich op voor een slotoffensief en offerde verdediger Van Eijden voor een extra spits in de persoon van Fred Friday, maar het doelpunt viel aan de andere kant en weer was het Van Wolfswinkel die de verlossende treffer maakte. De spits kapte Vlaar met rechts uit en stuurde de bal prachtig met links naar de verre hoek, heel Arnhem en omstreken in extase achterlatend.
De Huldiging in Arnhem: Een Overweldigend Volksfeest
Het begin van de huldiging bestond uit een rondrit met een open bus door de binnenstad van Arnhem. Vertrekkend vanaf het Gelredome ging de stoet via de John Frostbrug de stad in om uiteindelijk om 20.00 uur op de Markt aan te komen. Hoewel er zo’n 13.000 mensen verwacht werden, stonden er ruim 20.000 fans de spelers op te wachten. Een enorme drukte, maar wat een feestvreugde!
De spelers van Vitesse werden door het publiek groots onthaald. Vlaggen, sjaals en vuurwerk werden tevoorschijn getoverd om het feest compleet te maken. Een vervelende bijkomstigheid was dat er niet alleen gele rookbommen werden gebruikt, maar ook zwarte. Dat gaf even wat moeilijkheden met ademen doordat het een enorme dikke rook was.
De Weg naar de Finale: Een Terugblik
De KNVB bekerfinale was een langverwachte gebeurtenis voor zowel Vitesse als hun supporters. De weg naar de finale was gevuld met spannende wedstrijden en memorabele momenten. De overwinning op AZ in de finale was de kers op de taart, en bezegelde de eerste grote prijs in de clubgeschiedenis van Vitesse.
Lees ook: Alles over de huldiging van Vitesse na het winnen van de KNVB Beker.
Reacties van Supporters: Tussen Hoop en Vrees
Bij de drie generaties Vitessefans Willem, Wilfred en Bjarke Stokkink heerste er spanning en opwinding. Vier jaar geleden zaten ze nog in een kolkende De Kuip om met eigen ogen te zien hoe Vitesse tegenstander AZ met 2-0 versloeg (of eigenlijk 0-2, maar wat doet het ertoe). Helaas konden de Stokkinks de komende bekerfinale noodgedwongen vanaf de bank bekijken. „Heel jammer dat we niet naar het stadion kunnen”, vond Bjarke (11). Opa Stokkink haalde herinneringen op aan de glorieuze dag vier jaar geleden. De Kuip was met ruim 46.000 toeschouwers tot de nok toe gevuld. Het ene deel van de tribune kleurde rood, terwijl aan de andere kant 'geel-swert' de baas was. „Je hebt nu een heel ander team, een andere trainer en er wordt anders gevoetbald”, analyseerde opa Willem. Miste Weghorst op een haar na het doel en zag Luckassen eveneens namens AZ de bal op de lat uiteenspatten. Aan de andere kant was het wél raak. Na 80 minuten spelen duikt van wolfswinkel op en scoort met het hoofd. De Kuip trilde op zijn grondvesten. „Het is Ricky-van-Wolfswinkelavond!”, schreeuwde de commentator in een poging boven het extatische gejuich van een ontketend Vittesepubliek uit te komen. Iedereen met een Vitessehart stond op de banken. Begrijpelijk, want het was de eerste prijs in de 125-jarige clubgeschiedenis.
Een Kijkje in het Vitesse-Museum
Op de zolder van Willems woning in Ede bevindt zich een klein Vitessemuseum, waar de verhalen vanzelf komen. Talloze shirtjes hangen aan de muur, samen met sjaals van Europese ontmoetingen, vaantjes, krantenknipsels over Theo Bos, Pierre van Hooijdonk, een foto van Edward Sturing en een poster van voormalig topscorer Wilfried Bony. Vanzelfsprekend vinden we tussen de memorabilia het lachende gezicht van Nikos Machlas, de Griek die met 34 doelpunten Europees topscorer werd in 1999.
Verwachtingen voor de Toekomst
„Als we winnen, denk ik dat er wel een volksfeestje losbarst hoor”, verwachtte Wilfred. „Er wordt natuurlijk niets georganiseerd (want corona), dus dat zal spontaan zijn.” Willem voegde toe: „Het is hopen op Bazoer en Tanane. Als die een goede dag hebben, moet je oppassen."
Bekerstunts Waar Vitesse Bij Betrokken Was
De KNVB Beker staat bekend om zijn onvoorspelbaarheid, en Vitesse is zowel slachtoffer als dader geweest van memorabele bekerstunts.
Swift - Vitesse (2017)
Een recent voorbeeld is de uitschakeling van Vitesse door zaterdag hoofdklasser Swift op 17 september 2017. Voor het eerst werd de bekerhouder in de eerste ronde van de KNVB-beker uitgeschakeld door een amateurclub. Na 120 minuten stond het nog 0-0, waarna Swift de strafschoppen beter nam. Bogdan Constantin, de doelman van Swift, werd de held van de avond door een penalty van Alexander Büttner te stoppen.
Lees ook: KNVB Bekerfinale: Vitesse schrijft geschiedenis.
PSV - FC Wageningen (1977)
Hoewel niet direct een Vitesse wedstrijd, wordt de 1-6 overwinning van FC Wageningen op PSV in 1977 gezien als een van de grootste sensaties in de KNVB Beker historie. Dit benadrukt de mogelijkheid voor verrassingen in het bekertoernooi, waar Vitesse zelf ook aan heeft bijgedragen en door is getroffen.
Vitesse en FC Twente: Een Historisch Perspectief
De rivaliteit tussen Vitesse en FC Twente kent een lange geschiedenis, met confrontaties in zowel de Eredivisie als de KNVB Beker. Door de jaren heen hebben deze wedstrijden vaak voor spektakel gezorgd. Hieronder een overzicht van de ontmoetingen tussen Vitesse en FC Twente:
- 22-8-1971: Vitesse - FC Twente 0-1 (Eredivisie)
- 2-1-1972: FC Twente - Vitesse 0-0 (Eredivisie)
- 17-8-1977: Vitesse - FC Twente 1-1 (Eredivisie)
- 8-1-1978: FC Twente - Vitesse 3-1 (Eredivisie)
- 12-11-1978: Vitesse - FC Twente 3-2 (Eredivisie)
- 20-5-1979: FC Twente - Vitesse 2-3 (Eredivisie)
- 11-11-1979: Vitesse - FC Twente 1-3 (Eredivisie)
- 13-4-1980: FC Twente - Vitesse 4-1 (Eredivisie)
- 6-11-1983: Vitesse - FC Twente 1-3 (Eerste Divisie)
- 21-4-1984: FC Twente - Vitesse 5-0 (Eerste Divisie)
- 8-2-1997: FC Twente - Vitesse 0-0 n.v., Vitesse w.n.s. (Amstel Cup)
- 11-3-1998: FC Twente - Vitesse 3-1 (Amstel Cup)
Deze wedstrijden illustreren de competitieve aard van de ontmoetingen tussen beide clubs, met zowel overwinningen als nederlagen voor Vitesse.
Vitesse in de Eerste Decennia van de 20e Eeuw
De Arnhemse Voetbal en Cricketclub Vitesse behoort tot één der oudste Nederlandse voetbalverenigingen. Het werd opgericht op 14 mei 1892 door leerlingen van de HBS en het Gymnasium en is daarmee iets jonger dan bijvoorbeeld het Nijmeegse Quick (1888) en het Apeldoornse Robur et Velocitas (1882). Veelal begonnen deze clubs met het toen populaire cricket, dat toch spoedig overvleugeld werd door voetbal. De oudst bewaard gebleven foto van Vitesse. De cricketspelers staan bij het speelterrein bij IJsclub Arnhem. Staand vanaf links: Cees Piekema, Dé Jonker, Lodewijk de Geer, Hugo Heuvelink, Karel d’Arnaud Gerkens en Barthold de Geer. Gedurende de winter van 1893/1894 speelt Vitesse op een weide binnen de Planten- en Vogeltuin van landgoed Bronbeek. Omdat er een boom in het midden van het veld stond was het spelen van officiële wedstrijden op Bronbeek niet toegestaan. Er was een mooie balans in het gebruik van het terrein. Twee jaar lang speelde Vitesse alleen vriendschappelijke wedstrijden, totdat in 1894/1895 de Gelderse regio van de Nederlandse Voetbal Bond (NVB) van start gaat. Met het spelen van competitievoetbal komt het cricket ten einde. De eerste competitiewedstrijd speelt Vitesse uit tegen Victoria in Vught. Na een ruststand van 0-7 wint Vitesse met 0-17. Doelpunten werden gemaakt door Edmond Dezentjé, Bernard Dezentjé, Willem Hesselink, Deelken en Elie Dezentjé. Het speelveld was op de binnenring van de Arnhemsche IJsbaan.
Clubicoon Willem Hesselink
Willem Hesselink werd geboren op 8 februari 1878 te Arnhem. Met zijn oudere broer Herman behoorde Willem in 1892 tot de groep jonge oprichters van de Arnhemse voetbalclub Vitesse. Tot 1915 kwam hij met onderbrekingen voor het eerste elftal uit. In 1898 speelde hij de met 4-2 verloren wedstrijd om het Nederlands kampioenschap tegen RAP uit Amsterdam. Hij was in deze periode tevens een befaamd atleet en werd nationaal kampioen verspringen en touwtrekken, een olympische sport. Van 1898 tot 1910 had hij met 6.10 meter het nationaal record verspringen in handen. Op de 1500 meter was hij Gelders kampioen. Hesselink herinnerde zich nog goed de eerste wedstrijd, die men als AVC Vitesse tegen Quick Nijmegen ging spelen. “Niemand had nog een bepaalde plaats in het elftal. Aan elk lid werd gevraagd op welke plaats in het elftal hij het liefst zou willen spelen. Ik zelf antwoordde daarop: ‘t kan me niet schelen’, waarop ik natuurlijk op de minst geliefde plaats, linksbuiten, werd geplakt. Willem Hesselink zou uitgroeien tot één van de grootste Vitesse-coryfeeën. Hij werd Vitesse eerste international, en was tot op bijna veertigjarige leeftijd actief voor de vereniging. In 1899 ging Hesselink scheikunde studeren in Leiden. Van 1899 tot 1901 kwam hij daarom uit voor HVV uit Den Haag in de Westelijke 1e klasse. Hiermee werd hij in 1900 en 1901 kampioen van Nederland. Voor de Haagse ploeg scoorde Hesselink 66 doelpunten in 54 duels. 30 december 1900. Het Nederlands elftal voor de wedstrijd tegen de Berliner F.C. Preussen 5-1, gespeeld op het HVV-terrein te Den Haag. Opstelling: Cramer (Ajax Leiden), Mundt (HVV), Van der Linde (RAP, aanvoerder), Carli (HBS), Hartog (RAP), De Stoppelaar (Ajax Leiden), Jhr. Hij speelde éénmalig voor het Bondselftal de voorloper van het Nederlands elftal, op 14 mei 1905 tegen België. Keerde kort terug bij Vitesse, maar verkaste in 1902 wegens studieredenen naar München. Hesselink meldde zich aan bij Bayern München, dat op dat moment nog in een regionale competitie uitkwam. Binnen een jaar was hij naast speler tevens trainer en voorzitter van de vereniging. Onder de driejarige voorzitterschap van Hesselink groeide het ledenaantal enorm. Willem Hesselink overleed te Bennekom op 15 december 1973 op 95-jarige leeftijd.
Vitesse's Vroege Competitie Successen
In 1894 besloot men zich aan te sluiten bij de opgerichte Nederlandsche Voetbal Bond. Men verruilt Bronbeek voor het middenterrein van Klarenbeeks wielerbaan. Wanneer deze wielerbaan in 1898 gesloopt wordt ontstaat er meer ruimte voor het voetbal. Na twee Gelderse kampioenschappen promoveert Vitesse naar de oostelijke eerste klasse voor het seizoen 1896/1897. Het was in Nederland voor het eerst dat er naast de westelijke ook een oostelijke 1e klasse competitie kwam. Het bestond uit slechts drie verenigingen maar het begin is er. 1897. Vitesse in het vroegere blauwwitte tenue. Een jaar later bestaat de 1e klasse uit vijf clubs en haalt Vitesse in 1897/1898 de oostelijke titel binnen. Gekleed in Blauwwitte kleuren van de stad Arnhem, werd kampioen Vitesse uitgenodigd voor het landelijk kampioenschap. Reikhalzend werd er uitgekeken naar de match tegen het roemruchte RAP uit Amsterdam. Vitesse komt zoals verwacht in deze finale tekort, maar verweert zich op het veld van het Utrechtse Hercules kranig. RAP speler Julius Hisgen scoorde 4x en Vitesse speler Hesselink en Villeneuve ieder eenmaal bij een 750 tal toeschouwers.
De Kleuren van Vitesse: Geel en Zwart
Het Vitessebestuur vindt dat de beste club van Gelderland gevestigd in Arnhem, de hoofdstad van de provincie, ook haar kleuren hoort te dragen en veranderd naar een geelzwart tenue. Op 25 november 1900 speelden de Arnhemmers voor de eerste keer in deze kleuren in een competitie wedstrijd tegen Go-Ahead uit Wageningen. Het shirt bestond alleen nog niet uit smalle banen, maar uit zes geel-zwarte blokken. Het bracht die zondagmiddag niet het gehoopte geluk want de partij ging met 1-2 verloren. Zeven jaar later kwam Reinhard Jan Christiaan baron Van Pallandt met het voorstel om nieuwe shirts aan te schaffen. De baron speelde toen al twee jaar in het eerste elftal als veel scorende spits. Hij was afkomstig uit Laag Keppel, waar hij bekend stond als ‘Mijnheer Rein van ’t kasteel’. In zijn familiewapen werden de kleuren geel en zwart ook gebruikt. Die nieuwe shirts wilde hij wel bekostigen, zolang ze opnieuw in geel en zwart werden gemaakt, vooral vanwege zijn eigen familiebanden. Dit bleek later niet de enige reden want de geel-zwarte blokken bleken opeens vervangen door smalle verticale banen in geel en zwart. Dit overeenkomstig de vlag van het geslacht Pallandt. Sindsdien speelt de club in het shirt, zoals we dat nu nog kennen.
Vitesse in de Bekercompetitie aan het Begin van de 20e Eeuw
Het seizoen 1902/1903 leverde Vitesse na vijf jaar een voorlopig laatste kampioenschap op in de Oostelijke eerste klasse. De Arnhemmers pakken al vroeg de titel na een 7-0 overwinning op UD. In de kampioenscompetitie begint Vitesse goed met een overwinning op Volharding, maar het ongenaakbare HVV is opnieuw te sterk voor de rest. In de competitie om de Holdertbeker, de voorloper van de KNVB beker wist Vitesse door te dringen tot de kwartfinale. Waar het tegen de latere finalist HBS met 4-1 moet buigen. De navolgende seizoenen zijn middelmatig en moeten we doorbladeren naar het bekerseizoen 1911/1912 om een aansprekend resultaat tegen te komen. Inmiddels had Vitesse de beschikking gekregen over de geweldige doelman Just Göbel. Hij kwam bij toeval onder de lat terecht. Hij zou uitgroeien tot de beste keeper die Vitesse en ook het Nederlands Elftal tot dan zou dienen.
Clubicoon Just Göbel
Just Göbel werd op 21 november 1891 op Surabaja geboren. Nadat zijn familie naar Arnhem is verhuisd, gaat hij, zestien jaar jong, voetballen bij Vitesse. Hij groeit er uit tot een, letterlijk en figuurlijk, groot keeper, die tussen 1911 en 1919, 21 keer voor het Nederlands elftal speelt. Voetbal is in die tijd een jonge sport en nog volop in ontwikkeling. Zijn postuur leende zich voor het keepersvak. In het seizoen 1909/1910 veroverde hij als 19 jarige tiener een basisplaats bij Vitesse, waar hij uiteindelijk vele wedstrijden voor zou spelen. Göbel had een typische stijl: hij was bepaald geen lijnkeeper, maar kwam ver zijn doel uit en dook voor de voeten van de tegenstander. Deze stijl was even wennen, ook voor het publiek, dat soms zenuwachtig werd van de afstand tussen de keeper en de goal. Als eerste Nederlandse keeper stompt hij de bal niet weg, maar vangt hem. Klemvast! Op 19 maart 1911 speelde hij zijn eerste wedstrijd voor het Nederland elftal. In zijn carrière als international, die liep tot en met 1920, speelde hij 22 interlands. Toen het Nederlands elftal in 1912 een vriendschappelijke wedstrijd met 4-0 van Engeland verloor, kreeg keeper Just Göbel een staande ovatie van het Engelse publiek. In het begin van de twintigste eeuw was het Engels elftal zeer machtig en de wedstrijd was volgens de pers met een andere keeper minstens op 10-0 uitgekomen. Men vermeldde dan ook dat het ‘de eerste maal in de Engelsche voetbalhistorie’ was, dat een vreemdeling zo werd gehuldigd. Just Göbel is dan twintig jaar oud, en zal twee maanden later uitblinken op de Olympische Spelen in Stockholm. Gladjes verloopt zijn voetbal loopbaan niet. Tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn er geen interlands en door een, tijdens zijn medicijn studie, in een laboratorium opgelopen, oogblessure eindigt zijn carrière voortijdig. Just Göbel was een echte sportman. Hij leefde voor zijn sport en trainde ook gericht, iets wat in die tijd niet vanzelfsprekend was. Hij rookte niet en was geheelonthouder. De bescheiden Göbel vond alle eer maar overdreven. Hij voelde zich erg opgelaten als hij na een wedstrijd weer eens op de schouders van het veld werd gedragen. In 1928 werd hij arts en vier jaar later dokter. Hij werd eerste geneesheer van het Amsterdams Kindersanatorium, later Groot Blaricum genoemd en in 1938 vestigde hij zich als huisarts in Arnhem. Pas in 1960 legde Just zijn praktijk neer. Hij overleed op 5 mei 1984 en in 1912 werd de Just Göbel tribune geopend.
De Bekerfinale van 1912
In 1911/1912 haalde Vitesse voor het eerst de finale van het Nederlands bekertoernooi. Op het R.A.P.-terrein in Amsterdam verloren de Arnhemmers met 0-2 van HFC Haarlem.
De Jaren Tussen de Wereldoorlogen
Door de Eerste Wereldoorlog zag de NVB geen mogelijkheid om een normale competitie te organiseren. Daarvoor in de plaats van in klassen werden de clubs voor het seizoen 1914/1915 ingedeeld in groepen uit de directe omgeving. Vitesse werd zoals alle Oostelijke clubs ingedeeld in groep A. Door gebrek aan concurrentie sloot Vitesse met gemak de groep winnend af, waarna het voor het Nederlands kampioenschap twee wedstrijden tegen Sparta, de winnaar van groep B, mocht spelen. Na een 2-1 zege in Arnhem volgde een 4-1 nederlaag in Rotterdam; een beslissingswedstrijd was noodzakelijk. Sparta won op 6 juni 1915 op Amsterdams terrein overtuigend met 3-0, waardoor Vitesse na vijf kampioenschappen ook voor de vijfde maal de Landstitel misliep. De teleurstelling was kennelijk zo groot dat Vitesse een vrijeval maakte en er vijf seizoenen lang tegen degradatie werd gestreden. Even was er een in het seizoen 1920/1921 een opleving met een vierde plaats. Het vervolg in het tijdvak 1921/1922 kwam niet als een verrassing. Het uithangbord van Arnhem, degradeert op 30 april, na 25 jaar op het allerhoogste niveau gespeeld te hebben, uit de eerste klasse. Het is duidelijk dat er wat moest gebeuren. Vitesse gaat op de Engelse tour.
De Gelderse Derby en Terugkeer naar de Top
18 maart 1923: Eerste treffen tussen de Gelderse rivalen. In de tweede klasse aangekomen vinden we het onderlinge treffen. De eerste competitiewedstrijd tussen Vitesse en N.E.C. werd gespeeld op 18 maart 1923 in Nijmegen. Vitesse won die wedstrijd met 1-2 door twee doelpunten van Gerrit Langeler. Een week later vind de return plaats. Op Monnikenhuize is er opnieuw een overwinning voor de Arnhemmers nu met 3-1 door goals van v Dort tweemaal en Keuning. Het kampioenschap van de 2e klasse is nakende. Het Vitesse legioen hoefde niet lang te treuren want na een voorbeeldig jaar won Vitesse in 1922/1923 zowel de titel van de 2e klasse als haar beide promotiewedstrijden tegen Rigtersbleek. Het was mede te danken aan de Engelse trainer Robert William Jefferson dat Vitesse tussen 1924 en 1927 goed meedraaide in de subtop van de eerste klasse. Om in 1927 zelfs de bekerfinale te halen die het echter met 1-3 verloor van VUC.
De Tweede Wereldoorlog
Want tijdens de bezettingsjaren werd in Nederland tot mei 1944 gewoon gevoetbald. Uiteraard had de Duitse bezetting gevolgen voor de club en haar supporters. Geregeld moesten spelers onderduiken en gebruikten de Duitsers de gelegenheid om tijdens wedstrijden de tribunes af te schuimen naar jonge mannen of ex-militairen die niet hadden geluisterd naar de oproep om zich als krijgsgevangene aan te melden. De anti-Joodse maatregelen leidden er in 1941 toe dat Joden geen wedstrijden meer mochten spelen of bezoeken. Het Joodse bestuurslid Happy Mogendorff moest gedurende die jaren onderduiken. Hij bleef echter betrokken bij de club.