De voetbalvereniging SVSSS (Sportvereniging Sint Servatius Sint Sebastiaan) uit Udenhout kent een lange en bewogen geschiedenis, die teruggaat tot het begin van de 20e eeuw. Hoewel de exacte beginjaren soms in nevelen gehuld zijn, is het duidelijk dat voetbal al vroeg een belangrijke rol speelde in de gemeenschap.
Vroege Voetbalactiviteiten in de Regio
Al in 1909 was er in Loon op Zand een voetbalvereniging actief, genaamd VIOS (Voorwaarts In Ons Streven). Dit blijkt uit een artikel in "De Echo van het Zuiden" van 12 december 1909, waarin melding wordt gemaakt van een wedstrijd tussen VIOS en BVD 2 uit Besoyen. De wedstrijd eindigde in een 0-0 gelijkspel en trok veel publiek. VIOS was gevestigd bij de heer W. Wagemakers in de Financiën en had daar een terrein gehuurd van de heer v. I.
De Oprichting van R.K.V.V. Uno Animo
Een belangrijke voorloper van SVSSS was de Rooms-Katholieke Voetbalvereniging Uno Animo (één van geest), opgericht op 1 juli 1926 door kapelaan Van Hoek met een groep van ongeveer 14 jongens. Hoewel er verschillende oprichtingsdata circuleren, wordt 1 juli 1926 als de officiële datum aangehouden, omdat deze vermeld staat in het reglement dat kort na de oprichting is opgesteld. Het eerste bestuur bestond uit Emile den Nieuwenboer (voorzitter), Jasper Schoenmakers (secretaris), Jan Snoeren (vicevoorzitter), Pieter Monsieurs (penningmeester) en Jan van der Velden (commissaris). Ook W. Beerens was een trouwe medewerker van de kapelaan.
De contributie bedroeg in die tijd 10 cent per week voor leden boven de 17 jaar en 5 cent per week voor leden onder de 17 jaar. In het eerste seizoen nam Uno Animo met één elftal deel aan de competitie van de R.K.V.B. district Tilburg. Het jaar daarop kon met twee elftallen gestart worden.
Faciliteiten en Groei in de Vroege Jaren
Het eerste speelveld van Uno Animo was gelegen aan de Gasthuisstraat (nu van Rijckevorselstraat), op het zogenaamde pastoorsterrein. In het begin was er geen afrastering, maar tijdens wedstrijden werd het veld omheind met jute zakken om te voorkomen dat niet-betalende toeschouwers de wedstrijd konden volgen. Later kwamen er een houten afrastering en houten kleedkamers. De opening hiervan werd op 9 oktober 1932 verricht door kapelaan Verbunt.
Lees ook: Passie en Kritiek NAC Breda Ultras
Uno Animo groeide snel en veranderde van speelveld, maar keerde na een jaar terug naar het veld dat lange tijd het hoofdterrein zou blijven. Op 30 juni 1935 werd dit terrein ingezegend door pastoor Schoenmakers.
Successen en Uitdagingen in de Oorlogsjaren
Zondag 30 augustus 1936 werd het 10-jarig bestaan gevierd. Er waren toen drie elftallen die in de competitie speelden, verder één jeugdelftal dat deelnam aan de competitie in de R.K.J.C. Bij het 12½-jarig feest van Uno Animo zorgde de in 1937 opgerichte supportersvereniging voor een extra feestelijk tintje. Ze bood de vereniging een clubvlag aan. Deze dag werd begonnen met een H. Mis en Communie, waarna het ontbijt volgde in het clubhuis bij Wed.
De oorlogsjaren waren een moeilijke tijd voor Uno Animo, net als voor andere verenigingen. De competitie werd op beperkte schaal voortgezet en promotie of degradatie was uitgesloten. Het predikaat van Koninklijk of Rooms-Katholiek werd verboden. Toch werd op 27 juli 1941 het 3e lustrum gevierd, samen met het behaalde kampioenschap van Uno Animo 1 in de klasse 4 van de N.V.B. en de promotie naar de derde klasse van de N.V.B. Tijdens de receptie werden twee medeoprichters gehuldigd, namelijk W. Beerens en M.
Heropbouw en Nieuwe Successen na de Oorlog
In de oorlogsjaren ’40-’45 was het ledental flink uitgedund. Het speelveld leek een akker, de houten omheining en de kleedkamers waren gesloopt en het verdere materiaal was zo goed als onbruikbaar. Met de komst van een gewijzigd bestuur werd Uno Animo nieuw leven ingeblazen. Het eerste probleem was het speelveld, dat meer de aard had van een akker. Gelukkig kon men terecht op een weiland van Klaas Vos (nu bungalowpark). Dit weiland werd verhuurd op voorwaarde dat de eigenaar het recht had er door de week zijn koeien op te laten grazen. De kegelbaan van P. Coomans fungeerde als kleedruimte.
In het seizoen 1948-’49 speelde Uno Animo weer op haar eigen terrein met nieuwe kleedkamers. Het succes bleef niet uit. In datzelfde seizoen werden ze kampioen en promoveerden naar de 3e klasse van de K.N.V.B.
Lees ook: Kleding en benodigdheden Uganda
Jubilea en Internationale Contacten
Het 25-jarig jubileum werd op grootse wijze gevierd in 1951. Daarvoor was zelfs een feestcomité in het leven geroepen. Het ledental groeide en Uno Animo kreeg een tweede speelveld in 1957. Een jaar later werd het nieuwe clubgebouw/kantine met kleedlokalen en douches feestelijk geopend.
In 1962 werd er een veteranenafdeling opgericht voor oudere spelers die graag buiten de competitie een partijtje voetbal wilden blijven spelen. Datzelfde jaar kreeg Uno Animo Engels bezoek van de Erith en Belverdere Football club uit de omgeving van Londen, een van de sterkste amateurteams van Engeland. Er werden wedstrijden gespeeld tegen het eerste elftal en de junioren van Uno Animo.
Sportieve Hoogtepunten en Nieuwe Accommodatie
Op zondag 6 mei 1965 lukte het Uno Animo om te promoveren naar de tweede klasse na een spannende wedstrijd tegen RAC, die door 2500 toeschouwers werd gevolgd. In het seizoen 1966-1967 ontstond de unieke kans om in de eerste klasse te komen, maar in de beslissingswedstrijden werd deze kans echter verloren.
Doordat het ledenaantal drastisch gegroeid was, werd er uitgezien naar een betere accommodatie. Uiteindelijk kreeg Uno Animo de beschikking over een fraai geoutilleerde accommodatie met drie uitstekende velden, een oefenveld met verlichting, kleedgelegenheid en scheidsrechteraccommodatie.
Emancipatie en Verdere Groei
Omdat de emancipatie ook tot de voetbalwereld doordrong, werd er in 1980 met een meisjes/damesafdeling gestart. Ondanks de wisselende prestaties van het eerste elftal dacht men intussen volop aan de viering van het 60-jarig bestaan van de vereniging. Er werd een jubileumcommissie aangesteld. Aangezien het ledental flink was toegenomen, kon dit feest niet plaatsvinden in de kantine. Om de kosten te dekken vond een loterij plaats met als hoofdprijs een auto. Er was een heel afwisselend programma samengesteld zowel op gebied van sport als muziek. En ter afsluiting van de feestweek werd in de feesttent een eucharistieviering gehouden, voorgegaan door pastoor Simons met medewerking van het mannenkoor “St. Cecilia”. Na de H.
Lees ook: Steun het Nederlands Elftal met stijl
Naamswijziging en Sportieve Dieptepunten
In 1986 werden ook de statuten gewijzigd. Doordat het Bisdom Den Bosch het nut niet inzag van een voetbalvereniging met Rooms-Katholiek predicaat, kreeg Uno Animo geen toestemming meer het R.K. In 1987 degradeerde Uno Animo, zodat ze in het seizoen 1988-’89 uitkwam in de eerste klasse van de afdeling Noord Brabant. Dit was echter een dieptepunt, dat men snel te boven kwam. De jaren die volgden waren een aaneenschakeling van degraderen en kampioen worden.
Recentere Ontwikkelingen en Samenwerking
In 1996 werd het 70 jarig jubileum op bescheiden wijze gevierd. Na een jarenlange onderhandeling met de gemeente werd aan het einde van seizoen 1996-1997 begonnen met de vervanging van het trainingsveld en de renovatie van het b-veld. Dat betekende dat Uno Animo na de vervanging beschikte over een zogenaamd Ster-grazo trainingsveld. Het veld werd tevens voorzien van een ondergrondse beregeningsinstallatie en een aangepaste verlichting.
Op 20 juni 1997 werd Nico Schut bij zijn afscheid als voorzitter van Uno Animo in het zonnetje gezet. Na bijna 20 jaar voorzitter te zijn geweest mocht hij bij deze gelegenheid de zilveren speld van de K.N.V.B. in ontvangst nemen. Hij werd opgevolgd door Ad van Oosterwijck.
In het seizoen 1999-2000 werd gestart met de nieuwbouw van de kleedkamers. De eerste steenlegging gebeurde op 3 december 1999 door wethouder Peter Roelen en het oudste nog actieve lid de heer Willy Dingen. Aan het einde van het seizoen 1999-2000 kwam het gebouw gereed.
De Supportersvereniging van SVSSS
De Supportersvereniging van SvSSS is opgericht op 13 september 1975. Op dit moment tellen ze 109 leden welke SvSSS een warm hart toedragen. Het doel van de supportersvereniging is het verlenen van morele steun aan de club SvSSS met in het bijzonder natuurlijk het 1e elftal, maar daarnaast heeft de supportersvereniging ook zeker oog voor de lagere senioren, dames en jeugd van SvSSS. Dit proberen ze te bereiken door o.a. een bijdrage te leveren aan het organiseren van busreizen bij belangrijke uitwedstrijden, sfeeracties rondom de wedstrijden, cadeau ’s voor de kampioenselftallen, jeugdkamp en niet te vergeten een feestje op zijn tijd. Want ook de sfeer binnen de vereniging vinden zij zeker belangrijk. Daarnaast leveren ze ook elk jaar een bijdrage in de vorm van bijvoorbeeld (trainings)materialen of inrichting van de kantine. Het verenigingsjaar van de supportersvereniging loopt van 1 september t/m 31 augustus.
SVSSS Vandaag
SVSSS is een levendige voetbalvereniging met een rijke historie en een sterke binding met de gemeenschap. De club biedt een plek voor jong en oud om te voetballen en plezier te hebben. Met een actieve supportersvereniging en betrokken vrijwilligers is SVSSS klaar voor de toekomst. De recente wedstrijd waarin SVSSS in de 87e minuut de winnende treffer scoorde tegen Olympia’18, laat zien dat de club nog steeds strijdvaardig is en tot het einde blijft knokken voor de overwinning. Trainer Wil Beijer zal zich nu richten op de voorbereiding op de thuiswedstrijd tegen Real Lunet. SVSSS blijft een belangrijke speler in het lokale voetbal landschap.
tags: #SVSSS #voetbal #Udenhout #geschiedenis