Bulgarije, een land in het zuidoosten van Europa, grenzend aan Roemenië, Servië, Noord-Macedonië, Griekenland en Turkije, heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot 45.000 jaar geleden. Naast deze rijke historie en veel natuur, vinden we er ook een enorm potentieel voor geweldige wijnen dankzij een nieuwe generatie zeer getalenteerde wijnmakers. Bulgarije heeft ook een trotse voetbaltraditie, met een nationaal elftal dat zowel onder de vlag van de UEFA als de FIFA actief is. Dit artikel duikt in de geschiedenis van het Bulgaarse nationale voetbalelftal, van de oprichting tot de successen en uitdagingen van de moderne tijd.
De Vroege Jaren en Oprichting van de Voetbalbond
Het Bulgaarse nationale elftal is onderdeel van de Bulgarski Foetbolen S’joez (BFS), de Bulgaarse voetbalbond, die in 1923 werd opgericht. De eerste interland van het nationale team vond plaats op 21 mei 1924 tegen Oostenrijk, een wedstrijd die pijnlijk met 6-0 verloren werd in Wenen. Zeven dagen later mocht men aantreden in de tweede ronde van de Olympische Spelen. In de jaren dertig vonden de eerste WK’s plaats. Als FIFA-lid mocht Bulgarije aantreden in het kwalificatietraject voor de eindronde van 1934, maar in een groep met Hongarije en Oostenrijk speelde men geen rol van betekenis. Na drie opeenvolgende nederlagen besloot de BFS de ploeg zelfs terug te trekken. De Hongaren en de Oostenrijkers waren daardoor al zeker van een WK-ticket, waardoor zij de laatste fase evenmin afmaakten.
In aanloop naar de Tweede Wereldoorlog vond er nog een WK plaats (1938). Tussen 7 november 1937 en 24 april 1938 kreeg Bulgarije de mogelijkheid om zich hiervoor te kwalificeren. In de heenwedstrijd tegen Tsjecho-Slowakije behaalde het team een redelijk resultaat (1-1), maar de return in Praag ging kansloos verloren: 6-0. Bulgarije plaatste zich niet voor de WK’s in de jaren vijftig.
De Eerste Successen en WK-Deelnames in de Jaren '60 en '70
Een ommekeer vond plaats in de jaren zestig. De Lavovete, zoals het Bulgaarse team genoemd wordt, kwalificeerden zich voor het wereldkampioenschap van 1962. In de kwalificatiegroep eindigde men op gelijke hoogte met Frankrijk, waardoor er een beslissingswedstrijd in San Siro (Milaan) nodig was. Dimitr Yakimov schreef geschiedenis door zijn land een WK-ticket te bezorgen.
Op het WK van 1966 kreeg Bulgarije een nieuwe kans om te schitteren. In een groep met Brazilië, Hongarije en Portugal speelde de ploeg opnieuw een bijrol door puntloos onderaan te eindigen. Herkansingen volgden op de WK’s van 1970 en 1974, maar met respectievelijk één en twee gelijke spelen leverde dat evenmin het gewenste succes op.
Lees ook: Nationaal Theatersport Toernooi: een terugblik
De Terugkeer op het Wereldtoneel in 1986
Bulgarije keerde in 1986 terug op het wereldtoneel. Naski Sirakov bezorgde het team een verdienstelijk 1-1 gelijkspel tegen Italië, waardoor een identieke uitslag tegen Zuid-Korea volstond om als nummer drie door te gaan. In de achtste finale bleek men niet in staat om gastheer Mexico te verslaan: 2-0.In 1986 speelde het gros van de internationals nog hoofdzakelijk in de Bulgaarse competitie. De WK-selectie van 1994 gaf een heel ander beeld. Inmiddels speelde meer dan de helft van de internationals buiten Bulgarije, met Hristo Stoichkov als absolute ster. De aanvaller groeide uit tot de beste speler ooit van het land. Niet alleen maakte hij 37 treffers in 83 interlands, maar ook behoorde hij tot de sterrenformatie bij FC Barcelona onder trainer Johan Cruijff.
Het Glorieuze WK van 1994: Een Onvergetelijke Prestatie
Bulgarije begon het WK 1994 met een nederlaag tegen Nigeria (0-3), maar Stoichkov leidde zijn team vervolgens naar de volgende ronde met overwinningen op Griekenland (4-0) en Argentinië (2-0). In de knock-outfase moesten ook Mexico en Duitsland zich gewonnen geven. De Bulgaarse ploeg moest in de halve finale echter buigen voor Italië, waar de troostfinale tegen Zweden kansloos verloren ging.
Deelname aan het EK 1996 en WK 1998
In 1996 mocht Bulgarije voor het eerst deelnemen aan het EK. Stoichkov wist in alle wedstrijden te scoren, maar vier punten bleken niet voldoende in een groep met Frankrijk, Spanje en Roemenië. Twee jaar later keerde het team terug op het WK-podium. Stiekem droomde men van een succesverhaal à la 1994, maar het bleef bij een punt in de openingswedstrijd tegen Paraguay (0-0). Zowel Nigeria als Spanje bleek in het restant van de groepsfase te sterk.
De Jaren Na Stoichkov: Moeizame Kwalificaties en EK 2004
Zonder de steraanvaller wist Bulgarije zich niet te kwalificeren voor het EK van 2000 en het WK van 2002. In 2004 mocht het team zich wel weer meten op het Europese strijdtoneel. Bondscoach Plamen Markov beschikte in Portugal over spelers als Dimitar Berbatov, Martin en Stiliyan Petrov, maar het toernooi groeide uit tot een deceptie.
Bulgarije eindigde in de kwalificatietoernooien voor het WK van 2006, het EK van 2008 en het WK van 2010 telkens als derde. Vooral in de strijd om het EK-ticket maakte het nationale team een prima indruk, maar het Nederlands elftal ging er nipt vandoor met de tweede plaats (één punt verschil). De Bulgaren maakten nog serieus kans op een ticket voor EURO 2021. Men plaatste zich voor de play-offs, maar in de halve finale bleek Hongarije te sterk (1-3). Verder dan een vierde plaats kwam het land echter niet meer in de verschillende kwalificatietoernooien.
Lees ook: De ontwikkeling van rugby in Nederland
Historische Ontmoetingen: Bulgarije tegen Nederland
Sinds de jaren dertig is Bulgarije actief in de kwalificatiefase voor EK’s en WK’s. Op 13 mei 1959 stonden Bulgarije en Nederland voor de eerste keer tegenover elkaar. In een vriendschappelijke wedstrijd trok de Oost-Europeaanse formatie aan het langste eind: 3-2. Een klein jaar later besloten beide landen opnieuw de degens te kruisen voor een oefeninterland. Ditmaal wisten de Oranje-internationals het verschil in eigen voordeel te maken: 4-2.
In de kwalificatiecyclus voor het WK van 1970 volgden twee nieuwe ontmoetingen. Bulgarije verweerde zich kranig door in beide duels overeind te blijven: 2-0 thuis, 1-1 uit. Op het WK van 1974 volgde een nieuw onderonsje. Johan Neeskens wees de oranjehemden de weg door twee strafschoppen te verzilveren, waar Johnny Rep en Theo de Jong de overige doelpunten opeisten (1-4).
In de jaren tachtig stond Nederland - Bulgarije twee keer op het programma. In september 1985 maakte Rob de Wit het enige doelpunt. Een nieuw vriendschappelijk onderonsje vond plaats op 25 mei 1988. Oranje bereidde zich destijds voor op het zo succesvolle EK in Duitsland, maar ondervond in die wedstrijd nog wel wat mankementen.
Na 1988 stonden Nederland en Bulgarije nog vijfmaal tegenover elkaar. Tussen 7 oktober 2006 en 3 september 2017 hielden beide landen elkaar behoorlijk in evenwicht met elk twee overwinningen en één remise. Vooral Matthijs de Ligt en Danny Blind zullen niet graag terugdenken aan de editie van maart 2017. De jonge Ajax-verdediger beleefde een desastreus debuut in Sofia en leidde daarmee een 2-0 nederlaag in.
Het Stadion en de Tenues
Het Vasil Levski Nationaal Stadion is de vaste thuisbasis van het Bulgaarse nationale elftal. JOMA heeft de nieuwe voetbalshirts van het Bulgaarse elftal gepresenteerd, die gedragen worden tijdens kwalificatie- en oefenwedstrijden ter voorbereiding op het EK. Het thuisshirt is geïnspireerd door het legendarische shirt uit 1968, terwijl het uitshirt een klassieke polo kraag heeft in de kleuren van de Bulgaarse vlag.
Lees ook: Alles wat je moet weten over de Red Lions
Huidige Uitdagingen en Toekomstperspectieven
Het Bulgaarse nationale voetbalelftal staat voor de uitdaging om terug te keren naar de successen van het verleden. Met een focus op de ontwikkeling van jonge talenten en een sterke nationale competitie, hoopt Bulgarije weer een rol van betekenis te spelen in het internationale voetbal. De rijke geschiedenis en de passie van de Bulgaarse fans vormen een solide basis voor een veelbelovende toekomst.
tags: #nationaal #voetbalelftal #bulgarije #geschiedenis