De geschiedenis van de Maddy Hoofdklasse, de hoogste hockeycompetitie voor dames in Nederland, is rijk en divers. Dit artikel belicht enkele belangrijke momenten en ontwikkelingen in de geschiedenis van deze competitie.
De Beginjaren en de Groei van de Competitie
Het dameshockey in Nederland heeft een lange traditie, die teruggaat tot het begin van de 20e eeuw. De Hoofdklasse Dames is in de loop der jaren uitgegroeid tot een competitie van hoog niveau, met talentvolle speelsters en een grote aantrekkingskracht.
In de beginjaren was het dameshockey vooral een sport voor de elite, maar geleidelijk aan werd het toegankelijker voor een breder publiek. De competitie groeide gestaag, met steeds meer teams en speelsters.
Belangrijke Momenten en Ontwikkelingen
Door de jaren heen zijn er verschillende belangrijke momenten en ontwikkelingen geweest die de Hoofdklasse Dames hebben gevormd tot wat het nu is.
De Eerste Naamgevende Partner
Een historisch moment was de komst van Livera als eerste naamgevende partner van de Hoofdklasse Hockey Dames. Voorzitter Madeleine Buise van de Hockey Hoofdklasse CV (HHcv) benadrukte dat dit de aantrekkingskracht en de toenemende waarde van het dames tophockey onderstreepte. KNHB-directeur Erik Gerritsen voegde hieraan toe dat Livera zich niet alleen aan de Hoofdklasse Dames verbond, maar ook als Official Supplier aan de KNHB.
Lees ook: Diepgaande Blik op de Korfbalwereld via KZ
De Rol van Sponsoring
De ontwikkeling van sponsoring heeft ook in de sport een enorme vlucht genomen. Het partnership van Livera met de Hoofdklasse Hockey Dames en de KNHB is tot stand gekomen door Eyecons Hockey, een initiatief van televisieproducent Southfields en sportmarketingbureau House of Sports.
De Mediadeal met Eyecons Hockey
De Hoofdklasse-clubs plukken met de sponsorovereenkomst de vruchten van de mediadeal die officieel werd bekrachtigd met mediabedrijf Eyecons Hockey. Eyecons mag voor vijf jaar de media- en marketingrechten voor de Hoofdklasse-clubs exploiteren.
De Betekenis van de Hoofdklasse Dames
De Hoofdklasse Dames is meer dan alleen een competitie. Het is een platform voor talentontwikkeling, een bron van inspiratie voor jonge speelsters en een belangrijk uithangbord voor de hockeysport in Nederland.
De Sociale Band
Carolien Wenderich, Marketing Manager van Livera, stelt: “Hockey is een echte teamsport, de sociale band die de dames hebben gaat vaak verder dan alleen die op het veld."
Voorbeelden van Clubs en Verenigingen
Om een beter beeld te krijgen van de geschiedenis en de diversiteit van het hockey in Nederland, is het interessant om naar enkele specifieke clubs en verenigingen te kijken.
Lees ook: Complete Gids: JO11 District Beker Regels
SVH (Sport Vereniging Halfweg)
Het begon allemaal eind jaren twintig in de vorige eeuw zoals in die tijd met veel voetbalverenigingen begon! Onderling werd er door een groep jongens op een stuk grasland een balletje “getrapt”, o.a. door de jongens van vader Pex. Op een dag kwam vader Pex, die door voetballiefde was gedreven, op het idee om een voetbalvereniging op te gaan richten en vroeg aan zijn jongens of ze dit een goed idee vonden. Met groot enthousiasme werd dit idee ontvangen en zodoende werd op 22 juli 1929 officieel een voetbalvereniging opgericht. Na wat heen en weer gepraat werd er uiteindelijk voor de naam S.V.H. gekozen, wat betekende Sport Vereniging Halfweg. Halfweg Den Haag en Loosduinen, daar lag dus het eerste “speelveldje” aan de Oude Houtweg.
De eerste jaren van S.V.H. groeide de vereniging gestaag, met overwegend voetballers uit het arbeidersmilieu. In die tijd gaven namen als de gebroeders Pex, Leen Bey, Frans Veraar, Jan Abdale en Harrie Boutier S.V.H. Voorzitter Pex was een rustige man met een heldere blik op alle gevallen. Menigmaal moest men hem inschakelen als men binnen S.V.H. er geen oplossing voor wisten. In die tijd dat S.V.H. sukkelde met haar voorzitter nam secretaris Nelis Stapel vele taken waar binnen de vereniging. De club kende in deze periode ook vele problemen maar gelukkig werd er door het bestuur toch altijd weer een oplossing gevonden. Nelis Stapel bouwde al snel een grote naam op binnen S.V.H. Het S.V.H.-veld aan de Houtweg was dus een stuk weiland met een brede greppel erin en de kleedhokken waren ook niet om over naar huis te schrijven, maar toch had dit terrein zijn charmes.
Het 1e elftal van S.V.H. begon in de 3e Klasse van de HVB van het zondagvoetbal maar in drie jaar tijd wist men al de 1e Klasse HVB te bereiken. Het veldje kon zoveel geweld niet doorstaan en ontaardde al snel in een kale hobbelige vlakte, onderhoud kon men natuurlijk niet betalen. In het seizoen 1974-1975 kwam het 1e elftal S.V.H. Van de 26 competitiewedstrijden wist men er slechts 5 in winst om te zetten, speelde S.V.H. 6 gelijk en werd er 15 maal verloren.
Op 22 juli 1979 bestond de Sport Vereniging Halfweg precies 50 jaar. Omdat 22 juli in het “gesloten” seizoen viel vonden de festiviteiten bij aanvang van het seizoen 1979-1980 plaats. Onder aanvoering van Joke Bunnik, de vrouw van voorzitter Ad Bunnik en tevens dochter van oud voorzitter Nelis Stapel, werd er een heel (drie-daags) programma in elkaar gezet dat ervoor moest zorgen dat de viering van het 50-jarig bestaan van S.V.H. voor ieder lid een aardig aspect kreeg. De feestelijkheden begonnen op vrijdag met een grote receptie voor alle leden en genodigden. Het hoogtepunt tijdens deze receptie was de uitreiking door wethouder Piet Vink van de Eremedaille behorend bij de Orde van Oranje Nassau aan ex-voorzitter van S.V.H. Nelis Stapel.
Op 1 februari 1981 werd het nieuwe clubgebouw van SVH en H.T.S.V. opgeleverd. Op woensdag 11 februari 1981 was de officiële opening van het nieuwe complex aan de Erasmusweg. In het seizoen 1983-1984 kon eindelijk weer eens de vlag in top bij S.V.H.1. Op zondag 20 mei 1984 was het dan zover, de beslissingswedstrijd tussen REMO en S.V.H. Voor ruim 700 toeschouwers opende REMO na ruim een half uur voetballen, tegen de verhouding in de score (0-1) door Humphrey Alladin, wat tevens de ruststand werd. In de vierde minuut van de tweede helft viel de gelijkmaker toen Ben Scheelings de 1-1 binnen kopte. Echter in de 87e minuut kopte Ted Helleman, die zijn afscheidswedstrijd speelde, S.V.H. weer op gelijke hoogte (2-2). Zoals gezegd, ver in blessuretijd kopte voorstopper Ben Scheelings S.V.H. Op 13 augustus 1985 kwam op 69-jarige leeftijd Cornelis Stapel (Ome Nelis) te overlijden.
Lees ook: Hockey Hoofdklasse Heren
Eind jaren negentig was er al bekend geworden dat de Haagse voetbalvereniging S.V.H. weg moest van haar huidige locatie aan de Erasmusweg want de gemeente Den Haag had besloten dat er een nieuwe tramverbinding en weg dwars over het complex van S.V.H. moest komen. In het jaar 2000 kreeg S.V.H. eindelijk meer duidelijkheid van de gemeente en kreeg men het complex van de voetbalclub KMD toegewezen. Het waren allemaal mooie plannen maar in tussentijd was er wel een strijd gaande tussen de gemeente Den Haag en de gemeente Wateringen waarvan S.V.H. de dupe van werd. Zolang voetbalclub KMD niet kon verhuizen naar hun toekomstige locatie in Wateringen, moest S.V.H. maar wachten. Al drie jaar lang werd het gebruiksrecht van S.V.H.
Tijdens het seizoen 2001-2002 werd er dan eindelijk een begin gemaakt aan de verbindingsweg van de Dedemsvaartweg naar Wateringse Veld. Begin 2003 begon dan eindelijk de nieuwe werkzaamheden aan het oude KMD-terrein aan de Noordweg, op de grens van het oude en het nieuwe Den Haag. De voetbalvereniging S.V.H. S.V.H. telde in het seizoen 2002-2003 dan ook 250 leden en was met haar nieuwe domicilie enorm in haar sas.
Op zaterdag 19 september 2009 was het dan eindelijk zover. Het 80-jarig jubileum kon bij SVH gevierd worden. Om 13.30 uur werd de dag geopend door een toespraak van voorzitter Mehmet Demirbag, die alle aanwezige verwelkomde. Vervolgens sprak de wethouder van Onderwijs, Jeugdzaken en Sport Sander Dekker. Uit handen van Storcky (mascotte van ADO Den Haag) werd een SVH-voetbal en een karikatuurtekening overhandigd.
Het bestuur van SVH moest aan het einde van dit seizoen nog snel handelen om de technische staf voor de volgende voetbaljaargang rond te krijgen. Het bestuur besloot namelijk om, ondanks een nog doorlopend contract, niet verder te gaan met trainer Wim van Ettinger. Voorzitter Mehmet Demirbag besloot om Mustapha el Melisse aan te stellen als nieuwe trainer en hij werd daarbij geassisteerd door Hennie Koning, die naar de Noordweg overkwam van Hoekpolder. Het bestuur van S.V.H. had voor dit seizoen de ervaren Wil Dorland aangetrokken als Hoofd-Opleiding van S.V.H. Het ging sowieso al uitstekend met de jeugdafdeling want deze was in de afgelopen jaren stormachtig gegroeid.
Per 28 december 2011 trok de Haagse Scheidsrechter Vereniging (HSV) bij S.V.H. aan de Noordweg in. Op het complex van SVH kwam in maart 2012 eindelijk ook verlichting te staan rond het hoofdveld d.m.v. een compleet nieuwe lichtinstallatie. Aan het einde van seizoen 2011-2012 had S.V.H., in nauwe samenwerking met de gemeente Den Haag, politie Haaglanden, Rilekz, het BIT, Koninklijke Marechaussee, Straatcoaches, ROC Mondriaan, Lokale Rolmodellen, Wooncorporaties Vestia, Staedion, Haagwonen en Arcade, het bewonersplatform Wateringse Veld en De Sportbank Het Clubhuis van Oranje gerealiseerd. Op het parkeerterrein van het sportcomplex van SVH en HCWV was Het Clubhuis van Oranje verrezen! Het Clubhuis van Oranje was geopend tijdens de wedstrijden van het Nederlands Elftal.
Begin juni 2014 kregen de besturen van S.V.H. en Hsv Celeritas van hun leden groen licht om plannen voor een gezamenlijke toekomst verder te gaan uitwerken. De clubs vormden hiermee een samenwerkingsverband, zoals dat binnen de reglementen van de KNVB mogelijk is. Beide clubs kozen bewust voor deze geleidelijke weg, om niet onder tijdsdruk allerlei besluiten te moeten nemen. Om beide clubs met elkaar te verbinden was sowieso een flinke klus, en daar nam men dus nog even de tijd voor. Door te kiezen voor een samenwerkingsverband konden de teams van beide verenigingen al onder één naam gaan voetballen in de competitie, en konden zodoende allerlei zaken centraal geregeld worden. Vanaf het seizoen 2014-2015 werden de wedstrijden uitsluitend op het SVH complex aan de Noordweg gespeeld. Hsv Celeritas moest haar complex namelijk per 1 september 2014 verlaten hebben. SVH Celeritas streefde ernaar om een nieuwe vereniging te vormen om dan met ingang van het seizoen 2015-2016 te kunnen gaan starten op een nie…
Spirit
De geschiedenis van Spirit begint op 27 oktober 1945, wanneer een aantal jongeren besluit een voetbalclub op te richten. Een besluit dat overigens niet zomaar kwam. Het idee voor een voetbalclub ontstond, doordat binnen een direkt na de oorlog opgerichte jeugdvereniging ook balspelen werden beoefend, o.a. korfbal. J. A. A. Men zou dus kunnen stellen dat Spirit uit een jeugdvereniging is voortgekomen. Een man die destijds aan de wieg van de pasgeborene stond, is de heer Van Roekel, in die dagen onderwijzer aan de christelijke school in de Kromme.
Al een enkele maal is de naam Spirit gevallen, maar bij de start had men voor de fraaie naam Door Volharding Verkregen ofwel D.V.V. gekozen. De eerste grote opgave was een terrein te vinden waarop gevoetbald zou kunnen worden. Ook hierbij heeft de heer Van Roekel een actieve rol gespeeld, want na besprekingen met de toenmalige burgemeester Van Beeck Calcoen kreeg men de beschikking over een terrein van de firma Van Haaften. Dit terrein was gelegen aan de Zijde, het stuk grond waar, wat een toevalligheid, thans onze onze sponsors Goos Reclamemakers en Autobedrijf D. Spek zijn gevestigd. Na een grote inspanning om het veld speelklaar te krijgen, werd op 20 april 1946 de eerste wedstrijd gespeeld tegen een team uit de Breekade uit Krimpen. In competitieverband werd voor het eerst gespeeld in de competitie 1947/1948. Dit was destijds in de Rotterdamse afdeling van de KNVB omdat in die dagen de afdeling Gouda nog niet voldoende deelnemers had voor een zaterdagcompetitie. De eerste officiele wedstrijd werd gespeeld tegen de vv.
Startte men in 1946 met 24 leden, in 1948 speelde men reeds met twee elftallen in de competitie en was het ledenaantal opgelopen tot 43. Een echte kantine was er nog niet. Een kleedruimte was ingericht door middel van de afscheiding door enkele rietmatten bij "vrouw de Koning". Voor na de wedstrijd stond een kraan, een teil en een emmer klaar, zodat de spelers zich na afloop konden opfrissen. Als enige versnapering waren er koffie en een gevulde koek. Gras stond er nauwelijks op het veld, dus bij droogte zag men letterlijk geen hand voor ogen vanwege de enorme zandverstuivingen die plaatsvonden. Er waren uiteraard nog niet veel mensen met een auto. Bij uitwedstrijden werden de spelers dan ook vervoerd door een vrachtwagen van het transportbedrijf Goudriaan. In 1954 verscheen voor de eerste maal het clubblad onder de naam De Treffer.
Doordat het huren van het veld aan de Zijde telkens aan een zijden draadje hing (het huurcontract was per jaar opzegbaar, en de gemeente kon het dus ieder jaar opzeggen. Bovendien mocht er slechts met dispensatie van de KNVB gespeeld worden). Op 25 juni1956 werd dan ook een verzoek van Spirit behandeld in de gemeenteraad tot de aanleg van een sportveld en een clubgebouw in het nieuwe plan Kerkweg Oost (thans het gebied rondom de Dekkerstraat, Julianastraat en Wilhelminastraat). Na lange tijd niets meer gehoord te hebben werd uiteindelijk in de Raad van 23 februari 1958 met 8 stemmen voor en 3 tegen ingestemd met de aanleg van 1 sportveld (het huidige veld 4) met parkeergelegenheid aan de Dekkerstraat. In dit zelfde besluit werd tevens gesteld dat Spirit zelf voor de bouw van een clubhuis moest zorgen. Op 24 mei 1960 werd de 1e paal geslagen van het clubgebouw door de toenmalige voorzitter, de heer I.C. de Rek. In juni 1970 wordt er een lichtinstallatie opgeleverd rondom het huidige veld 4. Hiermee konden toen ook ’s avonds trainingen gegeven worden.
Ondertussen blijft de vereniging enorm groeien. Met name door het aanstellen van een professionele jeugdtrainer is de jeugdafdeling al snel uit zijn jasje gegroeid. Dit betekent dat men medio jaren ’70 al weer met ruimeproblemen te kampen had. Dit leidde ertoe dat op 24 juni 1977 de gemeenteraad instemde met het verzoek voor een uitbereiding van het sportcomplex met 2 nieuwe velden en een volledig nieuw clubgebouw. Pas op 15 augustus 1978 ging de 1e spa de grond in, waarmee de aanleg van de uitbreiding startte. Het nieuwe clubgebouw en kleedkamers werden weer in eigen hand gehouden. En op 14 februari 1981 kon dan uiteindelijk de eerste paal worden geslagen. Ondertussen kon met medewerking van de Tennisclub gebruik worden gemaakt van hun kleedkamers. U kunt zich de hilarische voorvallen voorstellen wanneer er 22 voetballers over het kleine bruggetje tussen veld 4 en de tennisbanen moesten lopen. Op 24 april 1982 wordt het volledig nieuwe complex geopend door Burgemeester J.G. de Zeeuw, en beschikt Ouderkerk over een zeer modern en representatief sportcomplex. Een maand later beleeft de vereniging iets unieks, namelijk het feit dat alle 4 C-elftallen tegelijk kampioen worden. Onze huidige voorzitter Henk Lammertse maakte destijds deel uit van het C1 elftal.
In 1984 vindt de eerste F-pupillen (tegenwoordig JO7) wedstrijd plaats en wordt gestart met damesvoetbal. De f-jes voetballen nog steeds in grote getale. In 2016 is weer voorzichtig gestart met meisjesvoetbal, en nu, in 2017 hebben we ook weer een senioren dames elftal. Thans voetballen er gelukkig ook vele meisjes gewoon tussen de jongens in gemengde elftallen en in aparte meisjesteams. In juni 2018 heeft zich het 100e meisje als lid aangemeld. De groei van d emeisjesafdeling heeft zich tot op de dag van vandaa gestaag voortgezet. Momenteel zijn er in praktisch iedere leeftijdscategorie en spelen meisjes vanuit de gehele regio Groot-Rotterdam wekelijks hun wedstrijden en trainingen bij Spirit.
Heel veel (onderhoud)werkzaamheden worden uitgevoerd door eigen leden. Iets wat ook weer in andere projecten later terugkomt, zoals de uitbreiding van het aantal kleedkamers 9 t/m 12 en de bouw van de prachtige tribune in 2005. Met de aanleg van het kunstgrasveld in 2003 en een 2e kunstgrasveld in 2013 hebben we momenteel een prachtig complex die met alle clubs in de regio kan wedijveren. In 2017 is het complex uitgebreid met nog eens 5 kleedkamers, een nieuwe verzorgingsruimte en een opslag en winkel voor kleding en spelmaterialen. Veelal wordt ons complex een van de mooiste en gezelligste amateurcomplexen van Nederland genoemd.
De vereniging Spirit heeft altijd de beschikking gehad over een enorme groep vrijwilligers. Hierbij valt te denken aan terreinknechten, bar- en keukenpersoneel, schoonmaakpersoneel, jeugdleiders, trainers, bestuurders, commissieleden, waspersoneel, actiecommissie, noem maar op. Ieder jeugdlid, en dat zijn er nogal wat, kan minimaal 2 maal per week training krijgen. Daarnaast beschikken wij over een Voetbalschool waar bijvoorbeeld techniektraining, ukkenleague (voetbal voor 5 en 6 jarigen), zomerclinics, etc. worden verzorgd.
De Spirit-geschiedenis kenmerkt zich door langzittende bestuurders. De heer I.C. de Rek heeft maar liefst 27 jaar in het bestuur gezeten, van 1950 tot 1977 het jaar waarin hij plotseling overleed, waarvan de laatste 25 jaar als voorzitter. De heer I.C. de Rek is tevens ons allereerste erelid. Het dagelijks bestuur van de vereniging bestaat uit de voorzitter, de secretaris en de penningmeester. J. J. J. M. A. R. H. A. G. J. R. A. I.C. P.G. H. P.G. S. M. P.N. W. H.C. H.C. J.C. J. Th. A.H. R.
De ontwikkeling van sponsoring in de sport heeft ook een enorme vlucht genomen. Zo ook bij Spirit. In de 60’er jaren werd een voorzichtige start gemaakt met wat reclamebordjes langs het hoofdveld, en in 1985 wist men trots te melden dat er maar liefst 30 borden het hoofdeld sierden. In 2018 zijn er naast bijna 200 borden ook shirtsponsors, adverteerders, balsponsors, weblink sponsors, een ondernemersclub OVVS en een Club van 50. Hiermee worden de vele activiteiten en doelstellingen van de vereniging mede mogelijk gemaakt.
Veel jeugdelftallen spelen op een hoog niveau, en ook de senioren spelen al vele jaren op een zeer respectabel niveau. Hoogtepunten van het 1e elftal waren de jaren 1978-1986, waarin men uitkwam in de 2e klasse, het op dat moment een na hoogste amateurniveau (er was nog geen top- en hoofdklasse). Bekende spelers uit die tijd waren Jan de Vrij (vader van huidig Inter Milan en Oranje speler Stefan), Adri Vis, Gert Visser (wie kent hem niet, al vele jaren actief in allerlei functies), Jan de Jong (thans vooral bekend als verantwoordelijke van de baractiviteiten), Rook Vuijk, Gert van de Heul en Rob Butter. Een ander hoogepunt, hoewel zeer kortstondig, was de promotie naar de 1e klasse in 2008, na een jaar eerder ook al naar de 2e klasse te zijn gepromoveerd.
Spirit is een ambitieuze maar vooral gezellige, fatsoenlijke en eerlijke vereniging. Dat was zo de afgelopen 75 jaar, en dat zal het ook de komende 75 jaar zijn. In 2018 werd de Damesvoetbal-tak serieus ontwikkeld. Het bestuur was van mening dat een damesvoetbalafdeling alleen succesvol kan zijn wanneer je het seieus aanpakt. Dat wil zeggen zowel in facilitaire als sportieve zin zal je geen onderscheid moeten maken dus mannen en vrouwen. Dit heeft geleid tot een bijzonder succesvolle ontwikkeling en in het seizoen 2022/2023 kon de 250 dame/meisje als lid worden ingeschreven.
In de periode 2018-2020 is een nieuw jeugdbeleidsplan ontwikkeld, waarbij duidelijk is gekozen voor een combinatie van prestatief en recreatief voetbal. Het prestatieve vraagt niet alleen meer van de spelers/speelsters maar ook van de trainers en begeleiding. Dit nieuwe beleid heeft er voor gezorgd dat vanaf het seizoen zowel de JO19, JO17 als JO15 in de landelijke divisies uitkomen. In het seizoen 2023/2024 is de JO19-1 zelfs kampioen geworden van de Landelijke 2e divsie. Een uniek moment in de geschiedenis van Spirit.
Vanaf het seizoen 1955-1956 speelt Spirit 1 onafgebroken in de KNVB. Een unieke prestatie! Vanaf de oprichting tot het seizoen 1951-1952 speelde Spirit in de GVB. In het seizoen 1951-1952 werd er echter ook een feestje gevierd. Spirit behaalde het afdelingskampioenschap in de eerste klasse van de GVB. Helaas was dit van korte duur. Het volgende seizoen was er een dat volgens de overlevering niet erg succesvol is geweest. Op 7 mei 1955 werd Spirit kampioen van de afdeling Gouda in de wedstrijd Rijnstreek-Spirit (1-4) en promoveerde zo voor de tweede maal naar de 4e klasse van de KNVB. Tot op heden zal Spirit in de KNVB spelen. De eerste competitiewedstrijden in de vierde klasse leverden wedstrijden op tegen ondere andere Zwart-Wit ‘28 en Noordwijk. De ploeg wist zich in dat eerste jaar uitstekend te handhaven. Vanaf het seizoen 1955-1956 tot en met het seizoen 1968-1969 werd onafgebroken in de vierde klasse gespeeld. Spirit eindigde in deze jaren vaak als middenmotor. "Nunspeet bezat zelfs een tribune en speelde met rugnummers, iets wat in Ouderkerk nauwelijks bekend was". Op 16 april 1966 hing het vierde klassersschap aan een zijden draadje. In een wedstrijd tegen de uiteindelijke kampioen UNICUM moest een punt gehaald worden. Op 10 mei 1969 werd Sprit kampioen in de vierde klasse door het resultaat in de wedstrijd MVV'58 tegen Haaften (1-0). Spirit had zelf op 19 april zijn laatste wedstrijd gespeeld eveneens tegen Haaften en met 1-0 verloren. Haaften moest daarna nog tweemaal spelen en kon zelfs voor Spirit eindigen als zij tweemaal zouden winnen. Zij speelden echter eenmaal gelijk en verloren de laatste wedstrijd.
In de derde klasse werd vanaf het seizoen 1969-1970 negen seizoenen lang gespeeld. Aan het einde van het seizoen 1976-1977 hing het derde klasserschapschter aan een zijden draadje. Een beslissingswedstrijd op het terrein van Capelle was nodig en tegen Vlaardingen handhaafde de ploeg zich op het nippertje. Het seizoen hierna promoveerde Spirit onder leiding van trainer Dik van der Burg naar de tweede klasse. Lange tijd had de ploeg de leiding in deze klasse maar moest uiteindelijk het kampioenschap aan Bolnes laten. Omdat er in dat jaar twee promotieplaatsen te verdienen waren, kon Spirit zich toch opmaken voor de tweede klasse. Spirit promoveerde dat jaar met een puntenaantal van 32. Spirit speelde zijn eerste wedstrijd in de tweede klasse in het seizoen 1978-1979 tegen SV'35 en verloor met 2-1. Uiteindelijk eindigde de ploeg als vijfde met 24 punten uit 24 wedstrijden. Een redelijk resultaat in een debutantenrol. Mooie wedstrijden, die nu als klassiekers te boek staan, werden dat jaar gespeeld. Spirit speelde vanaf het seizoen 1978-1979 tot en met het seizoen 1985-1986 in de tweede klasse. Ook in de tweede klasse behaalde Spirit redelijke resultaten. Vanaf het seizoen 1986-1987 acteerde Spirit weer in de derde klasse en in deze jaren zat Spirit toch weer redelijk vaak in de hoogste regionen van de ranglijst. In het seizoen 1989-1990 werden de periodekampioenschappen ingevoerd en in januari 1991 werd Spirit zelfs periodekampioen. Uiteindelijk lukte het in het seizoen 1994-1995 om weer het tweede klasserschap te behalen. Onder leiding van trainer Harry Loerts werd het kampioenschap in de derde klasse binnengehaald. Prachtig om in het jubileumjaar zo'n prestatie neer te zetten. In het seizoen 1995-1996 wist Spirit zich net niet te handhaven in de tweede klasse. In een loodzware klasse degradeerde Spirit na een slechte start en een uitstekende eindsprint uiteindelijk toch. Ondanks goed spel en overwinningen is de realiteit dat Spirit in het seizoen 1996-1997 toch weer uitkomt in de tweede klasse. Er is namelijk een hoofdklasse geintroduceerd in het zaterdagvoetbal. Hierdoor schuiven de ploegen een klasse op. Onder leiding van Ton Wickel werden twee periode- kampioenschappen binnengehaald, maar uiteindelijk werd er niet gepromoveerd. Het tweede en derde elftal wisten wel kampioen te worden en te promoveren. Hierdoor komen er nu twee elftallen uit in de reserve 1e klasse. Het seizoen 1997-1998 werd dus weer doorgebracht in de tweede klasse. De seizoenen 1998-1999 en 1999-2000 verliepen voor Spirit 1 uiterst moeizaam. Veel spelers verlieten Spirit om het hogerop te proberen en zochten hun heil bij onder andere Capelle. In het seizoen 2000-2001 deed Spirit 1 wat vooraf gehoopt was, men promoveerde weer naar de 2e klasse. De eerste twee seizoenen in de 3e Klasse verbleef Spirit in de middenmoot. In het seizoen 2004-2005 had Spirit 1 voor het eerst weer een serieuze kans om terug te keren naar de 2e klasse. Sportlust'46 1 bleek te sterk, maar Spirit 1 eindigde als 2e, waardoor een plaats in de nacompetitie werd afgedwongen. Spirit bereikte daarin de finale, maar moest de overwinning laten aan Jodan Boys 1. Een seizoen later wist Spirit opnieuw een plaats in de nacompetitie te veroveren. Daarin werd het vlak voor de finale onverwacht uitgeschakeld en zo waren deze twee doelpuntrijke seizoenen niet voldoende om te promoveren. Spirit 2 eindigde in het seizoen 2005-2006 na een uitstekend seizoen op de 1e plaats in de Res. 1e Klasse, maar ook DOTO 2 wist evenveel punten te behalen. In de beslissingswedstrijd die daarop volgde werd Spirit 2 geklopt en miste daardoor promotie naar de allerhoogste afdeling voor reserve teams. In het seizoen 2006-2007 doet Spirit het opni…
tags: #maddy #hoofdklasse #geschiedenis