Het Italiaanse voetbalelftal, liefkozend La Squadra Azzurra (het blauwe team) genoemd, vertegenwoordigt Italië in internationale voetbalcompetities. Bekend om zijn rijke geschiedenis, gepassioneerde supporters (tifosi) en traditioneel sterke verdediging, is het team een vaste waarde in de voetbalwereld. De traditionele kleur van het shirt van La Squadra Azzurra is blauw.
De Opkomst van de Serie A
De Serie A, de hoogste voetbalcompetitie in Italië, werd opgericht in 1898. Echter, pas sinds 1929 heeft de Serie A het landelijke karakter zoals we dat nu kennen. Hiervoor was het Italiaanse voetbal onderverdeeld in regionale competities waarvan de kampioenen het uiteindelijk tegen elkaar opnamen in de strijd om het kampioenschap van Italië. Het seizoen van 1929-1930 was het eerste seizoen waarin de beste teams van het land samen in één nationale competitie speelden. Sindsdien is het uitgegroeid tot een van de meest prestigieuze competities ter wereld, en heeft een aanzienlijke bijdrage geleverd aan het internationale voetbal door het ontwikkelen van zowel binnenlandse als internationale talenten. Spelers zoals Paolo Maldini, Roberto Baggio, Alessandro Del Piero en Buffon hebben hun carrières in de Serie A opgebouwd en grote successen behaald op het wereldtoneel.
De competitie bestaat uit 20 teams die elk seizoen twee keer tegen elkaar spelen, één keer thuis en één keer uit, wat resulteert in een totaal van 38 wedstrijden per team per seizoen. Het team dat aan het einde van het seizoen de meeste punten heeft, wordt gekroond tot kampioen van de Serie A en ontvangt de prestigieuze Scudetto. Juventus is de meest succesvolle club in de geschiedenis van de Serie A, met een record aantal titels. Andere prominente clubs die meerdere keren kampioen zijn geworden, zijn onder andere AC Milan, Internazionale (Inter Milan), AS Roma en Napoli. Juventus heeft vooral in de recente decennia de competitie gedomineerd, terwijl AC Milan en Inter Milan een rijke geschiedenis hebben met successen in zowel de binnenlandse competitie als in Europese toernooien.
Serie A in Detail
Elk seizoen strijden twintig Italiaanse topclubs om de felbegeerde Scudetto, de titel voor de landskampioen van Italië. De kampioenstitel in de Serie A wordt vaak de Scudetto genoemd, wat ‘klein schild’ betekent. Hoewel de Serie A pas in 1929 werd opgericht, erkent de competitie ook clubs die voor die tijd tot Italiaans kampioen werden uitgeroepen. Juventus is daardoor met 36 kampioenschappen op hun naam met afstand de succesvolste club in de geschiedenis van de Serie A.
De Serie A bestaat uit twintig teams die in een zogenaamd ‘round-robin format’ tegen elkaar spelen. Elke club speelt in totaal 38 wedstrijden, één keer thuis en één keer uit, tegen elke andere club in de competitie. De competitie begint doorgaans in augustus en eindigt in mei. Een overwinning levert drie punten op, een gelijkspel één punt en een verlies geen punten. Aan het einde van het seizoen wordt het team met de meeste punten gekroond tot kampioen van Italië.
Lees ook: Nederlandse volleybal prestaties
Elk seizoen degraderen de drie laagst geëindigde teams uit de Serie A naar de Serie B, de tweede divisie van het Italiaanse voetbal. Hun plaatsen in de Serie A worden ingenomen door drie nieuwe teams uit de Serie B. De promotie- en degradatieregeling zorgt ervoor dat er elk jaar nieuwe teams in de Serie A uitkomen, wat de competitie fris en vermakelijk houdt. Zo krijgen ambitieuze clubs uit de Serie B de kans om (weer) op het hoogste niveau te spelen, terwijl de Serie A-teams scherp moeten blijven om hun plaats te behouden.
De top vier teams van de Serie A plaatsen zich direct voor de competitiefase van de Champions League. Het team dat als vijfde eindigt, kwalificeert zich voor de competitiefase van de Europa League. Ook via de Italiaanse bekercompetitie is er een Europees ticket te verdienen. De winnaar van de Coppa Italia kwalificeert zich direct voor de competitiefase van de Europa League. Als de bekerwinnaar zich ook al via de Serie A heeft gekwalificeerd voor een Europese competitie, gaat dit ticket naar het hoogst geplaatste team op de ranglijst dat zich nog niet gekwalificeerd heeft.
Memorabele Momenten en Topduels
Een van de meest gedenkwaardige seizoenen in de Serie A-geschiedenis was 1991-92, toen AC Milan ongeslagen kampioen werd.
Gedurende het seizoen kunnen fans en neutrale kijkers genieten van meerdere derby’s. Denk aan de Derby d'Italia tussen grootmachten Juventus en Inter Milan. Of de Derby della Capitale tussen de twee Romeinse topclubs AS Roma en Lazio. En dan is er nog de Derby della Madonnina tussen stad- en stadiongenoten Inter Milan en AC Milan.
Recente Ontwikkelingen
De ‘Oude Dame’ Juventus domineerde járen de Italiaanse voetbalcompetitie Serie A. Maar nu zijn Inter, Napoli, Atalanta en AC Milan waardige tegenstanders. Zo werd Napoli vorig seizoen bijvoorbeeld kampioen!
Lees ook: Van Campanilismo naar de Serie A: een terugblik
Echter, recentelijk heeft het Italiaanse team ook tegenslagen gekend, zoals de kansloze nederlaag tegen Noorwegen in de WK-kwalificatie. Met één nederlaag is er in principe nog niet veel aan de hand voor Italië, maar een klap was het wel voor de viervoudig wereldkampioen die de laatste twee WK's al miste. Het zal toch niet weer?
Italiaanse Triomfen op het Wereldtoneel: Het WK 2006
In 2006 maakte Italië zich op voor het WK voetbal. Gli azzurri deden voor de zestiende keer mee en zouden er ook weer alles aan doen om die felbegeerde cup te bemachtigen. Dit deden ze al eerder; in 1934, 1938 en 1982 waren de Italianen de besten van de wereld. Ondanks het feit dat het team, gecoacht door Marcello Lippi, zich als groepswinnaar wist te plaatsen, stonden gli azzurri slechts op de 13e plaats op de Fifa ranking.
De Weg naar de Finale
Het wedstrijdschema van Italië tijdens het WK 2006 zag er als volgt uit:
- Italië - Ghana (12-06-2006, Hannover): 2-0
- Italië - USA (17-06-2006, Kaiserlautern): 1-1
- Italië - Tsjechië (22-06-2006, Hamburg): 2-0
- Achtste finale: Italië - Australië (26-06-2006, Kaiserslautern): 1-0
- Kwartfinale: Italië - Oekraïne (30-06-2006, Hamburg): 3-0
- Halve finale: Italië - Duitsland (04-07-2006, Dortmund): 2-0
De halve finale tegen Duitsland was een memorabele wedstrijd. Grosso in de 119e en Del Piero in de 121e minuut brachten Italië naar de finale!!! Totti bracht Italië naar de kwart finale!
De Finale: Italië - Frankrijk (08-07-2006, Berlijn)
Italië kroonde zich tot campione!
Lees ook: Lees het artikel over WK Kwalificatie
Italiaanse EK Optredens: Een Terugblik op 2004
Hoewel het EK 2004 niet de triomf bracht waarop gehoopt werd, biedt het wel een interessant inzicht in de ups en downs van het Italiaanse voetbal.
De Selectie
De Italiaanse EK 2004 selectie bestond uit:
- Doel: Gianluigi Buffon, Francesco Toldo, Angelo Peruzzi
- Verdediging: Marco Materazzi, Christian Panucci, Fabio Cannavaro, Alessandro Nesta, Gianluca Zambrotta, Massimo Oddo, Giuseppe Favalli, Matteo Ferrari
- Middenveld: Stefano Fiore, Mauro Camoranesi, Simone Perrotta, Christiano Zanetti, Gennaro Gattuso, Andrea Pirlo
- Aanval: Francesco Totti, Christian Vieri, Alessandro Del Piero, Bernardo Corradi, Marco Di Vaio, Antonio Cassano
Trainer was Giovanni Trapattoni, en Francesco Totti werd gezien als de sterspeler.
De Wedstrijden
Italië speelde in de groepsfase tegen Denemarken, Zweden en Bulgarije.
Italië - Denemarken (14-06-2004): 0-0
De opstelling van Italië tegen Denemarken was: Gianluigi Buffon, Christian Panucci, Fabio Cannavaro, Alessandro Nesta, Gianluca Zambrotta, Christiano Zanetti, Simone Perrotta, Mauro Camoranesi, Francesco Totti, Christian Vieri, Alessandro Del Piero.
Italië, één van de grote favorieten voor de Europese titel heeft in de eerste wedstrijd bepaald niet kunnen overtuigen. De angstig, rommelig en zeer verdedigend voetballende Italianen mochten blij zijn met het tegen Denemarken behaalde punt in een doelpuntloos gelijkspel. De gouden driehoek Totti, Vieri en Del Piero waar vooraf veel van werd verwacht, was nagenoeg onzichtbaar tegen de Danesi.
Italië - Zweden (18-06-2004): 1-1
De opstelling van Italië tegen Zweden was: Gianluigi Buffon, Christian Panucci, Fabio Cannavaro, Alessandro Nesta, Gianluca Zambrotta, Gennaro Gattuso, Simone Perrotta, Antonio Cassano, Andrea Pirlo, Christian Vieri, Alessandro Del Piero.
Na de slappe openingswedstrijd van Italië op het EK 2004, toonde Italië zich in de tweede wedstrijd van een hele andere kant. Trainer Trapattoni had, deels gedwongen, het hele middenveld op de schop gegooid. De middenvelders Zanetti, Camoranesi en Totti hadden plaatsgemaakt voor Pirlo, Gattuso en Cassano. Dit zorgde voor een andere veldbezetting en daardoor een veel beter voetballend Italië. Italië voetbalde fris en was heer en meester tegen de Zweden, die in hun eerste wedstrijd nog zoveel indruk hadden gemaakt tegen Bulgarije.
Italië - Bulgarije (22-06-2004): 2-1
De opstelling van Italië tegen Bulgarije was: Gianluigi Buffon, Christian Panucci, Marco Materazzi, Alessandro Nesta, Gianluca Zambrotta, Stefano Fiore, Simone Perrotta, Antonio Cassano, Andrea Pirlo, Bernardo Corradi, Alessandro Del Piero.
Voor titelkandidaat Italië zit het Europees Kampioenschap er definitief op. Een moeizame overwinning op het lelijke eendje in de poule, Bulgarije, bleek achteraf niet genoeg voor plaatsing voor de volgende ronde. Dit vanwege het 2-2 gelijkspel in de gelijktijdig gespeelde wedstrijd van Zweden tegen Denemarken.
Het EK2004 was over, finito, voorbij. Ciao Italia, ciao Trap…
Omkoopschandalen: Een Schaduw over het Italiaanse Voetbal
Vlak voor het begin van het Europees Kampioenschap voetbal in Polen en Oekraïne is het Italiaanse voetbal verstrikt geraakt in een omkoopschandaal. Enkele spelers, waaronder de nationale keeper Gianluigi Buffon, worden verdacht van wedstrijdfraude.
Vanaf 1946 bestond er in Italië slechts één enkele manier om te wedden op de uitslag van voetbalwedstrijden. De ‘Totalcio’ was een door de staat georganiseerde voetbalpoule, waarbij de deelnemers de uitslag van minstens twaalf wedstrijden goed moesten voorspellen voordat ze überhaupt geld konden winnen. In het illegale circuit ontstond daarom al snel een ander systeem, de ‘Totonero’, waar wel gewoon op enkele wedstrijden gewed kon worden.
Het waren uiteindelijk twee Romeinse zakenlieden - de groentehandelaar Massimo Cruciano (32) en de ondernemer Alvaro Trinca (45) - die het Italiaanse voetbalschandaal op touw zouden zetten. Trinca bezat namelijk een restaurant in Rome dat niet alleen bekend stond omdat het ‘bevroren vis kon laten smaken als vers’, maar ook omdat de spelers van Lazio Roma er graag dineerden. Op een avond benaderden Trinca en Cruciano de ploeg dan ook met het voorstel om een aantal wedstrijden opzettelijk in een gelijkspel te laten eindigen.
Op papier leek het plan van Cruciano en Trinca zeer eenvoudig uit te voeren, maar in de praktijk bleek dat anders. Hun eerste poging tot wedstrijdfraude, een vriendschappelijk potje tussen Lazio en Palermo in 1979, mislukte omdat Lazio het vliegtuig miste. Ook een tweede partij tussen Taranto en Palermo later dat jaar kreeg niet de gewenste uitslag. Een aantal spelers weigerde deel te nemen aan de samenzwering en de uit-ploeg won de wedstrijd, ondanks fanatieke pogingen van één Palermo-verdediger om in de tweede helft een penalty voor Taranto te veroorzaken.
In februari 1980 ging het echter alsnog mis met de intriges van Cruciano en Trinca. Vijftien minuten voor tijd scoorde Bologna-spits Giuseppe Savoldi de winnende goal in de wedstrijd tegen Avellino, waardoor ook deze pot niet eindigde in een gelijkspel. Na het laatste fluitsignaal werd Savoldi door zijn teamgenoten uitgescholden voor een ‘idioot’, maar hier hadden Cruciano en Trinca weinig meer aan. Om te voorkomen dat de woedende boekhouders hun dreigementen waar konden maken, gaven Cruciano en Trinca zichzelf aan bij de Italiaanse politie.
Op 23 maart werden vervolgens 11 spelers en clubofficials van verscheidene clubs in Italië, waaronder Milan en Palermo, gearresteerd. Dit gebeurde in de kleedkamers tijdens de rust van een aantal voetbalwedstrijden, om zo te voorkomen dat de spelers kans hadden om hun alibi’s af te stemmen.
Ook in de aanloop naar het EK van 2012 is het Italiaanse voetbal weer verstrikt geraakt in een omkoopschandaal. Onder andere de keeper van Azzuri, Gianluigi Buffon, wordt verdacht van betrokkenheid bij een samenzwering vanwege een miljoenentransactie naar een tabakszaak in Parma. De bondscoach van het Italiaans elftal, Cesare Prandelli, overweegt nu zelfs om helemaal niet meer deel te nemen aan het EK.
Controverses en Anekdotes
In 1929 won Oostenrijk van Italië een voetbalwedstrijd. In 1969 was er een heuse Voetbaloorlog. Na een serie wedstrijden tussen Honduras en El Salvador brak een gewapend conflict uit. Italië en Oostenrijk kwamen al in 1929 dichtbij zo’n voetbaloorlog - een jaar vóór het eerste WK voetbal! De Italiaanse dictator Mussolini beschouwde sport namelijk als propaganda van het fascisme. Dat elf zwarthemden in 1929 verloren van Oostenrijk was daarom voor Mussolini een politiek delict. In een fascistisch dagblad uit Rome stond dat de Oostenrijkers ‘een hoop gemeene homosexueelen’ waren. In die stemming organiseerde Italië in 1934 het WK voetbal. Ook Nederland deed aan dit WK mee, maar trok zich niet zo veel aan van al die politiek rond het voetbal. Na één wedstrijd waren die goede stemming en de Hollanders verdwenen vanwege een nederlaag tegen Zwitserland. Mussolini regelde ondertussen dat Italië de WK-finale zou winnen. Na wat gedoe achter de schermen werd hiervoor een scheidsrechter aangewezen die niet al te streng zou fluiten tegen de Italianen.
tags: #italie #voetbal #elftal #geschiedenis