H.S.V. DUNO, officieel opgericht op 24 november 1923, is een Haagse voetbalvereniging met een lange en bewogen geschiedenis. De club is gevestigd aan de Mgr. Nolenslaan en beschikt over twee prachtige kunstgrasvelden waarop altijd gevoetbald kan worden. De geschiedenis van DUNO gaat echter verder terug dan 1923, naar een vereniging met de naam TOGO, wat stond voor "Tot Ons Genoegen Opgericht".
Van TOGO naar DUNO: Een turbulente start
Blijkbaar was het genoegen bij TOGO niet groot genoeg, want een zestiental jonge heren was het niet eens met de gang van zaken en besloot zelfstandig verder te gaan onder de naam Duinoord. Later werd deze naam aangepast, omdat er al een vereniging met dezelfde naam bestond. DUNO paste dus al vroeg een vorm van "turbotaal" toe, door letters weg te laten, wat bijdroeg aan de snelle ontwikkeling van de club.
In het seizoen 1924-1925 nam DUNO deel aan zowel de H.V.B. (Haagsche Voetbal Bond) als de H.K.B. (Haagsche Korfbal Bond). In september 1925 stond de club voor een cruciale beslissing: stoppen of doorgaan? Pa Nieuwenhuyssen, later Erelid en Erevoorzitter, redde de club van ontbinding. Een jaar later trad DUNO weer toe tot de H.V.B., met de korfbalafdeling nog steeds actief in de H.K.B. In het seizoen 1926-1927 werd DUNO lid van de H.V.B. na een mooie prestatie van het eerste elftal in de H.V.B.-bekerwedstrijden.
Groei en bloei in de beginjaren
DUNO was een van de eerste verenigingen in Den Haag met een jeugdafdeling. H.S.V. DUNO groeide en bloeide, en het ledenaantal nam gestaag toe. In 1930 speelde DUNO 1 nog steeds in de 2e Klasse Haagsch. Pa Nieuwenhuysen legde in dat jaar ook de voorzittershamer neer, na vele jaren van toewijding en opoffering.
In het seizoen 1931-1932 werd het 1e elftal kampioen van de 2e Klasse HVB, en het seizoen daarop volgde een kampioenschap in de 1e Klasse H.V.B. De club floreerde en groeide gestaag. In 1934 stelde voorzitter Wiersma zijn functie ter beschikking, omdat een deel van de leden het niet eens was met zijn manier van leidinggeven. De heer v.d. Waart werd vervolgens tot nieuwe voorzitter gekozen. Wiersma had echter veel nuttig werk voor DUNO verricht.
Lees ook: Informatie over het Regio Voetbal Toernooi
Op 17 mei 1936 speelde DUNO een beslissingswedstrijd tegen Alphia op het veld van EDO in Haarlem. Hoewel DUNO sterker was en kans na kans kreeg, werd er verloren.
De Tweede Wereldoorlog en herstel
Tijdens de Tweede Wereldoorlog kende H.s.v. DUNO ook moeilijke tijden. Toen men in 1945 terugkeerde naar het complex, was alles verdwenen. Voorzitter Henk Roos verzamelde de actieve leden, en gezamenlijk pakte men de draad weer op. DUNO kreeg onderdak op de sportvelden aan de Fruitweg. Het sportpark "Ockenburgh" werd hersteld, en voorzitter Wiersma zette zich in om DUNO terug te krijgen waar het was gegroeid.
Het nieuwe "Ockenburgh" bracht echter niet wat men ervan verwachtte. De perspectieven van een belangenvereniging leken gunstig, maar dit veranderde toen de Haagsche Stichting voor Lichamelijke Oefening de uurverhuur instelde.
Een kraamkamer van talent
H.S.V. ‘DUNO verkreeg een merkwaardige reputatie als leverancier van goede voetballers’, meldde een verslaggever in de Haagsche Courant van dinsdag 17 november 1953. Hij noemde als voorbeelden Joop Walhain, Bob Stam, Daaf Westhoven en Joek Brandes. Bob Stam bereikte zelfs het Nederlands elftal, hoewel hij toen niet meer voor DUNO speelde. Ook een aantal DUNO-dames, zoals Monique de Groot-Mars en Sandra van Zijl, wisten het zo ver te schoppen.
DUNO was een van de eerste Haagse voetbalclubs die begon met junioren-elftallen. De jeugdopleiding leverde talenten op die hun weg vonden naar hoger spelende amateurclubs en soms zelfs het betaalde voetbal. Het DUNO-terrein is in de loop der jaren een kraamkamer van voetbaltalenten gebleken. De jeugdafdeling is nog steeds vermaard in de regio Haaglanden en daarbuiten. De internationale jeugdtoernooien die DUNO in het verleden organiseerde, waren bekend tot ver over de landsgrenzen. Clubs als Ajax, Feyenoord, PSV, ADO Den Haag, Anderlecht en Wolverhampton Wanderers namen hieraan deel.
Lees ook: Voetbaltoernooi Leuven: Details
Zaterdag- en zondagafdeling
DUNO is van oorsprong een zondag-vereniging, maar kort na de Tweede Wereldoorlog werd een zaterdagafdeling opgericht. In 1982 bereikte DUNO onder leiding van trainer Ton Beije zelfs de tweede klasse. In een spannende nacompetitie werden ARC (1-2) en ’s-Gravenzandse VV (3-1) verslagen. Gezien het feit dat er in die tijd nog geen hoofdklassen op zaterdag bestonden, geeft dit het niveau van DUNO in die jaren goed weer.
De competitiestart van DUNO 1 was veelbelovend. Het 1e elftal, onder leiding van trainer Ton Beije, was 20 wedstrijden lang in de top 4 van het klassement terug te vinden. Het vierde jaar in de 2e Klasse KNVB, onder leiding van trainer Wim de Jong, was zeer succesvol. DUNO eindigde achter kampioen Vitesse Delft op een 2e plaats in de 2e Klasse B met 29 punten uit 22 wedstrijden en had een doelsaldo van 33-25. DUNO kreeg nog een tweede kans om te promoveren naar de 3e Klasse via de na-competitie, maar Blauw Zwart was daarin twee maal te sterk.
De zondagafdeling van DUNO draaide ook een uitstekend seizoen. Het 1e elftal miste op een haar na de felbegeerde periodetitel en kon, in het zicht van de haven, de sprong naar de 4e Klasse nog niet maken. Het 2e elftal, getraind door Michael Walther, promoveerde naar de reserve 4e Klasse, terwijl de Dames 1, onder leiding van Pierre Schultz, ook dit seizoen trainer was en de A-selectie o.a. Na al enkele seizoenen achter het net te hebben gevist, wist het eerste zaterdag-elftal van DUNO dit seizoen wel promotie naar de 3e Klasse te bewerkstelligen. Door een constant seizoen te draaien met weinig puntverlies tegen "mindere" tegenstanders resulteerde uiteindelijk in een 2e plaats in de competitie, waarin DWO ongenaakbaar als eerste eindigde. Deze 2e plaats gaf n.l. ook automatisch promotie naar de 3e Klasse aan. Na 20 jaar wachten promoveerde DUNO 1 eindelijk weer eens. Ook het eerste zondagteam van DUNO had er een prima seizoen opzitten. Ook bij de dames van DUNO ging het enorm goed. In twee jaar tijd klom men van de 4e- naar de 2e Klasse.
Maatschappelijke betrokkenheid en vernieuwing
Hsv DUNO had met haar huidige 450 leden een grote binding met de omliggende wijken. Zowel de sportvelden als het clubhuis werden voor meerder doeleinden ingezet. De accommodatie was inmiddels 40-jaar oud en was gezien de slechte staat van onderhoud hoognodig aan vervanging toe. Het bestuur van DUNO zag in de noodzakelijke vernieuwing een kans om de belangrijke maatschappelijke rol van de vereniging uit te breiden. In verband met het ontbreken van financiële draagkracht ging Hsv DUNO op zoek naar een sociaal betrokken partner.
Als promovendus speelde DUNO 1 zich dit seizoen naar een verdienstelijke 5e plaats met 36 punten uit 22 wedstrijden. In de Amstel Cup verloor DUNO in de 3e ronde van JAC met 1-3 en voor de Haagsche Courant Cup werd het team van Pierre Schultz in de 4e ronde uitgeschakeld door S.O.A.
Lees ook: Het Rood-Wit Voetbal Toernooi in Detail
Op de nieuwjaarsreceptie van 2004 werden door het bestuur met trots de nieuwbouwplannen van het complex aan de Nolenslaan gepresenteerd. In het seizoen 2006/2007 werd DUNO onder leiding van trainer Jan Linkerhof glorieus winnaar van de nacompetitie door in de finale Be Fair te verslaan. Door samenwerking tussen de gemeente Den Haag, woningcorporatie Staedion en voetbalvereniging DUNO werd in de Haagse vruchtenbuurt het totaal nieuwe complex tot stand gebracht. Er was een multifunctioneel sportgebouw neergezet, waarin o.a. DUNO en de Haagse bloedbank Sanquin, voorheen gevestigd in ziekenhuis Leyenburg, onderdak vonden. Op 27 juli 2007 kon DUNO haar nieuwe clubhuis betrekken, en op 18 augustus 2007 was het kunstgrasveld klaar.
Op zaterdag 25 april 2009 bereikte DUNO een mijlpaal in de clubgeschiedenis. Het was een mooie dag met vele honderden toeschouwers, een vliegtuigje met reclamestreep, spandoeken, vuurwerk en winst van DUNO 1 op Valken'68 (5-1) en DUNO 2 op Katwijk (3-0). Op 25 april 2009 was er weer reden voor een feest. In een nooit voor mogelijk gehouden eindspurt slaagt DUNO 1 er in kampioen te worden van de 4e klasse B. Het team van trainer Benjamin van der Zwan keert zo volkomen onverwacht terug in de 3e klasse. Op 26 mei 2018 wordt DUNO kampioen van de vierde klasse B na een 6-1 zege op SV Madestein.
Identiteit en toekomst
DUNO wil het verleden niet vergeten en speelt daarom nog altijd in het klassieke groen-zwarte tenue, zij het in een gemoderniseerde versie. De club hecht nog steeds veel waarde aan normen, waarden en omgangsvormen. DUNO heeft echter niet alleen oog voor het verleden, maar is ook gericht op de toekomst. De club staat open voor nieuwe ontwikkelingen en mag zich zelfs een trendsetter noemen.
DUNO zal op voetbalgebied nooit tot de top gaan behoren, omdat het niet aan spelers betaalt en niet alleen naar het eerste elftal kijkt. Ieder lid is belangrijk en moet het naar zijn of haar zin hebben. Voetbal is het belangrijkst, maar een goede sfeer is ook essentieel. Een toekomstige hoofdklasser is DUNO dus niet, maar de club blijft zich ontwikkelen.
tags: #hwd #voetbal #toernooi #geschiedenis