Voetbalvereniging Door Spel Vóórwaarts '61, beter bekend als DSV'61, is een voetbalclub uit Doornspijk met een rijke en bewogen geschiedenis. Van de oprichting in een lagere school tot de huidige status als een gevestigde naam in de regio, DSV'61 heeft een opmerkelijke reis afgelegd. Dit artikel duikt in de geschiedenis van de club, belicht belangrijke momenten, successen en uitdagingen, en schetst een beeld van de vereniging door de jaren heen.
De oprichting en beginjaren
De kiem voor DSV'61 werd gelegd in de lokale gemeenschap van Doornspijk. Op 22 maart 1957 nam gymnastiekvereniging ‘Excelsior’ het initiatief tot de oprichting van een afdeling zaterdagvoetbal. Er hadden zich op dat moment al 45 leden aangemeld. Op 4 april 1957 werd in het C.J.M.V. gebouw ‘Gedenk het Woord’ aan de Dorpsstraat de 1e ledenvergadering gehouden. Er werd een bestuur gevormd dat bestond uit de heren J. de Wit (voorzitter), J. Stomphorst (secretaris), A. Drok, korte tijd later opgevolgd door G.W. van Noorel (penningmeester), J. van der Maten, B. van Veen en A. Het aantal leden passeerde al snel de 80, in het 1e seizoen namen 2 senioren- en 3 juniorenelftallen deel aan de competitie. De elftalcommissie bestond uit de heren A.H. Tijmes, W. van der Vrugt en W.S. Eilander. De thuiswedstrijden werden gespeeld op het Van Meurspark, waar ook de v.v. Heerde haar wedstrijden speelde. De jeugdelftallen speelden hun wedstrijden op een veld (weiland) van mr. Bosch op Molenbeek. De bestuursvergaderingen werden gehouden in de koffiekamer van hotel Hunze. De contributie per maand werd vastgesteld op f. 1,- voor senioren en f.
Voordat DSV op 21 april 1961 officieel werd opgericht werd in Doornspijk soms wel in clubverband gevoetbald. Met deze voorgeschiedenis waren de verwachtingen in 1961 dan ook niet al te hooggespannen. Dit keer was het wel goed raak. Initiatiefnemer was Eibert van ’t Goor, die in zijn horlogezaak een affiche had opgehangen dat leden zich konden aanmelden voor een op te richten voetbalvereniging. De belangstelling van jong en oud was groot en tijdens de oprichtingsvergadering waren er al meer dan honderd leden. Het voorlopig bestuur werd gevormd door E. van ’t Goor (voorzitter), H. Smit (secretaris), R. van de Put (penningmeester), A. Bel en H. Koops. Bij camping H. van de Bosch aan de Rode Landsweg werd een trainingsveld gehuurd en H. Met het schenken van een bal werd Eibert van ’t Goor tevens de eerste sponsor. Tijdens de ledenvergadering op 25 augustus van het oprichtingsjaar werd besloten er een sportvereninging van te maken. De reeds bestaande Doornspijkse volleybalverenigingen werd een onderdeel van DSV en later werd er nog een wandelsportvereniging opgericht en na de bouw van dorpshuis De Deel zag de afdeling gymnastiek het licht. De wandelsportafdeling was geen lang leven beschoren en in de jaren tachtig gingen de afdelingen volleybal (inmiddels opgeheven) en de nog steeds bestaande gymvereniging DGV hun eigen weg en werd DSV officieel een voetbalvereniging. Het voorlopige bestuur werd definitief gekozen en A. Bel werd nu voorzitter. Het bestuur was er in geslaagd een terrein aan de Haerderweg te huren van H. van Renselaar, een probleem was wel dat dit veld alleen beschikbaar was van 1 oktober tot 1 april. Tijdens een vergadering deelde burgemeester Pos van Doornspijk mee, dat de gemeente plannen had om een gemeentelijk sportpark aan te leggen op de locatie waar de accommodatie van DSV ligt. Ook voetbalvereniging ’t Harde zou hier dan naar toe verhuizen. A.W. Cossee werd benoemd tot de erevoorzitter en mevrouw Kalis volgde al snel als beschermvrouwe. In 1962 komt J. Kaljouw het bestuur als tweede voorzitter versterken en in 1963 werd H. Smit als secretaris opgevolgd door J.W. Vinke.
Het eerste competitieduel op 5 oktober 1963 was tegen ZZVV en werd met 0-10 verloren. Het eerste succes werd al snel behaald, in het seizoen 1958/1959 werd S.E.H. 1 kampioen. Het volgende kampioenschap was in 1963 en toen promoveerde men naar de 1e klasse van de afdeling Zwolle. In het seizoen 1967/1968 moest het 1e elftal een stapje terug doen, maar in 1969 wist het te promoveren naar de 4e klasse KNVB, gevolgd door een kampioenschap in 1971. In beide gevallen werd dit succes behaald door het Doornspijkse DSV in de beslissingswedstrijden in respectievelijk Wezep en Hattem met 2-1 te verslaan.
Sportieve prestaties en hoogtepunten
De sportieve prestaties van DSV'61 kenden door de jaren heen ups en downs. De club begon in de laagste klasse, de derde klasse van de afdeling Zwolle. Begin jaren zestig was het nog algemeen gebruikelijk dat het eerste elftal werd samengesteld door een keuzecommissie. Lammert van Putten en Beert Koops waren de eerste keuzeheren en in 1963 werden zij opgevolgd door H.J. Scheffel, H.J. van de Streek en G.J. Na Bijsterbosch werd Jan Koops uit Elburg en speler van PEC Zwolle in 1965 aangesteld als trainer en hij ging ook het eerste elftal samenstellen. Vanaf 1963 kreeg DSV het hele jaar de beschikking over één veld en in de wintermaanden kwam zelfs een tweede terrein beschikbaar. Het is zelfs voorgekomen dat op dit veld op vrijdag nog koeien graasden en op zaterdag morgen moesten dan de vlaaien worden opgeruimd en de lijnen getrokken om diezelfde middag nog twee wedstrijden te kunnen spelen. A. Kroneman was de eerste consul, in 1963 nam W. Pol deze functie over. Een oude directiekeet deed in de beginperiode dienst als kleedkamer en in plaats van douches was de komst in 1963 van een waterpomp al een hele vooruitgang.
Lees ook: Passie en Kritiek NAC Breda Ultras
Faciliteiten en accommodatie
In de beginjaren moest DSV'61 het doen met beperkte faciliteiten. Op 23 april 1971 werd het tien jarig bestaan gevierd met een cabaretavond, de kosten zijn elfhonderd gulden, een bedrag dat werd geschonken door enkele bewoners van De Haere. In de beginjaren waren de opbrengsten van bazaars altijd een belangrijke inkomstenbron. Alleen de kolenhal van de coöperatieve landbouwvereninging was groot genoeg om alle belangstellenden te herbergen, het stof werd dan wel op de koop toe genomen. In 1972 werd A. Bel als voorzitter opgevolgd door B. Bossenbroek en in 1974 werd A. Bel tot erevoorzitter benoemd. In 1976 maakte de oude oliekachel in de kantine plaats voor een CV-installatie en ook werd het clubgebouw vergroot, de totale kosten waren zeventigduizend gulden. 18 oktober 1978 was voor DSV een belangrijke dag, de lichtinstallatie werd in gebruik genomen met het spelen van de wedstrijd tussen DSV 1 en PEC Zwolle 1. Deze installatie behoorde indertijd tot één van de besten van het land en steekt ook nu nog met kop en schouders uit boven veel verlichtingen in de wijde omtrek.
Sportpark De Haere, de thuisbasis van DSV'61, heeft door de jaren heen een transformatie ondergaan. Hoewel een van de twee velden nu van kunstgras is, lagen ze er nog net zo bij als drie decennia geleden. De kantine herinnerde de schrijver zich nog precies zoals die was in ‘zijn tijd’. Foto’s aan de wanden van kampioenselftallen uit vervlogen en minder vervlogen tijden. Het sportpark biedt nu moderne faciliteiten voor spelers en toeschouwers, waardoor het een centrale plek is geworden voor de lokale gemeenschap.
Betekenis voor de gemeenschap
DSV'61 is meer dan alleen een voetbalclub; het is een belangrijk onderdeel van de Doornspijkse gemeenschap. De club brengt mensen samen, bevordert sportiviteit en biedt een platform voor jong en oud om hun passie voor voetbal te beleven. De vele vrijwilligers die zich inzetten voor de club, dragen bij aan de sterke band die DSV'61 heeft met de lokale bevolking.
Recente ontwikkelingen
In het seizoen 2022-2023 beleefde het vrouwenteam van S.E.H. een hoogtepunt door kampioen te worden in de 5e klasse na een zege in Doornspijk. Deze unieke titel werd behaald dankzij een fraaie zege in Doornspijk, waarna een groot feest werd gevierd!
De vereniging stapt over op natuurgras, maar dat is nog allemaal wat ongewis.
Lees ook: Kleding en benodigdheden Uganda
Herinneringen en anekdotes
De geschiedenis van DSV'61 is rijk aan verhalen en anekdotes. De naam Wijnne is een illustere naam in DSV-kringen, maar dat komt niet door mij. Mijn broertje Wilbert was van ons tweeën de meest getalenteerde voetballer. Hij schopte het tot het eerste elftal en boekte successen met de club, ik hield het na twee seizoenen in de D-pupillen - zo heette dat toen nog - voor gezien. Ik was dan wel geen groot voetballer, ik behoorde wel tot de harde supporterskern. Seizoenenlang was ik bij elke wedstrijd van het eerste elftal. Als mijn vader niet meeging naar uitwedstrijden zorgde ik dat ik wel met iemand anders kon meerijden. Van elke wedstrijd maakte ik in een schriftje een verslag, inclusief opstelling en cijfers voor de DSV-spelers. Uit de Elburger Courant knipte ik het wedstrijdverslag en plakte dat er bij. DSV boekte in die tijd de grootste successen uit haar geschiedenis en dat maakt denk ik ook dat de herinneringen aan die jaren me nog altijd dierbaar zijn.
Meer dan dertig jaar later keerde ik dus terug op sportpark De Haere. Op een grauwe zaterdagmorgen liep ik door de poort. Het was een vreemde gewaarwording. Niets was veranderd en alles was veranderd. Hoewel één van de twee velden nu van kunstgras was, lagen ze er nog net zo bij als drie decennia geleden. De kantine herinnerde ik me nog precies zoals die was in ‘mijn tijd’. Foto’s aan de wanden van kampioenselftallen uit vervlogen en minder vervlogen tijden. Ik herkende er een aantal, maar veel ook niet. Op een paar na waren alle gezichten in de kantine me onbekend. Vreemden in een vertrouwde omgeving. Op een tafel lag een seizoensgids. Ik bladerde hem door. Een artikel over een posthuum tot erelid benoemde oud-speler. Hij had met mijn vader nog de Elfstedentocht geschaatst. Met zijn zoon had ik in de D-pupillen gespeeld. In het hart van het blad een foto van het eerste elftal. Helden van weleer Onbekende gezichten met een enkele bekende achternaam. Kleinzoons van helden van weleer. De wedstrijd van mijn zoon vond plaats op veld 3. Daarvoor moest je het sportpark af omdat het aan de overkant van de weg lag. De spelers van DSV in oranje shirts, die voor mij gek genoeg vertrouwder voelden dan het groen-wit van asv Dronten. Ik bekeek de wedstrijd samen met mijn vader en Wilbert. We keken de wedstrijd en haalden herinneringen op. Het was een mooie ochtend.
Deze verhalen, overwinningen en tegenslagen, maken DSV'61 tot de club die het nu is. De club blijft zich ontwikkelen en aanpassen aan de veranderende tijden, maar de passie voor voetbal en de sterke band met de gemeenschap blijven de belangrijkste drijfveren.
Lees ook: Steun het Nederlands Elftal met stijl
tags: #dsv #voetbal #doornspijk #geschiedenis