Het Bouwbedrijf Slikkerveer Toernooi is een begrip in de regio. Om de geschiedenis van dit toernooi te begrijpen, is het belangrijk om eerst de context van de voetbalclubs in de omgeving te schetsen en de rol die Pameijer speelt in de gemeenschap.
Pameijer: Versterken van Kracht en Talent
Pameijer is een organisatie die zich inzet voor het versterken van de kracht van mensen. Hun ondersteuning richt zich op persoonlijke groei, waarbij ze uitgaan van de talenten van individuen en zelfstandigheid bevorderen. De aanpak is tijdelijk en gericht op het bieden van de juiste ondersteuning en behandeling.
Pameijer helpt mensen verder met de ondersteuning en behandeling die bij hen past. Een prettige woonomgeving is hierbij essentieel, omdat dit rust en ruimte biedt voor ontwikkeling of herstel. Dit gebeurt samen met de mensen in de omgeving en de buurt.
Pameijer ondersteunt mensen op weg naar zinvol werk, waarbij talenten worden gebruikt en ontwikkeld en er deelgenomen kan worden aan de maatschappij. Ook tijdens het werk is Pameijer aanwezig, zowel op afstand als dichtbij. Voor kinderen en jongeren is het doel het versterken van de eigen kracht, wat ontwikkeling mogelijk maakt. De omgeving waarin de jeugdigen wonen en opgroeien wordt hierbij betrokken, en er wordt samengewerkt met de ouders.
Pameijer biedt ook behandeling om weer grip te krijgen op het eigen leven. Cliënten kunnen zichzelf aanmelden, of iemand anders kan dit voor hen doen. Nieuwe cliënten kunnen handige informatie vinden en met vragen terecht bij de arrangeur of coach. Om ondersteuning te krijgen, is een indicatie of beschikking nodig.
Lees ook: Informatie over het Regio Voetbal Toernooi
Pameijer heeft gegevens van cliënten nodig om goede zorg te kunnen bieden. Iedere cliënt heeft een eigen dossier waarin afspraken en de voortgang worden vastgelegd. Cliënten kunnen hun dossier bekijken in het cliëntportaal: Mijn Plan. Pameijer biedt ook ondersteuning bij digitale middelen, zoals computers, tablets en online dossiers.
Als verwijzer biedt Pameijer partnerschap, professionele ondersteuning, heldere communicatie en een sterk netwerk. Ze geloven in een samenleving waarin iedereen ertoe doet en mee kan doen. Ze kijken naar de talenten en krachtbronnen van mensen en werken samen aan herstel en ontwikkeling. Dit kan leiden tot een sociaal netwerk, een opleiding, een baan of een eigen thuis. Pameijer ondersteunt mensen van alle leeftijden.
Pameijer Mozaïk is gespecialiseerd in geestelijke gezondheidszorg (SGGZ) en biedt ondersteuning en/of behandeling aan volwassenen met psychiatrische problemen en/of een verslavingsachtergrond in combinatie met sociale problematiek. Toegankelijkheid en privacy staan hierbij voorop. Pameijer vindt het belangrijk dat iedereen ook digitaal mee kan doen.
Pameijer biedt diverse activiteiten en projecten, zoals een groen Hoveniers bedrijf/werkproject in Barendrecht en mogelijkheden om kennis te maken met dans en theater. Ze realiseren ook nieuwe woonlocaties voor cliënten met een (licht) verstandelijke beperking.
Pameijer is een Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI). De Mr. J.J.H. van der Brug Stichting ondersteunt cliënten van Pameijer die in financiële problemen zijn gekomen. Pameijer zelf neemt geen sponsorverzoeken in behandeling. Als je bij Pameijer ondersteuning wilt, dan worden er samen afspraken gemaakt die in een zorgovereenkomst worden vastgelegd.
Lees ook: Informatie over het Volleybal Jeugd Toernooi in Vaassen
De Opkomst van Voetbal in Den Haag en Omstreken
Om de context van het Bouwbedrijf Slikkerveer Toernooi te begrijpen, is het belangrijk om te kijken naar de opkomst van voetbal in de regio. Aan het begin van de 20e eeuw was voetbal in Nederland nog een elitesport. De eerste voetbalclub in Nederland, Haarlemsche Football Club, werd opgericht in 1879. In Den Haag verrezen al ruim voor de 20e eeuw clubs als HVV, HBS en Quick.
Jongens voetbalden op straat, bijvoorbeeld aan de voet van de Haagsche Toren. Op het gruis van het Kerkplein bedreven buurtjochies de voetbalsport. Jan H. van Gulik, een van de voetbal gepassioneerde jongens, benutte het café ‘Het Hof van Berlijn’ aan de Papestraat 32 te Den Haag om een bijeenkomst te houden voor alle buurtjongens. Op 1 februari 1905 werd daar een voetbalclub opgericht. De jongens van het “Kerkplein” kozen Theodorus van Zee als voorzitter, C. Wezenberg als secretaris en J. Rooymans tot penningmeester. Bij de oprichting waren er 18 namen op de ledenlijst. De contributie werd vastgesteld op 10 cent voor werkende leden en 5 cent voor ondersteunende leden.
Over de naam van de nieuwe voetbalclub was men nog niet uit. H(aagsche) V(oetbal) V(ereniging) bestond al en menig club had haar naam aan een Griekse of Romeinse mythologie ontleend. De nieuwe voetbalvereniging werd omgeven door symboliek!
In het eerste seizoen (1905-1906) werd ADO ingedeeld in de 3e Klasse van de Haagsche Voetbal Bond en ontmoette daarin; DVV 2, Concordia 3, HBS 5 en HVV 4. ADO ging voetballen op het Malieveld en na die allereerste acht wedstrijden eindigde ADO met 6 punten uit 8 wedstrijden (3x winst en 5x verlies) en een doelsaldo van 26 voor en 40 tegen op de 3e positie van de ranglijst.
ADO begon met voetballen op het Malieveld, maar werd daar verjaagd door de veldwachters. Vervolgens vertrok men in dit seizoen naar een schuttersvlakte bij Klein Zwitserland en vervolgens naar het Westbroekpark in Scheveningen. Er waren echter financiële problemen, omdat veel leden hun contributie niet betaalden. In het seizoen 1906-1907 besloot men daarom slechts in naam te laten bestaan en er dus niet gevoetbald werd.
Lees ook: Padelclubs en toernooien Rijswijk
In het seizoen 1907-1908 kwam ADO weer terug op de velden. De club was nog steeds op zoek naar een eigen legaal (gehuurd) stukje grond. Dat werd gevonden op Oud-Hanenburg in de nabijheid van het grote Quick. De financiën van ADO waren toereikend om de grond van boer Buytelaar voor 40 gulden te huren. ADO werd in seizoen 1907-1908 weer ingedeeld in de 3e Klasse HVB en wist hierin gelijk kampioen te worden. Dit kampioenschap kreeg nog meer glans toen Delfia (de kampioen van de andere 3e Klasse) met 3-2 werd verslagen. ADO mocht zich hierdoor de sterkste 3e Klasser van het seizoen 1907-1908 noemen.
In het seizoen 1908-1909 bleek ADO veruit de sterkste. In de 3e Klasse HVB, met als tegenstanders Delfia 2, DVC 2, DVV 5, RVV 2, UD 2 en Voorwaarts 2 logen de feiten er niet om want van de 12 wedstrijden werden er 11 gewonnen en slecht één keer gelijkgespeeld en kende de club een doelsaldo van 97 voor en 12 tegen.
De suprematie vertoonde ADO ook in het seizoen 1909-1910 want ook in dit seizoen eindigde ADO bovenaan de 1e Klasse. Van de 8 competitiewedstrijden wist men er 5 te winnen, 2 gelijk te spelen en 1 te verliezen. Vervolgens moest ADO aantreden tegen de vv Berenstein, de kampioen van de 1e Klasse B. De vv Berenstein was een club van kostschooljongens uit Voorschoten. ADO won weliswaar de eerste wedstrijd met 6-3 maar verloor de terugwedstrijd met maar liefst 8-2. In de derde wedstrijd won Berenstein wederom (5-1), waardoor ADO naast de algehele titel van de HVB greep.
Het vlaggenschip van Hsv ADO werd in deze Klasse, met merendeels sterke tegenstanders, “slechts” derde op de eindranglijst. Van de 14 wedstrijden wist men er 8 te winnen, 4 gelijk te spelen en 2 te verliezen. Hiermee behaalde men 20 punten en een doelsaldo van 49 voor en 18 tegen. Beter dit seizoen deed het tweede elftal van Hsv ADO het. Op schitterende wijze wist men namelijk beslag te leggen op het kampioenschap van de 2e Klasse A. Hsv ADO schreef overigens voor dit seizoen voor het eerst drie seniorenelftallen in voor de zondagcompetitie.
In het seizoen 1911-1912 deed zich het merkwaardige feit voor dat zowel het eerste- en het tweede elftal van Hsv ADO in de 1e Klasse van de HVB speelde. Hsv ADO 1 kwam uit in de 1e Klasse A en wist achter kampioen HBS 3 op de tweede plaats te eindigen. Het derde elftal van ADO deed dit seizoen niet mee aan de competitie. Van de 12 competitiewedstrijden wist Hsv ADO 1 er 9 te winnen, 1 gelijk te spelen en 2 te verliezen.
Het seizoen 1912-1913 werd voor Hsv ADO een jaar van ongeëvenaarde successen want naast het kampioenschap van het eerste elftal wist ook Hsv ADO 2 kampioen te worden. Van de 12 wedstrijden werden er 8 gewonnen, 2 gelijk gespeeld en 2 verloren. Het merkwaardige feit deed zich nu voor dat Hsv ADO 1 tegen Hsv ADO 2 moest spelen om het kampioenschap van de gehele HVB. Normaal zou deze tweestrijd in een uit- en thuiswedstrijd gespeeld worden maar omdat het ditmaal tussen twee teams van één vereniging ging werd bepaald dat er maar één wedstrijd gespeeld zou worden. Om dit seizoen compleet te maken maakte het derde elftal van Hsv ADO het succes compleet door de titel te veroveren in de 3e Klasse.
In het seizoen 1913-1914 maakte ADO dan toch de overstap naar de N.V.B. Behalve de stap naar de Landelijke Bond voltrokken zich voor ADO in seizoen 1913-1914 meer belangrijke gebeurtenissen. Er moest weer worden verhuisd, ditmaal naar een terrein aan de Westduinen. Bovendien werd het tenue weer veranderd. ADO ging spelen in een rood-groen shirt en een witte broek.
ADO ‘s debuut in de Nederlandse Voetbal Bond was bijzonder fraai want het ene succes volgde op het andere en nagenoeg alle tegenstanders werden zodoende stuk voor stuk aan de zegekar gebonden. In verband met deze prestaties genoot Hsv ADO ondertussen steeds meer van publieke belangstelling. Het eerste seizoen in de N.V.B. bracht ADO zodoende het zoveelste kampioenschap op. Van de 12 competitiewedstrijden werden er maar liefst 10 gewonnen, 1 gelijk gespeeld en 1 verloren. Na het behalen van het afdelingskampioenschap moest ADO in een halve competitie tussen de andere kampioenen in de 3e Klasse, te weten Hilversum, Victoria, Fortuna, WFC, Hermes en Schoten, uit gaan maken welke verenigingen in aanmerking zouden komen voor het spelen voor promotie naar de 2e Klasse N.V.B. Nadat ADO de beslissende wedstrijd tegen Fortuna met 2-0 had gewonnen, bezette men achter Hilversum en Victoria de derde positie. Hilversum promoveerde hiermee rechtstreeks naar de 2e Klasse en Victoria en ADO moesten ditmaal in een halve competitie met de hekkensluiters van de 2e Klasse (EDO en Neptunus) promotie/degradatie wedstrijden spelen.
In augustus 1914 ontbrandde een grote Wereldoorlog. De Nederlandse regering nam het besluit om tot algehele mobilisatie over te gaan ter verdediging van onze neutraliteit. Hierdoor moesten ook veel ADO-voetballers hun militaire pak aan trekken en zich naar hun garnizoensplaats afreizen. In verband met het feit dat het grootste gedeelte van alle voetballers in Nederland onder de wapenen stond nam de N.V.B. het besluit tot het instellen van een zogenaamde noodcompetitie. Er werd dus niet gespeeld in een gewone competitie maar er werden geheel op zichzelf staande groepen clubs geformeerd. Het eerste elftal van Hsv ADO werd zodoende ingedeeld in de Afdeling “O” van het Westelijk District, een poule met slechts zes verenigingen wetende de; ADO, BMT, Gouda, Olympia, TOP en UNI. Van de 10 competitiewedstrijden wist ADO er 5 te winnen, 1 gelijk te spelen en 4 te verliezen. Uiteraard waren in de HVB dezelfde maatregelen genomen.
Ondanks dat de Eerste Wereldoorlog nog steeds in volle strijd was had de N.V.B. besloten om in alle Districten (behalve in het zuiden van Nederland) weer gewone competities in te stellen, dus weer met promoties en degradaties. Nog steeds hadden tal van spelers van ADO hun militaire verplichtingen te vervullen en konden daardoor regelmatig voor hun club uitkomen. Hierdoor kwamen de elftallen van ADO regelmatig onvolledig in het veld. Van de 8 wedstrijden wist ADO er uiteindelijk slechts 2 te winnen, 2 gelijk te spelen en werd er 4 keer verloren. Met 6 punten en een doelsaldo van 11 voor en 12 tegen eindigde men dan ook op de voorlaatste plaats en hield hiermee BMT met slechts 1 punt verschil onder zich.
Theodorus van Zee keerde terug als voorzitter. Samen met CVV, Excelsior, Gouda, Transvalia, USC en VFC kwam ADO dus wederom uit in de 3e Klasse van de KNVB. Gelukkig viel het qua resultaten allemaal gelukkig mee voor Hsv ADO 1 want met 14 punten (5x winst, 4 gelijke spelen en 3 nederlagen) en een doelsaldo van 24 voor en 21 tegen, eindigde men samen met VFC op een knappe gedeelde tweede positie. In dit seizoen nam Hsv ADO 1 ook weer deel aan de strijd om de NVB-Beker. In de 3e Klasse NVB, met daarin de tegenstanders Delfia, DVC, Excelsior, Geel-Zwart, ODS, TOGO en Transvalia, kende ADO eindelijk weer wat meer succes. Van de uiteindelijk 14 competitiewedstrijden werden er 8 gewonnen, 2 gelijk gespeeld en 4 verloren. Met 18 punten en een doelsaldo van 28 voor en 24 tegen eindigde men op een keurige derde positie van de ranglijst.
Bij aanvang van seizoen 1918-1919 leek de hoogste nood bij ADO inmiddels voorbij. Door stadsuitbreiding moest ADO weer gedwongen haar nomaden-bestaan voortzetten. De 3e Klasse B bestond naast Hsv ADO verder uit Celeritas, Delfia, Geel-Zwart, Graaf Willem en Steeds Hooger. De zoveelste verhuizing van Hsv ADO kon de pret echter niet drukken want in dit seizoen had het eerste elftal weer eens het genoegen op het kampioenschap te veroveren. Van de 10 competitiewedstrijden werden er 8 gewonnen, 1 gelijk gespeeld en 1 verloren. Het kampioenschap kreeg een extra glans door promotie naar de 2e Klasse. Deze promotie was de beloning voor de tweede plaats achter VSV uit Velsen in de promotie-competitie.
Na de promotie in seizoen 1918-1919 werd Hsv ADO ingedeeld in de Westelijke 2e Klasse C van de N.V.B. Ook in het seizoen 1919-1920 kende Hsv ADO een glorierijk en buitengewoon succesvol seizoen. Na afloop van het seizoen 1919-1920 stoomde ADO 1 als kampioen van de Westelijke Tweede Klasse C door naar de overgangsklasse. Daarin zou ADO overigens een zwaar bestaan gaan leiden wat uitmondde in degradatie in seizoen 1922-1923 naar de 2e Klasse. Wel werd er in dit seizoen (wederom) de HVB beker gewonnen, ditmaal door in de finale Scheveningen met 4-2 te verslaan.
Sinds het seizoen 1919-1920 had ADO voor het eerst een officiële adspiranten(jeugd)-afdeling. A. van Leersum was een van de eersten, die zich hier serieus mee bezig hield. Zijn opvolger Han Nijhuis ontpopte zich als pionier van ADO’s adspirantenafdeling en hij trainde de “spruiten” dan ook zelf. Later werd hij hierbij bijgestaan door ADO’s hoofdtrainer John Donaghy.
De Pinksterdagen van 1921 leverden voor de historie van ADO wel een opmerkelijk feit op. Toen speelde ADO immers voor het eerst buiten de landgrenzen. Er werd n.l. een trip gemaakt naar Duitsland en gespeeld tegen vv Sterkrade en Lüdenscheid. Langzamerhand kwam er voor ADO ook een einde aan haar zwervende bestaan. Helaas bivakkeerde het eerste elftal bijna het gehele seizoen in de onderste regionen van de ranglijst. Van de uiteindelijke 22 wedstrijden wist ADO er 7 te winnen, 2 gelijk te spelen en werd er maar liefst 13 keer verloren. Met 16 punten, en de doelcijfers 35-45, eindigde ADO op de tiende positie van de ranglijst.
De afdaling naar de 2e Klasse betekende in feite een kleine stap terug maar de degradatie tastte het verenigingsleven niet aan. ADO toonde veerkracht door de in 1921 begonnen interne ontwikkeling gewoon voort te blijven zetten. Het ledental was inmiddels gegroeid tot boven de honderd, dit gold ook voor het aantal donateurs. ADO had nu nog maar één wens en dat was z.s.m. weer de 1e Klasse te bereiken. Op 6 februari 1923 werd Chr. Leurs tot nieuwe voorzitter van ADO gekozen. In het seizoen 1924-1925 zag ADO haar grote wens bijna uitkomen. ADO haalde de promotie/degradatie-competitie om één plaats in Neerlands voetbalwalhalla. ADO moest uiteindelijk op het terrein van HFC in Haarlem een beslissingswedstrijd spelen tegen VOC. Zelfs na verlenging volgde er geen winnaar zodat er een week later een replay volgde op het terrein van Haarlem. Weer dreigde er na verlenging een score van 1-1 maar enkele seconden voor het einde benutte VOC’s international Groosjohan een strafschop en behield hiermee VOC voor de 1e Klasse.
Binnen de voetbalvereniging ADO ontstond er overigens steeds meer behoefte aan een clubblad, dat de band tussen bestuur en leden zou moeten gaan verstevigen. Op 1 september 1925 was het dan ook zover en verscheen het eerste nummer van de ADO Post, HET clubblad van ADO. In 1925 moest ADO wederom verhuizen, ditmaal echter voor de allerlaatste keer. ADO verhuisde n.l. naar het Zuiderpark waar ADO later een begrip zou gaan vormen en vooral landelijke bekendheid zou gaan krijgen. Op 18 oktober 1925 opende wederom wethouder P.Drooglever Fortuyn officieel het nieuwe complex van ADO in het Zuiderpark waar de club maar liefst drie velden tot zijn beschikking kreeg. De beste speler van ADO, Wim Tap, mocht in 1925 zelfs debuteren in het Nederlands-elftal. In het seizoen 1926-1927 meldde ADO zich wederom aan de poort van het voetbalwalhalla. De Rood-Groene formatie had in de normale competitie al opzien geba…
Lokale Voetbalverenigingen en hun Betekenis
In de regio rond Slikkerveer zijn er diverse voetbalverenigingen met een rijke historie. Deze clubs spelen een belangrijke rol in de lokale gemeenschap en bieden een platform voor sportieve ontwikkeling en sociale interactie.
Bolnes: Deze club heeft een lange geschiedenis en is geworteld in de lokale gemeenschap. Foto's uit het verleden tonen aan dat de voetbalclubs in de 'sixties' nog gewoon op natuurgras hun wedstrijden afwerkten.
Rijsoord: Rijsoord is een andere club met een trouwe aanhang. De club heeft een rijke historie en is een belangrijke speler in het lokale voetbal.
RVVH: RVVH, ofwel Rijswijkse Voetbal Vereniging Hercules, is een club met een lange traditie.
Slikkerveer: Slikkerveer is de naamgever van het toernooi en heeft een speciale plaats in de harten van de lokale bevolking. De club heeft door de jaren heen ups en downs gekend, maar is altijd een belangrijke factor geweest in het lokale voetbal.
De Zwerver: Deze club uit Kinderdijk is een bekende naam in de regio.
Hvv Cromvliet: Op 1 mei 1921 werd de Haagsche Voetbalvereniging S.D.W. opgericht. Omdat er in Amsterdam al een voetbalclub met de naam S.D.W. bestond werd men niet tot de Bond toegelaten. Zodoende werd in 1922 besloten de verenigingsnaam te veranderen in “Cromvliet”, genaamd naar het landgoed waarop het speelveld was gelegen. Zo werd de Hvv Cromvliet wel in het seizoen 1922/1923 toegelaten tot de H.V.B.
Gijs Stuurman en Slikkerveer: Een Succesvolle Combinatie
Een opmerkelijke figuur in de geschiedenis van Slikkerveer is Gijs Stuurman. In een interview wordt hij omschreven als een jonge, moderne trainer met een vernieuwende insteek. Hij was misschien wel een van de eerste laptoptrainers zonder laptop! En wat leverde al deze nieuwe tactische ingrediënten nu uiteindelijk op? Dat zal ik u verklappen. Een kampioenschap! Een plek richting de tweede klasse! Op 7 mei 1970 was het tot in de laatste uurtjes stampvol in de roodzwarte établissementen Sint Joris en Den Dill. Gijs Stuurman kwam, zag en overwon! Een citaat van Slikkerveerspeler en sterkhouder Karel Striegel over Stuurman accentueert de affiniteit met de piepjonge trainer: “Dat hij nog zo jong was had in elk geval geen invloed op de resultaten. Gijs was een rechtvaardige trainer die hield van een geintje op z’n tijd en prima in de groep lag. Hij was één van de beste trainers die ik heb meegemaakt.” Je zou het maar op je trainers-cv hebben staan. Kampioen en promotie naar de 2e klasse! Na 2 seizoenen bleek zijn visie voor het bestuur van Slikkerveer kennelijk alweer uitgewerkt. In die periode verruilden overigens alle 5 Ridderkerkse voetbalclubs hun 1e elftaltrainer.
Het Bouwbedrijf Slikkerveer Toernooi: Een Traditioneel Evenement
Het Bouwbedrijf Slikkerveer Toernooi is waarschijnlijk ontstaan als een lokaal initiatief om de banden tussen de voetbalclubs in de regio te versterken en de sportiviteit te bevorderen. Het toernooi biedt een platform voor jonge talenten om zich te meten met andere teams en hun vaardigheden te ontwikkelen. Het is ook een gelegenheid voor de lokale gemeenschap om samen te komen en de teams aan te moedigen.
tags: #bouwbedrijf #slikkerveer #toernooi #geschiedenis